به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، به زودی، نیازی به استفاده از تابع Help نخواهیم داشت. رایانه متوجه می‌شود که ما مشکل داریم و خود به خود به ما کمک می‌کند. این یکی از پیامدهای احتمالی تحقیقات جدید در دانشگاه کپنهاگ و دانشگاه هلسینکی است.

بر اساس گزارش neurosciencenews، روتسالو، دانشیار گروه علوم کامپیوتر، دانشگاه کپنهاگ، می‌گوید: ما می‌توانیم رایانه‌ای بسازیم که تصاویر را کاملاً بر اساس ایده‌های ایجاد شده توسط سوژه‌های انسانی ویرایش می‌کند. کامپیوتر مطلقاً هیچ اطلاعات قبلی در مورد ویژگی‌هایی که قرار است ویرایش کند ندارد. هیچ کس و هیچ فناوری قبلاً این کار را انجام نداده است.
در مطالعه اساسی، ۳۰ شرکت‌کننده به کلاهک‌های حاوی الکترود مجهز شدند که سیگنال‌های الکتریکی مغز را ترسیم می‌کردند. به همه شرکت کنندگان ۲۰۰ تصویر مختلف از صورت داده شد تا به آن‌ها نگاه کنند. همچنین یک سری وظایف به آن‌ها داده شد مانند جستجوی صورت زنانه، جستجوی افراد مسن، جستجوی موهای بور و غیره.

شرکت کنندگان هیچ عملی را انجام نمی‌دهند، فقط در مدت زمان ۰.۵ ثانیه به تصاویر نگاه می‌کردند. بر اساس فعالیت مغز آنها، دستگاه ابتدا اولویت ارائه شده را بررسی می‌کند و سپس تصاویر را بر اساس آن ویرایش می‌کند. بنابراین، اگر وظیفه جستجوی افراد مسن بود، رایانه پرتره افراد جوان‌تر را اصلاح می‌کند و آن‌ها را مسن‌تر نشان می‌دهد و اگر کار این بود که به دنبال یک رنگ موی خاص بگردید موهای افراد در تصویر را به رنگ گفته شده تغییر می‌دادند.

باید توجه کرد که رایانه هیچ دانشی از تشخیص چهره نداشت و هیچ ایده‌ای در مورد جنسیت، رنگ مو یا هر ویژگی مرتبط دیگری نداشت. با این حال، فقط ویژگی مورد نظر را ویرایش کرد و سایر ویژگی‌های صورت را بدون تغییر باقی گذاشت. برخی ممکن است استدلال کنند که نرم افزارهای زیادی که قادر به دستکاری ویژگی‌های صورت هستند در حال حاضر وجود دارد.

کیت دیویس یکی از محققان این تحقیق توضیح می‌دهد که تمام نرم افزارهای موجود قبلاً با ورودی برچسب دار آموزش داده شده اند. بنابراین، اگر نرم افزاری می‌خواهید که افراد را مسن‌تر نشان دهد، هزاران عکس پرتره به آن‌ها می‌دهید و به رایانه می‌گویید کدام یک جوان هستند و کدام یک پیر؟ در این تحقیق، تنها ورودی ما فعالیت مغز شرکت کنندگان بود. این یک الگوی کاملاً جدید در هوش مصنوعی است یعنی استفاده از مغز انسان به طور مستقیم به عنوان منبع ورودی.

یکی از کاربردهای این فناوری می‌تواند در بخش پزشکی باشد. پزشکان در حال حاضر از هوش مصنوعی در تفسیر تصاویر اسکن استفاده می‌کنند. با این حال، اشتباهات اتفاق می‌افتد. به هر حال، پزشکان فقط از تصاویر کمک می‌گیرند، اما در نهایت تصمیم‌گیری را خودشان انجام خواهند داد. شاید برخی از ویژگی‌ها در تصاویر، به اشتباه تعبیر شوند. چنین الگوهایی ممکن است با استفاده از تحقیقات ما کشف شوند. یکی دیگر از برنامه‌های کاربردی این فناوری می‌تواند کمک به گروه‌های خاصی از افراد ناتوان باشد، به عنوان مثال اجازه دادن به یک فرد فلج برای کار با رایانه خود.

روتسالو از محققان این تحقیق می‌گوید: این فوق العاده خواهد بود. با این حال، این هدف تحقیقات ما نیست. ما هدف وسیعی داریم و به طور کلی به دنبال بهبود یادگیری ماشین هستیم. باید اشاره کنیم که دامنه کاربردهای ممکن گسترده خواهد بود به عنوان مثال، ۱۰ یا ۲۰ سال دیگر ممکن است نیازی به استفاده از ماوس یا دستورات تایپ برای کار با رایانه نداشته باشیم. شاید بتوانیم از کنترل ذهن استفاده کنیم! 

با این حال، طبق گفته روتسالو، این موضوع یک روی دیگر نیز دارد: "جمع آوری سیگنال‌های مغزی افراد شامل مسائل اخلاقی است. هرکسی که این دانش را به دست آورد، به طور بالقوه می‌تواند بینش عمیقی در مورد ترجیحات افراد به دست آورد. ما قبلاً شاهد برخی روندها بودیم. به طور مثال مردم ساعت‌های «هوشمند» و دستگاه‌های مشابهی می‌خرند که می‌توانند ضربان قلب را ثبت کنند، اما آیا مطمئن هستیم که داده‌هایی تولید می‌شوند به شرکت‌های خصوصی داده نمی‌شوند؟»

روتسالو افزود: من این موضوع را جنبه مهمی از کار آکادمیک می‌دانم. تحقیقات ما نشان می‌دهد که چه چیزی ممکن است، اما ما نباید کارها را فقط به این دلیل انجام دهیم که می‌توان آن‌ها را انجام داد. این حوزه‌ای است که به نظر من باید توسط دستورالعمل‌ها و سیاست‌های عمومی تنظیم شود. اگر این‌ها تطبیق داده نشوند، شرکت‌های خصوصی بدون توجه به آن‌ها کار خود را انجام می‌دهند.

انتهای پیام/