به گزارش ایسکانیوز ایوبی می نویسد:

دپارتمان زبان فارسی دانشگاه مارک بلوک بیش از 150 سال سابقه دارد. یک قرن ونیم است که شهر استراسبورگ غزلهای عاشقانه رند شیرازی را نجوا می کند. زبان فارسی را در این دوران نگبهانی شایسته و سزاوار بود. بلند قامت، شانه هایی پهن، صورتی کشیده و سبیلهایی بلند و مردانه. صدایش مهربان و رفتارش نمونه ادب ایرانی است. در یک کلمه چهره ای ایرانی، شاهنامه ای و کمی پهلوانی دارد. او در چهارراه اروپا و بر دروازه آلمان ایستاده و آریوبرزن وار برای اینکه زبان فارسی بماند می جنگد. چین و چروکهای پیشانی اش را می شود شمرد.

سی سال خدمتش رو به پایان است. اما او پست نگهبانی اش را رها نخواهد کرد. و در اندیشه تأسیس انجمنی برای شعرو ادب فارسی است. او چون باغبانی مهربان و توانا درخت زبان فارسی را سی سال آبیاری کرد. بسی رنج برد در این سال سی ولی هرگز از پای ننشست. باغبانی مهربان که دستهایش از وجین علفهای هرز باغ کوچک ایرانی این شهر پینه بسته. استادبیک باغبان سالهای سال است که به همت فرزند ایرانی تر از هر ایرانی اش، و خانواده و دوستانش هرسال سفره ای از عشق و ادبیات وعرفان را در دانشگاه مارک بلوک می گسترد.

هر سال بزرگان ادب ایران و کشورهای مختلف می آیند و در همایشی یک یا دو روزه قطره هایی از شعر و ادب فارسی را بر کام تشنه مردمان این دیار می نشانند.ژان بارت از اینکه در این سالها کوشید دست مریزادی به استادبیک باغبان بگوید خرسند است.

امسال شاید آخرین سال خدمات این خادم زبان فارسی است. به رسم ایرانی خواستیم تلاشش را ارج بنهیم. همایش ادبی اش را با هفته ای از فرهنگ ایرانی آمیختیم. او دانشگاه ماربلوک و سرسرای زیبای این کاخ را در اختیار برنامه گذاشت.

سالارعقیلی با گروهش قرار شد در این مکان زیبا حافظ و سعدی و مولانا بخواند. قرار شد دور تادور این سالن به آسمان ایران تبدیل شود.

نمایشگاه عکسهای آسمان ایران از تاریخ 22 ماه می به مدت یک هفته از دیگربرنامه ها بود. عکس های آسمان ایران کمی پیشتر در سازمان یونسکو به نمایش گذاشته شده بود. بابک صفاریان، امین تفرشی و زاکاریان تصویرهایی بی نظیر از بناهای تاریخی ایران را با آسمانها صاف و پرستاره به نمایش می گذاشتند. هفته فرهنگی استراسبورگ پرو پیمان بود. نمایشگاه عکس، دو شب موسیقی گروه رازو نیاز یک روز و نیم همایش شعر و ادب فارسی از برنامه های این هفته بود. با کمک آقای بیک باغبان و تلاش حامد و آرش روزنامه پرتیراژ شهر صفحه نخستش را به تبلیغ برنامه هفته فرهنگی ایران اختصاص داد.

برگزاری این هفته در شهری که هرسال برعلیه جمهوری اسلامی ایرانی بیانیه های تند صادر می کند و پارلمان اروپائیش جلونگاه مریم رجوی است می تواند پرحاشیه باشد. آقای بیک باغبان نگران بود. او مناسباتش را با شهر هنرمندانه مدیریت کرده بود. برنامه خیلی بزرگتر از چیزی شده بود که گمان می رفت. بازتاب رسانه ایش در ایران و فرانسه می توانست دردسر ساز باشد. صندلی و نور و سن اجاره شد. عکسها بر سینه دیوارهای بلند آویخته شد. شکوه آسمان ایرانی هربیننده ای را برجایش میخکوب می کرد.

سالار عقیلی با گروهش از راه رسیدند. آرش فرهنگ فر (تنبک) ، حامد فکوری (تار) ، مهدی باقری (کمانچه) و حریر شریعت زاده (پیانو)، و همسر دف نوازش او را همراهی می کنند. او برازنده نام خویش است. ادب و تواضع و مهربانی در اوج است. روز اول خرداد ماه سرسرای کاخ مارک بلوک غلغله بود. به جزی یکی دو شعار ودست نوشته روی دیوار هیچ خبر دیگری نیست. ایرانی و فرانسوی زیر آسمان ایران بودند. دف و کمانچه و تنبک و صدای صاف و پر حس و حال سالار عقیلی استراسبورگیها را به آسمان برد. از سی سال تلاش آقای بیک باغبان تقدیر کردم. او هم در آغاز برنامه سخنرانی کرد. اساتید و مدیران و مسئولان شهر آمده بودند تا چهره ایرانی واقعی را ببینند. استراسبورگ زنده شده به عشق. مقرحقوق بشر استراسبورگ عرق شرم بر پیشانی داشت. پارلمان استرسبورگ در شگفت بود. آسمان ایران صاف و یک رنگ بود. سالار عقیلی می خواند که مازبالائیم و بالا می رویم ما زدریائیم و دریا می رویم. مردمانی که از اینجا و از آنجا نیستند و شعر وادب بر زبانشان جاری است مردمانی دیگرند.

سالارعقیلی با پیش درآمد علی اکبرخان شهنازی آغاز کرد و تصنیف های قمرالملوک وزیری را به زیبایی اجرا کرد. او در برابر جمع به وجد آمده دستگاه های شور، دشتی و مرکب خوانی به اصفهان را به نمایش گذاشت. فردای آن روز همایش نوع دوستی در ادبیات ایران آغاز می شد.

عنوان همایش، نمایشگاه و کنسرت اجرا شده تصویری بود بدون شرح از چهره ای واقعی از مردم ایران. چهره ای متفاوت از آنچه که در لابیهای پارلمان اروپا و کاخ حقوق بشر ترسیم شده بود. هفته فرهنگی ایران در استراسبورگ معنا دار بود. آقای بیک باغبان خوشحال بود و ژان بارتیها بازهم خبر اول فرهنگی اند. برنامه بعدی بازهم نزدیک بود. فرصتی برای تقدیر نبود. ژان بارت برای برنامه بزرگ بعدی باید آماده می شد.

504502