ابراهیم صالحی عمران عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران در گفت‌وگو با گروه دانشگاه ایسکانیوز با اشاره به تاریخچه دانشگاه‌ها در زمینه تجاری‌سازی و گسترش کسب و کار اظهار کرد: در گذشته دانشگاه‌ها کارکرد خودشان را در حوزه آموزش‌های علمی محدود می‌کردند؛ یعنی آموزه‌های دانشگاهی بر حوزه نظری تاکید داشتند. نسل دانش در آن دوران در آموزش عالی کشور حکمفرما بود و این تصور وجود داشت که وظیفه دانشگاه، تولید و گسترش دانش است و به جنبه‌های تجاری سازی آموزش در ادبیات گذشته و آموزش عالی ایران فکر نشده بود.
بیشتر بخوانید:
وی افزود: از طرفی علاقه دانشجو و خانواده دانشجو هم مبنی بر علم آموزی بود؛ یعنی هرکسی دوست داشت، می‌تواند به دانشگاه بیاید و فرهیخته دانشگاه و آموزش عالی قلمداد شود. در آن دوران فرهنگ حاکم در جامعه بر مبنای ورود دانشجو و دست یابی به مدارک عالی بود. البته کسانی که در گذشته فارغ‌التحصیل می‌شدند؛ به دلیل کم بودن تعداد دانشگاه‌ها و دانشجو، اکثرا در پست‌های دولتی مشغول به کار می‌شدند.
صالحی اظهار کرد: ولی این دیدگاه‌ها به مراتب بنا به دلایلی دستخوش تغییر شده است و به دلیل زیاد شدن تعداد دانشگاه‌ها و دانشجوها، دست‌یابی به پست‌های دولتی سخت و اشتغال دانشجویی و کسب درآمد آتی به یک مسئله تبدیل شده است. بنابراین امروزه انتظار دانشجوها این است که مدارک دانشجویی بتواند آنان را وارد اشتغال در بازار کار کند.
وی در ادامه تصریح کرد: در کشور ما، ۲ تا ۳ درصد دانشجویان بیکارند و نگرانی برای آینده شغلی دانشجویان، به بحث حاکم در نظام‌های آموزش عالی کشور شده است. از دانشگاه‌ها انتظار می‌رود که برای اشتغال و درآمدزایی دانشجویان تمهیداتی در نظر بگیرند.
صالحی عمران با اشاره به وضع نامطلوب بخش نظری دانشگاه عنوان کرد: متاسفانه بخش نظری آموزش عالی که دوره لیسانس، کارشناسی ارشد و دکترا می‌دهند، وضعیت مطلوبی ندارد. اگر شما به وضعیت اشتغال به‌کار فارغ‌التحصیلان دوره‌های تحصیلات تکمیلی که دکتری و کارشناسی ارشد هستند نگاه کنید، می‌بینید که آن‌ها هم وضعیت کسب و کارشان مناسب نیست و حتی دستری به شغل آنان نسبت به پنج تا شش سال گذشته، کاهش پیدا کرده است که این نشان دهنده معضلی در آموزش عالی ما است.
توسعه بیش از حد دانشگاه‌های نظری الگوی مناسبی نیست
وی در خصوص راه حل این معضل اظهار کرد: باید آموزش عالی کشور مجددا بازنگری شود و رویکردهای جدیدی را در پیش بگیرد. یکی از آن رویکردها، مهارتی سازی آموزش عالی است؛ یعنی آموزش عالی مهارتی و حرفه ای به جای آموزش عالی نظری مد نظر قرار گرفته و برنامه‌های درسی‌شان رویکرد عملی به خود گیرد؛ شاید توسعه بیش از حد دانشگاه‌های نظری الگوی مناسبی نباشد، در این راستا باید دوره‌های تکنسین‌پروری و دوره‌های موسسات دانشگاهی که ارتباط تنگاتنگی با بازار کار دارند، مورد توجه قرار گیرد تا معضل کسب و کار حل شود.
صالحی عمران افزود: یکی از کارهایی که باید در آموزش عالی انجام شود، بازنگری دوره‌های آموزش عالی است. در این راستا باید بسیاری از رشته‌ها باید حذف شده و رشته‌های جدید متناسب با نیازها و مشاغل روز آینده تنظیم شوند. هدایت تحصیلی هم باید در سطوح پایین آموزشی صورت بگیرد. بسیاری از دانش آموزان نیازی به ورود به دوره‌های نظری آموزش عالی ندارند و باید وارد دوره‌های فنی حرفه ای شوند.
رئیس انجمن آموزش عالی ایران اظهار کرد: نکته ای که دانشجویان و خانواده ها باید به آن توجه کنند این است که قبل از ورود به دوره‌های نظری، وارد دوره‌های مهارتی آموزش عالی به دوره‌های فنی حرفه‌ای شوند؛ یعنی بخش عظیمی از تحصیل کرده‌های دوره‌های متوسطه باید وارد دوره‌های فنی حرفه‌ای و بازار کار شوند.
صالحی عمران خاطرنشان کرد: ۷۰ درصد دانش‌آموزان باید وارد دوره‌های مهارتی شوند و اگر می‌خواهند به واسطه مدرک تحصیلی وارد بازار کار شوند،باید وارد رشته‌های اشتغال پذیر شده و در خارج از دانشگاه هم در بازار کار فعالیت کنند. ما باید در دانشگاه فضایی را فراهم کنیم که دانشجویان بخشی از اوقات خود را در دانشگاه و بخش دیگری را در محیط کار بگذرانند. انگیزه دانشجو برای یادگیری باید افزایش یابد؛ حتی دوره‌های مهارتی غیر رسمی هم می‌تواند کمک بسیاری کند؛ برخی از مهارت‌ها می‌تواند از طریق صنعت و شرکت‌ها به دانشجویان آموزش داده شود.
وی افزود: بسیاری از دانشجویان جهان درحالی که تحصیل می‌کنند برای اینکه از هزینه فرصت تحصیلشان بکاهند، مشاغل پاره وقتی را انتخاب می‌کنند که این شغل‌ها هم می‌توانند مرتبط به رشته تحصیلشان باشند و هم می‌توانند با رشته تحصیلی مرتبط نباشد. داشتن شغل در هر 2 صورت به با تجربه و اجتماعی شدن دانشجو کمک می‌کند. در کشور ما نیز بهتر است دانشجویان مستقل شده و وارد کسب و کارها شوند تا هزینه فرصت از دست رفته را کاهش دهند.
انتهای پیام/
نظر شما