ایسکانیوز : از آن صبح غمگین که بم در خود فروریخت 11 سال گذشته است. می گویند خاک سرد می کند اما مگر آن ها که بیشمار افراد خانواده شان را از دست دادند، می توانند عزیزانشان را فراموش کنند؟ مگر می شود هموطنانمان را که قربانی خشم طبیعت شدند از یاد ببریم؟ایرج بسطامی را فراموش کنیم؟ مگر می شود قدیمی ترین بنای خشتی جهان را که زیباییش را به رخ جهانیان می کشید از یاد ببریم؟
زمین ‌لرزه بم، با شدت۶٫۶ ریشتر در ساعت ۵:۲۶ بامداد ۵ دی ۱۳۸۲ شهر بم و مناطق اطراف آن را در شرق استان کرمان لرزاند. طبق آمار رسمی این زمین‌لرزه ۲۶۲۷۱ قربانی، ۳۰ هزار مجروح و بیش از صدهزار نفر بی‌خانمان به جای گذاشت. این درحالی است که تعداد واقعی قربانیان به مراتب بیش از میزان اعلام شده بود. یازدهم دی‌ماه همان سال، دکتر اسماعیلی، رئیس شورای شهر بم گفته بود با توجه به اینکه در برخی مناطق بم ۱۰۰ درصد منازل بر اثر زلزله تخریب شده‌اند، به نظر من تعداد تلفات بیش از ۵۰ هزار نفر است. به گفته وی در روزهای اول هر کس به فکر تدفین عزیزان خود بود و بوسیله لودر گودال‌هایی ایجاد می‌شد و اجساد به طور دسته جمعی به خاک سپرده می‌شدند و کسی در آمارگیری دخالت نداشته‌است. در حالی‌که شش روز از این زلزله می‌گذشت، رئیس شورای شهر بم در پاسخ به این سوال که چند درصد از شهر خاکبرداری شده‌است، گفته بود هر کسی آشنایی داشته، محل دفن آشناهای خود را نشان داده‌است، ولی آنهایی که کسی را نداشته‌اند و از شهرهای دیگر برای مشخص شدن وضعیت آنان به بم نیامده‌اند، هنوز زیر آوارها هستند. در اثر این حادثه ۹۰ درصد از سازه‌های شهر بم به کلی تخریب شدند. ارگ بم که با ۲۵۰۰ سال قدمت بزرگترین سازهٔ گلی جهان بود، به کلی ویران شد. طبق برنامه‌ریزی مسئولان، بازسازی بم باید تا تابستان سال ۸۴ به پایان می‌رسید. اما ضعف مدیریت، ناهماهنگی میان نهادها، عدم استفاده بهینه از نیروهای متخصص خارجی، عدم آموزش صحیح امدادگران در کنار عوامل متنوع دیگر باعث شده تا بازسازی شهر به کندی انجام گیرد و هنوز به پایان نرسد.
شهر خشتی هنوز که هنوزاست سرپا نیاستاده است و روند بازسازی به گونه ای پیش نرفته تا شهر به روزهای قبل از زلزله برگردد. امیدواریم رئیس جمهور محترم سفری به بم و شهرهای زلزله زده آذربایجان شرقی داشته باشند و دولت تدبیر، تدابیری برای این شهرها بیاندیشند تا زودتر شاهد بازسازی آن ها باشیم.