به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، همه چیز در اطراف شما از میز تحریر و لب تاپ گرفته تا حتی خود شما از گرد ستاره درست شده اند. چیزهایی که در کوره های آتشین ستارگانی ساخته شدند که مدت ها پیش از به دنیا آمدن خورشید، مرده اند.
هر وقت ستاره ای می میرد، فضای کیهانی اطراف خود را با المان هایی که می رود تا با سیاره ها، ستاره ها ،سیارک ها و ستاره های دنباله دار دیگر تلفیق شود، بذرپاشی می کند.

بیشتر تمام چیزهایی که زمین را ساخته اند، حتی خود زندگی ، شامل عناصری است که توسط ستاره های پیشین ساخته و به وجود آورده شده اند و شامل سیلیکون، کربن، نیتروژن و اکسیژن می شوند اما این تمام داستان نیست.

تاکنون تصور می شد که شهاب سنگ ها بیشتر حاوی رگه هایی از یک گونه گردستاره ای هستند و تنهادر صورتی شکل می گیرند که یک مرگ ستاره ای وحشتناک و انفجاری رخ داده باشد که از آن به عنوان نواختر و ابرنواختر در علم نجوم یاد می شود. اتفاقی که بسیار برای فراوانی گردستاره ای که در شهاب سنگ ها نگهداری می شود، نادر است.

محققان دانشگاه آریزونا از رادیو تلسکوپ هایی در آریزونا و اسپانیا استفاده کردند تا ابرهای گازی را که در سحابی سیاره ای K4-47 وجود دارد، رصد کنند.

این سحابی مرموز و ناشناخته در فاصله 15000 هزار سال نوری از زمین قرار دارد و در مرتبه سحابی های باقیمانده ستاره ای محسوب می شود. منجمان معتقدند که این سحابی ها هنگامی به وجود می آیند که ستاره ای که شباهتی به خورشید ما ندارد، پیش از آن که به زندگی خود به عنوان یک کوتوله سفید پایان دهد، مقداری از مواد و محتویاتش را در قالب گازهایی پرفشار به اطراف پراکنده می کند.

محققان در کمال تعجب متوجه شدند که برخی از عناصری که این سحابی را تشکیل داده اند ( مانند کربن، نیتروژن و اکسیژن ) با انواع خاصی از عناصر، غنی شده اند که مطابقت فراوانی با عناصری که در برخی از قطعات شهاب سنگ هایی که کشف شده اند دارند و از سوی دیگر درسیستم خورشیدی ما نیز بسیار کمیاب هستند.

به این عناصر به ترتیب ایزوتوپ های سنگین کربن، نیتروژن و اکسیژن گفته می شود. ایزوتوپ هایی که با فرم معمولی آنها به دلیل وجود نوترون اضافه در نوکلئوس شان بسیار متفاوت هستند.

ترکیب کردن یک نوترون اضافه در یک نوکلئوس اتمی مستلزم دمای حرارت بسیار بالایی در حدود 200 میلیون درجه فارنهایت می باشد.

این امر دانشمندان را به این نتیجه رساند که این ایزوتوپ ها تنها می توانند در یک نواختر و بر اثر یک برونداد بسیار شدید انرژی در سیستم های ستاره ای دوقطبی قدیمی شکل گرفته باشند و یا در یک ابرنواختر که در آن یک ستاره خود را در یک انفجار تهاجمی منهدم می کند.

این دانشمندان طی اظهاراتی اعلام کرده اند که « شما می توانید به رگه ها و ذراتی که در شهاب سنگ ها پیدا کرده ایم، به عنوان خاکستر ستاره ای نگاه کنید. موادی که تنها از ستاره هایی به جا مانده اند که مدتها پیش از آن که سیستم خورشیدی ما به وجود بیایند، از بین رفته و مرده اند. ما امیدواریم که این ذرات را در آخرین ماموریت فضاپیمای ناسا بر روی سایر سیارک ها نیز پیدا کنیم زیرا آنها قطعاتی از پازلی هستند که تاریخ این سیارک ها را ساخته است و به ما کمک می کند تا توضیح دهیم که این عناصر کهکشانی از کجا آمده اند.»

این روش درست همانند انجام باستان شناسی در ستاره هاست که با بررسی خاکستر و باقیمانده آنها پی به منشاء وجودی آنها ببریم. بررسی هلیومی که در داخل ستاره ها می سوزد، فصل جدیدی را در داستان منشاء عناصر شیمیایی رقم خواهد زد.

انتهای پیام/