ایسکانیوز؛پلاس+/ دارکوب ها، همانطور زندگی می کنند که در تصویر کلاسیکشان تصور می شوند: در حال نوک زدن دائمی به پوسته ی درختان. پوست درختان جنگلی، جای خوبی برای پنهان شدن و زندگی کردن انواع حشرات است که بسیاری از این حشره ها، در دراز مدت به صورت انگل عمل کرده و درخت را نابود می کنند. دارکوب ها، با حس غریزی قوی می توانند از روی پوست درخت وجود حشره ها را تشخیص دهند و بعد، با ضربات سریع و محکم نوکشان پوست درخت را سوراخ کرده و این مزاحمان کوچک را بخورند.

از بین انواع دارکوب ها، رکورد بزرگترین دارکوب تا مدت ها به دست دارکوب منقار عاجی بود. این دارکوب در جنگل های آمریکای مرکزی زندگی می کرد و تاج زیبای قرمز جنس نر و منقار عاجی طورش، او را از بقیه ی دارکوب های جنگل های آمریکا متمایز می کرد. تا مدت ها، تمام اخبار مربوط به دارکوب منقار عاجی به سال های قبل از 1940 بر می گشت.  تا اینکه در سال 2005 فیلمی از جنگل های باتلاقی آرکانزاس منتشر شد که پرنده ای بسیار شبیه به دارکوب منقار عاجی را نشان می داد و توجه جهان جلب این پرنده ی زیبا شد.

بین سال های 2005 تا 2009 گروه های دانشگاهی و تحقیقاتی مختلف، جوایز مختلفی برای کسب هر گونه اطلاعات از این گونه حیوانی اختصاص دادند. برای بدست آوردن این جوایز، باید نشانه ای از این پرنده در حد یک پر، یک لانه یا هر گونه نشانه دیگری که نشان بدهد این پرنده هنوز زنده است

در سال های 2005 تا 2009 گروه های دانشگاهی و تحقیقاتی مختلف، جوایز متعددی را برای کسب هر گونه اطلاعات از این پرنده شامل پر، لانه یا هر نشانه ی دیگری از این پرنده اختصاص دادند. با اینکه گزارش های پراکنده ای از مشاهده ی این پرنده گزارش شد و حتی یکی از این گزارشات، شامل صدایی شبیه صدای برخورد نوک این پرنده با درخت بود، اما هیچ نشانه ی ثبت شده ای از دیدن این پرنده بدست نیامد. دارکوب منقار عاجی در جنگل های اطراف می سی سی پی زندگی می کرده که امروزه، نابودی گسترده ی این جنگل ها، منجر به سخت تر شدن یافتن نشانه ای از این پرنده شده است.

با این حال، به احتمال خیلی زیاد سال 2015 سالی باشد که خبر انقراض این پرنده به صورت رسمی اعلام شود و پرنده ای که روزی سلطان زیبای دارکوب ها بود، به خاطره ها بپیوندد.