به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، مشارکت دانشجویان در فعالیت‌های دانشگاهی یکی از معیارهای دانشگاه پویا و کارآمد است. برخی کارشناسان معتقدند که مشارکت دانشجویان در سال‌های اخیر نسبت به گذشته کاهش یافته است.

بیشتر بخوانید:

فقدان تصویر روشن از آینده شغلی دانشجویان

ایسکانیوز در گفت‌وگو با کارشناسان به بررسی دلایل کاهش فعالیت‌های دانشجویان در دانشگاه از جمله سرمایه‌گذاری نکردن دانشگاه‌ها بر ایجاد مهارت‌های جدید پرداخته است.

کاهش مشارکت‌های دانشجویی در فعالیت‌های فوق‌برنامه مختص به دانشگاه‌های ایران نیست. در یک نظرسنجی که اخیر با مشارکت سه هزار دانشجو در جهان درباره تجربیات دانشگاه از جمله مشارکت در فعالیت‌های فوق‌برنامه و رویدادهای دانشگاه انجام شد، این موضوع بررسی شده است. بر اساس این نظرسنجی، نیمی از پاسخ‌دهندگان گفته بودند که یک تا پنج ساعت در هفته را صرف فعالیت‌های فوق‌برنامه شامل کانون‌های دانشجویی، نشریات و ورزش‌های باشگاهی می‌کنند.

۱۴ درصد افراد شرکت‌کننده در این نظرسنجی، ۶ تا ۱۰ ساعت و فقط ۷ درصد، بیش از ۱۰ ساعت را صرف این فعالیت‌ها می‌کنند. تقریبا یک سوم دانشجویان هیچ زمانی را در هفته صرف فعالیت‌های فوق برنامه نمی‌کنند.

این نظرسنجی همچنین نشان می‌دهد که ۳۶ درصد دانشجویان دانشگاه‌های دولتی و ۱۴ درصد دانشجویان دانشگاه‌های خصوصی وقت خود را صرف فعالیت‌های فوق‌برنامه می‌کنند.

نیمی از دانشجویانی که ۳۰ ساعت یا بیشتر در هفته کار می‌کنند، هیچ زمانی را صرف فعالیت فوق‌برنامه نمی‌کنند؛ اما یک چهارم دانشجویانی که به صورت پاره وقت کار می‌کنند یا اصلا کار نمی‌کنند، در فعالیت‌های فوق‌برنامه هم شرکت می‌کنند.

حدود یک سوم (۳۱ درصد) دانشجویانی که مشمول استفاده از کمک مالی هستند، هیچ زمانی در هفته را به فعالیت‌های فوق‌برنامه اختصاص نمی‌دهند؛ اما فعالیت‌های فوق‌برنامه برای دانشجویان بدون کمک مالی ۲۵ درصد (یک چهارم) است.

مقایسه فعالیت‌های فوق‌برنامه بر اساس نژاد هم نشان می‌دهد که ۴۰ درصد از دانشجویان اسپانیایی‌تبار اعلام کرده‌اند هیچ زمانی در هفته را صرف فعالیت‌های فوق‌برنامه نمی‌کنند. در مقابل، ۲۹ درصد از دانشجویان سفیدپوست و سیاه پوست و ۱۶ درصد از دانشجویان آسیایی در فعالیت‌های فوق برنامه شرکت می‌کنند.

دانشجویان شاغل فرصت مشارکت در فعالیت‌های فوق‌برنامه دانشگاه را ندارند

تحلیل‌گران این نظرسنجی معتقدند که عوامل اجتماعی و اقتصادی عامل مهمی در تفاوت مشارکت فوق‌برنامه دانشجویان است. برای مثال اغلب دانشجویان اسپانیایی به صورت تمام وقت شاغل هستند. بنابراین منطقی است که این دانشجویان زمانی کمتری برای فعالیت‌های فوق‌برنامه داشته باشند.

کوین کروگر رئیس NASPA معتقد است که اگر استخدام خارج از دانشگاه توانایی دانشجویان را برای مشارکت در فعالیت‌های دانشگاه محدود می‌کند، مراکز آموزشی می‌توانند فرصت‌های کاری در محوطه دانشگاه را افزایش دهند. چرا که حدود ۳۶ درصد از دانشجویان، کار خارج از دانشگاه را به عنوان مانعی برای مشارکت در فعالیت‌ها و رویدادهای فوق‌برنامه دانشگاه دانسته‌اند، در حالی که ۳۰ درصد دانشجویان گفته‌اند که کار در محوطه دانشگاه مانع فعالیت فوق‌برنامه آن‌ها شده است.

عوامل دیگری که دانشجویان به عنوان دلیل مشارکت نکردن در فعالیت‌های فوق‌برنامه ذکر کرده‌اند شامل آگاهی نداشتن از رویدادها، مکان برگزاری آن رویدادها، هزینه‌های مشارکت (۲۰ درصد)، دوری محل زندگی از دانشگاه (۱۹ درصد)، نداشتن احساس تعلق (۱۸ درصد)، مسئولیت‌های خانوادگی (۱۴ درصد) و وضعیت جسمی یا روانی (حدود ۱۰ درصد) است.

انتهای پیام/