آرام احمدپور معلم اشنویه‌ای که به عنوان برترین معلم ایران انتخاب شده است، در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص فعالیت‌های خود گفت: ۱۸ سال است که در روستایی مرزی و عشایری تحت عنوان گلاو معلم هستم؛ روستایی در منطقه کوهستانی که مسیری صعب العبور و پر از گردنه‌های خطرناک دارد که در زمان برف و باران هم راه بسته می‌شود.

بیشتر بخوانید

فرصت دوباره ثبت نام در سامانه رتبه‌بندی برای معلمان فاقد رتبه

وی افزود: من ساکن اشنویه هستم و بعد از فارغ‌التحصیلی از تربیت معلم به این روستا منتقل شدم که ۱۶ کیلومتر از شهرستان فاصله دارد. در روزهای ابتدایی بسیار ناراحت بودم که چرا من را به این روستا فرستاده‌اند. در آن روزها خانواده‌ها برای تحصیل فرزندانشان اهمیت قائل نبودند.

احمدپور توضیح داد: همین موضوع انگیزه‌ای شد تا در این روستا ماندگار شوم و با کمک همکارانم، دانش‌آموزان بسیاری را به چرخه علم و دانش بازگرداندیم. بارها از مسئولان دعوت کردم تا مردم را قانع کنند که فرزندانشان را به مدرسه بفرستند. یکی از همان کودکانی که ترک تحصیل کرده بود و با صحبت‌های ما به مدرسه بازگشت، امروز معلم شده و همکار ما است.

وی ادامه داد: این روستا مردم مظلومی دارد و نمی‌توانم از آن‌ها دل بکنم. بعد از ۱۸ سال طوری با مردم این منطقه اخت شده‌ام که هر روز یا من مهمان آن‌ها هستم یا آن‌ها مهمان من هستند. در شادی و غم کنارشان بودم و بخشی از آن‌ها شده‌ام. اگر بازنشسته هم بشوم، از این مردم دل نمی‌کنم و با خدای خودم عهد بسته‌ام که در کنارشان باشم.

این معلم نمونه کشوری درخصوص مشکلات دانش‌آموزان این روستا توضیح داد: این روستا از سال ۱۳۸۷ با وجود تعداد بالای دانش‌آموزان، مدرسه ابتدایی ندارد. قبل از آن مدرسه‌ای داشتیم اما کارشناسان نوسازی در بازدیدی که داشتند، اعلام کردند که مدرسه فرسوده است و باید تخریب شود، امروز ۱۵ سال است که ما مدرسه ابتدایی نداریم. بچه‌های ابتدایی باید تا مدرسه راهنمایی بیایند که مسافت زیادی است و خطر حمله حیوانات وحشی هم وجود دارد.

احمدپور درباره مشکلات آموزش و پرورش عنوان کرد: یکی از مهمترین مشکلات آموزش و پرورش در حوزه نیروی انسانی است. آموزش و پرورش باید در گزینش و استخدام معلمان دقت بالایی داشته باش تا کسانی وارد این شغل شوند که علاقه‌مند و متخصص باشند. امروز افرادی معلم شده‌اند که علاقه‌مند به کودکان و این حرفه نیستند و با انگیزه کار نمی‌کنند. علاوه بر این مشکلات معیشتی و حقوق‌های اندک انگیزه را از معلمان گرفته‌ است. رتبه‌بندی هم اگرچه اجرا شد اما می‌توانست با کیفیت بیشتری اجرا شود تا معلمانی که روش‌های تدریس خلاق دارند، تفاوتی با معلمان بی‌انگیزه داشته باشند.

انتهای پیام/