به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، فرصت‌های شغلی محققان در سال‌های اخیر فقط محدود به محیط‌های دانشگاه نیست. بسیاری از صنایع با راه‌اندازی واحدهای تحقیق و توسعه اقدام به جذب محققان برای پیشبُرد اهداف فناورانه خود کرده‌اند. نتایج یک نظرسنجی منتشر شده در نیچر نشان می‌دهد که محققان فعال در صنعت در مقایسه با محققان دانشگاهی نسبت به شغلشان احساس رضایت بیشتری دارند.

بیشتر بخوانید:

سیاستمداران علم را مهندسی می‌کنند، نه دانشمندان

آمارها نشان می‌دهد نیمی از محققان جهان در شرکت‌های خصوصی کار می‌کنند و نسبت به محققان دانشگاهی تعادل خوبی بین حقوق، کار و زندگیشان برقرار است.

این نظرسنجی با حضور ۳ هزار و ۲۰۰ دانشمند از کشورهای با درآمد بالا انجام شد و نشان داد که دانشمندان مشغول به کار در صنعت، دستمزد بهتر و رضایت بیشتری نسبت به محققان دانشگاهی دارند. دو سوم پاسخ‌دهندگان (۶۵ درصد) در دانشگاه و فقط ۱۵ درصد در صنعت کار می‌کند.

۳۰ درصد محققان دانشگاهی مورد تبعیض و آزار قرار گرفته‌اند

۳۰ درصد محققان دانشگاهی از تبعیض، آزار و اذیت یا قلدری علمی در محل کار گزارش داده‌اند، در حالی که ۱۵ درصد از محققانی صنعت این موارد را ذکر کرده‌اند. همچنین ۶۴ درصد محققان صنعتی نسبت به حرفه خود احساس مثبتی دارند؛ در حالیکه ۴۲ درصد افراد دانشگاه به حرفه‌شان احساس مثبت دارند. نتایج این نظرسنجی در مقایسه با نظرسنجی سال ۲۰۱۶ که هر دو گروه رضایت حدود ۶۰ درصدی داشتند، تغییر قابل توجهی را نشان می‌داد.

کارشناسان معتقدند که این تفاوت‌ها زنگ خطر از دست دادن نیرو را برای کارفرمایان دانشگاهی به صدا درمی‌آورد. برای مثال، محققان ۵۸ دانشگاه در انگلستان در اعتراض به حقوق، شرایط سخت کار و مشکلات پرداختی حقوق بازنشستگی، ۳ روز اعتصاب کردند.

نظرسنجی دیگری که بیش از هزار عضو هیئت علمی و محقق دانشگاهی انگلستان در آن مشارکت کردند، نشان داد که مدیران دانشگاهی از پاندمی به عنوان بهانه‌ای برای کاهش حقوق محققان استفاده کردند.

یکی از مدیران تحقیقاتی صنعت در مصاحبه نیچر اعلام کرد که حدود ۶۰ درصد از درخواست‌های شغلی از سوی محققان دانشگاهی است. دانشگاهها امکانات منحصر به فردی مانند انتشار مقاله در مجلات علمی برای محققان خود فراهم می‌کنند؛ اما فقط تعداد کمی از این افراد پس از تجربه کار در صنعت، دوباره به دانشگاه برمی‌گردند.

صنایع با پرداخت حقوق بهتر و مزایای بیشتر سعی می‌کنند پژوهشگران برتر را جذب کنند. البته در کشورهایی که صنعت حدود دو سوم کل بودجه تحقیق و توسعه (R&D) را تامین می‌کند، پژوهشگران پسادکتری موقعیت‌های شغلی بیشتری دارند. چرا که در این کشورها، دانشگاه‌ها بودجه کمتری در اختیار دارند.

یکی از عوامل نارضایتی شغلی محققان دانشگاهی، حقوق‌های راکد است. در عوض صنعت از یک طرف شامل شرکت‌های چند ملیتی فناوری و علوم زیستی با ده‌ها هزار نیرو و از طرف دیگر شامل استارت‌آپ‌های تک نفره منتخب از دانشگاه‌ها است. به همین دلیل، مشاغل در صنایع کوچک تنوع و چابکی بیشتری دارند.

حقوق دانشگاهی تا زمانی که تعداد پژوهشگران پسادکتری بیشتر از موقعیت‌های کاری است، نمی‌تواند با حقوق صنعت رقابت کند.

تفاوت فاحش حقوق محققان دانشگاهی و صنعتی در آمریکا

تحقیقات مشابه در آمریکا هم نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۰ تفاوت فاحشی بین حقوق دریافتی متخصصان علوم زیستی در دانشگاه و صنعت وجود دارد. بر اساس این تحقیقات متوسط حقوق مردان در دانشگاه ۸۲ هزار و ۵۱۶ دلار و زنان ۵۸ هزار و ۹۶۶ دلار است، در مقابل، متخصصان علوم زیستی در صنعت درآمد بسیاری بیشتری دارند. مردان به طور متوسط ۱۴۴ هزار و ۱۸۱ دلار و زنان ۱۲۹ هزار و ۴۸۰ دلار حقوق دریافت می‌کنند.

شایسته‌سالاری یکی از ویژگی‌های محققان صنعتی است. چرا که موفقیت افراد در دانشگاه معمولا با تعداد انتشارات و استنادها تعیین می‌شود. در حالی که در صنعت با نتایج ملموس بررسی می‌شود.

تحقیقات علمی در دانشگاه و صنعت به طور کلی، تفاوت‌های بسیاری دارند. برای مثال دانشگاه محیطی با آزادی اکتشاف و نوآوری فراهم می‌کند، در حالی که صنعت منابع و ثبات مالی مورد نیاز برای حفظ پروژه‌های تحقیقاتی بلندمدت را به ارمغان می آورد.

انتهای پیام/