به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، در ارزیابی ورودی مراکز رشد و پارک های علم و فناوری سئوالات و فرمهای زیادی پر میشود، اما تاکنون پرسیده اید که دلیل این همه فرم ها چیست؟ اصولا عدم موفقیت کسب وکارهای ایرانی در چیست؟ میتوان جواب تمام عدم موفقیت ها و این همه پیچیدگی در اکوسیستم ایران را در چند کلمه توصیف کرد؛ عدم وجود دانش کافی در حوزه مدیریت کسب وکار و کارآفرینی!
طی سال گذشته در کنفرانسها و نشستها زیادی که افرادی از داخل و خارج از ایران حضور داشتند شرکت کردم و عمدا افراد داخلی بر روی ارزیابی از طریق مستندات و نشست های مبتی بر روی تکمیل همان مستندات تکیه میکنند، در حالیکه افرادی که در یک اکوسیستم واقعی مشارکت داشتند، بیشتر بر روی سئوال و جواب و نشست بین مدیران مجموعه ها و تیم ها تکیه می کنند. سئوال اینجاست در ارزیابی های داخلی مگر این نشست ها وجود ندارد؟ بله وجود دارد اما یک تفاوت عمدا دارند.
در داخل ایران وقتی در مراکز رشد و پارکها نشستی برگزاری میشود به دنبال تکمیل مستندات هستند ولی در اکوسیستمهای کشورهای توسعه یافته به دنبال یک هدف مشخص هستند و آن هدف این است که، اصولا آیا شما به یک کسب وکار پایدار میرسید و این محصول یا ایده اولویت اول شماست؟
جواب این سئوالات از طریق پرسیدن مستقیم بدست نمیآید و اینجا تفاوت آشکار میشود، که در پرسیدن ما مستندات همه مثبت پاسخ داده میشوند ولی هرگز در عمل به نقطه واقعی نخواهیم رسید در حالیکه مراکز حرفه ای بین المللی با این پرسش و پاسخ از طریق کوچینگ و روانشناسی فردی و تیمی این جواب را پیدا میکنند که اصولا آیا این تیم ارزش سرمایه گذاری دارد یا خیر؟
یک تیم از ترکیب افرادی می باشد که دارای شرایط و روحیات متفاوتی هستند، این تفاوتها و شرایط را باید طی یک جلسه کشف کرد، دقت کنید باید کشف نمود نباید پرسید. در تجربه چند ساله ما در پارک علم و فناوری دانشگاه و آزاد و ارتباط با سایر مراکز نوآوری متوجه این نکته شده ایم که بسیاری از این مراکز حمایتی اصولا دارای نظام ارزیابی مستند محور هست که کارایی چندانی برای کشف کسب وکارها و تیم های فعال نیست. افرادی هستند که فقط بمنظور پر کردن اوقات خود، کنجکاوی، ایجاد تنوع، بررسی شرایط و... در یک گروه عضو می شوند. گاها خود افراد از این نکته بی اطلاع هستند. چرا که بسیاری از خواسته های بشر بصورت کاملا متفاوتی در بیرون نمایش داده می شوند در حالیکه منشا درونی آنها چیز دیگری است. این نکات توسط ارزیاب طی جلسات مختلف باید کشف شود تا بتوان به تیمی دست پیدا نمود که هدف واقعی کل تیم رسیدن به آن باشد. برای همین منظور در پارک دانشگاه آزاد یک دوره 3 ماهه به عنوان راستی آزمایی تیم های فناور وجود دارد که طی این سه ماه تمامی این موارد و گاها طی یک تا دو جلسه در هفته های اول کشف می شوند. همین عامل باعث شده تا بتوانیم چندین تیم بسیار توانمند کشف کنیم که به سرعت و از صفر در همین پارک به موفقیت خود رسیده اند. تیم هایی که اولویت اول و علاقه آنها رشد محصول و ایده پیشنهادی اولیه آنها بوده است.
توصیه در اینجا این است که اگر ما نظام ارزیابی خود را از ترکیب مستند سازی با حجم کم به سمت جلسات هدفمند باشد قطعا تیم ها و افرادی پیدا خواهند شد که تمرکز واقعی آنها ایده یا محصول پیشنهادی خودشان هست و مجموعهها به سرعت صاحب کسب وکارهایی خواهند شد که در طی زمان کم بیشترین رشد را خواهند داشت. و دیگر هرگز از عدم کارایی اکوسیستم کسی نخواهد کرد و این حرف زده نمی شود که در ایران نمی شود یک کسب وکار پایدار راه اندازی نمود.
از طرف دیگر شما باید همواره این جلسات را با شرکتها و تیمهای فناور داشته باشید و مدام از آنها روند کار بخواهید و برای آنها نقاط هدف مشخص کنید و در مقابل هر نقطه هدف به آنها منابع مورد نیازشان را بدهید.(استراتژی گام به گام و در ازای هر گام به جلو یک پاداش) یک شرکت طی 3 تا 5 سال زمان نیاز دارد تا به هدف خود برسد و در این مدت مجموعه های نباید توقع زیادی از آنها داشته باشند و از طرف دیگر در مقابل کمک به این تیم ها، نباید توقع داشت که تیم مدت زمان زیادی با آنها مشارکت داشته باشد، این توقعات در بسیاری از مواقع موجود کندی و رشد شرکت یا واحد فناور شده و آنها را از حرکت نگه میدارد.
در آخر این نکته را باید اضافه کنم که در یک اکوسیستم به تمام دانشها نیاز هست پس هرکس به سهم خود و در نقش خود باید فعالیت داشته باشد.
مدیر فناوری پارک علم و فناوری
/انتهای پیام