به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ فلوریدا یکی از ایالات آمریکا که توفان‌های شدیدی در آن رخ می‌دهد و این در حالی است که مجموعه وسیعی از جانداران دریایی در امتداد شبه جزیره فلوریدا زندگی می‌کنند. فلوریدا کیز مجمع‌الجزایری در سواحل جنوبی ایالت فلوریدا است که جنوبی‌ترین بخش قاره آمریکای شمالی را تشکیل می‌دهد و دارای صخره‌های مرجانی است. در نتیجه مکان مناسبی برای مطالعه روی تاثیرات توفان روی اقیانوس است.

ملیسا می، استادیار زیست‌شناسی دریایی در دانشگاه ساحل خلیج فلوریدا، معتقد است که همه توفان‌ها اثرات یکسانی روی اقیانوس ندارند. به طور مثال، یک توفان می‌تواند مانند جزر و مد غیرمعمول عمل کند و برخی از محیط‌های دریایی را در طول توفان نسبتاً دست نخورده باقی بگذارد. اما پیامدهای توفان می‌تواند اثرات مخرب خود را داشته باشد؛ از تغییر در شوری گرفته تا هجوم رسوبات و باکتری‌ها.

در طول توفان چه اتفاقی برای زندگی دریایی می‌افتد؟

طبق گفته اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA)، در یک سال معمولی حدود ۱۰ توفان در حوضه اقیانوس اطلس اتفاق می‌افتد که شامل اقیانوس اطلس، خلیج مکزیک و دریای کارائیب می‌شود. نیروی توفان می‌تواند امواج ۶۰ فوتی ایجاد کند که آب سرد را از اعماق با آب‌های سطحی گرم‌تر به هم می‌ریزد. بر اساس گزارش این سازمان، جریان‌های توفانی در اقیانوس می‌توانند رسوبات را تا عمق ۹۱/۵ متری به حرکت وادارند. از این رو، بسیاری از پستانداران دریایی و ماهی‌ها به سمت آب‌های عمیق‌تر و آرام‌تر حرکت می‌کنند.

محققان در طول توفان گرمسیری سال ۲۰۰۱ تحقیق حرکات کوسه‌های نوک سیاه را دنبال کردند و دریافتند که آنها منطقه را قبل از ایجاد توفان در خشکی ترک می‌کنند و پس از پنج الی ۱۳ روز دوباره به آن منظقه برمی‌گردند.

دانشمندان فرض کرده‌اند که فشار هوای پایین‌تر، تغییرات دما در آب و نشانه‌های مشابه به ماهی‌ها هشدار می‌دهد که توفان قریب‌الوقوع است. یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که افزایش امواج در سطح و آب در کف دریا باعث می‌شود ماهی‌های خاکستری قبل از توفان به سمت آب‌های عمیق‌تر حرکت کنند.

:بیشتر بخوانید

حوضچه‌های مرگبار زیر دریا که آبزیان را از بین می‌برند

اگر دلفین‌ها و سایر پستانداران دریایی نتوانند از مسیر توفان فرار کنند، به احتمال زیاد در برکه‌ها، خاکریزها و دیگر زیستگاه‌های آب شیرین که در آنها نمی‌توانند زنده بمانند، گرفتار می‌شوند. از این رو توفان‌ها می‌توانند برای ماهی‌ها و حیوانات دریایی کشنده باشند.

سازمان زمین‌شناسی آمریکا نیز نشان داد که پس از توفان اندرو در سال ۱۹۹۲، حدود ۹/۴ میلیون ماهی آب شور مردند. زیرا حرکت رسوبات عمق اقیانوس‌ها آبشش آنها را مسدود می‌کند یا تغییرات فشار حباب‌های کشنده گاز نیتروژن را در خون آنها تشکیل می‌دهد. گاهی اوقات نیز توفان‌ها رسوباتی را در محیط‌های آب شیرین به چرخش درمی‌آورد و آب را به حالت بی‌اکسیژن یا کمبود اکسیژن تبدیل می‌کند. همین عوامل در توفان اندرو باعث شد که حدود ۱۸۷ میلیون ماهی در لوئیزیانا تلف شوند.

توفان‌ها حتی روی حیات دریایی ساکن یا کند هم تأثیر می‌گذارند. والری پل، دانشمند ارشد در ایستگاه دریایی اسمیتسونیان، در این مورد می‌گوید: پس از توفان‌ها، تخت‌های علف‌دریایی و صخره‌های صدف با تغییر رسوب مدفون می‌شوند. اگر توفان موج‌های زیادی ایجاد کند، به طور کلی علف‌های دریایی را از بین می‌برد.

توفان یان تقریباً ۲۵۰ بچه لاک‌پشت دریایی را به ساحل برد. از این رو، مرکز درمان لاک‌پشت‌های دریایی باغ وحش بروارد از آنها تا زمان رهاسازی مجدد نگهداری کرد.

برخی از مرجان‌ها برای شکستن و توزیع در قسمت‌های جدید اقیانوس به امواج متکی هستند. توفان‌ها می‌توانند آب خنک‌تری را وارد زیستگاه مرجان‌ها کنند و به سفید شدن آنها کمک کنند. زیرا زمانی که آب بیش از حد گرم شود، جلبک‌های همزیستی روی آنها می‌نشینند و رنگ آنها را سبز می‌کنند. با این حال، اگر توفان‌ها از حدی شدیدتر باشند، می‌توانند مرجان‌ها را بشکنند و از بین ببرند.

بعد از توفان چه اتفاقی برای اقیانوس می‌افتد؟

پس از فروکش کردن یک توفان قدرتمند، زباله‌هایی که به واسطه آن به داخل دریا یا اقیانوس افتاده‌اند، ممکن است ماه‌ها یا حتی بیشتر درون آب باقی بمانند. به گفته می، توفان یان، آوارهای زیادی را همراه خود وارد آب‌ رودخانه کرد و مواد شیمیایی ده‌ها خودرو و قایق بنزینی و سایر مواد دیگر در خلیج استرو نشت کردند.

می می‌گوید: فاضلاب هم می‌تواند راه خود را به آبراه‌ها باز کند و باکتری‌هایی مانند انتروکوک و ای‌کولی را با خود به همراه آورد. باران و سیل ناشی از توفان‌ها نیز باعث هجوم آب شیرین را به محیط‌های دریایی می‌شود و این امر می‌تواند برای هر ارگانیسمی که تغییرات بزرگ در شوری را تحمل نمی‌کند، استرس‌زا باشد.

علاوه براین، حیات دریا اغلب شاید بتواند برخی از تغییرات در غلظت نمک را تحمل کند، اما تغییرات شدید یا طولانی‌مدت را نه. به عنوان مثال، تمساح‌های زیادی در جزیره سانیبل از توفان یان از بین رفتند. زیرا توفان آب شورتر اقیانوس را به خود به خشکی آورده بود.

به گفته کریس لچوویچ از بنیاد حفاظت سانیبل، اگرچه تمساح‌ها می‌توانند آب نمک را برای مدتی تحمل کنند، اما نمی‌توانند به طور نامحدود در آن زندگی کنند.

از سوی دیگر، دلفین‌های دریایی تنها می‌توانند برای مدت کوتاهی در آب شیرین زندگی کنند، بدون اینکه متحمل عوارض جدی شوند. قرار گرفتن بیش از حد در معرض آب شیرین مثل پس از توفان کاترینا باعث بروز یک بیماری پوستی مرگبار در دلفین‌های بینی بطری می‌شود. آب شیرین اثرات دیگری نیز دارد. رودخانه‌ها معمولاً رسوب بیشتری نسبت به آب اقیانوس‌ها دارند و غلظت‌های بیشتری از مواد مغذی حاصل از روان‌آب‌های ساحلی دارند. اگر توفان آب رودخانه را به سیستم دریایی هل دهد، شرایط مساعدی را برای تشکیل شکوفه‌های جلبک بزرگ ایجاد می‌کند.

می می‌گوید: توفان اثرات آبشاری به دنبال دارد. به عنوان مثال، شکوفه‌های جلبکی پس از توفان یان اجازه ندادند نور خورشید به علف‌های دریایی برسد. این در حالی است که علف‌های دریایی منبع غذایی اولیه گاو دریایی هستند. این امر بر جمعیتی از گاوهای دریایی در فلوریدا که قبلاً هم در معرض تهدید بودند، استرس وارد کرد.

می اشاره کرد که توفان‌ها رویدادهای طبیعی هستند و اکوسیستم‌های ما به گونه‌ای طراحی می‌شوند که هر چند وقت یک‌بار به نوعی از بین بروند. اما موضوع اینجاست که آنها به زمان کافی برای بهبودی قبل از آمدن دوره بعدی نیاز دارند و این در حالی است که به گفته ناسا، تغییرات آب و هوایی نه تنها تعداد توفان‌ها را افزایش می‌دهد، بلکه می‌تواند آنها را نیز شدیدتر کند که هر دوی اینها خبر بدی برای حیات در اقیانوس‌هاست.

انتهای پیام/