وحید جهانمیری پزشک فعال در حوزه آسیب‌های اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص روابط آزاد جنسی در نوجوانان گفت: در مورد روابط آزاد جنسی و رفتارهای پرخطر بیش از اینکه نگران نوجوانان زباله‌گرد باشیم باید نگران نوجوان‌های عادی باشیم که در خانواده‌های معمولی زندگی می‌کنند. پدر و مادر این نوجوانان بعد از اینکه از موضوع اطلاع پیدا می‌کنند، باور ندارند که این کار را فرزند آنها انجام داده است. شاهد بودیم که نوجوانان بسیاری که درگیر رفتارهای پرخطر هستند از خانواده‌هایی بودند که والدین اصلا انتظار نداشتند که فرزندشان مرتکب خطا شود.
بیشتر بخوانید
افزایش رفتارهای پرخطر جنسی در مناطق حاشیه‌نشین / نقاط رها شده اطراف شهرها کانون آسیب‌های اجتماعی می‌شوند
او افزود: پدر و مادر مسنی بودند که به من می‌گفتند بچه‌های بزرگ‌ترشان هر کدام به جایگاهی رسیده‌اند اما باور نداشتند که نوجوان دهه هشتادی‌اشان خود اظهار می‌کند که رابطه جنسی دارد و یا مواد مخدر استفاده می‌کند. یا خانواده‌ای بودند که پسرشان رسما به پدر و مادر گفته بود که بیرون بروید تا من کسی را به خانه بیاورم.
جهانمیری با اشاره به اینکه موضوع روابط آزاد جنسی در نوجوانان بیشتر در خانواده‌های عادی دیده می‌شود تا نوجوانان زباله‌گرد، عنوان کرد: من بارها به جمع نوجوانان زباله‌گرد رفته‌ام و واکسن هپاتیت برایشان تزریق کردم یا تست اچ آی وی گرفتم اما این موضوع در بین آنها چندان جدی نبود که اهل مواد مخدر بوده یا تجربه روابط جنسی داشته باشند. درگیری نوجوانان با مواد مخدر و روابط جنسی مختص حاشیه شهر نیست و این موضوع در حال حاضر نگران کننده شده است و در تمام نقاط شهر وجود دارد.
جهانمیری با اشاره به نحوه آموزش مهارت‌های زندگی به نوجوانان توضیح داد: آموزش مهارت‌های زندگی هم نباید صرفا به شکل تئوری باشد بلکه باید آنها را در عمل و به شکلی خلاق مثلا با استفاده از تکنیک ایفای نقش، به فرزندمان آموزش دهیم. یادگرفتن مهارت "قاطعیت" و "نه گفتن" از میان این مهارت‌ها، بسیار اهمیت دارد، چراکه مهم‌ترین دلایل گرایش نوجوانان به رفتارهای پرخطر فشار همسالان است. این موضوع ابعاد مختلفی دارد اما متاسفانه در جامعه ما مورد توجه قرار نگرفته است. ارگان‌هایی مانند وزارت ورزش و جوانان، فرهنگ و ارشاد، بهداشت، آموزش و پرورش و همچنین شهرداری‌ها، باید نسبت به این موضوع توجه جدی داشته باشند چراکه سن رفتارهای پرخطر کاهش یافته ومصرف مواد محرک هم بیشتر شده است.
او اضافه کرد: شاید ما نتوانیم آمار و ارقام دقیقی ازعفونت‌های آمیزشی در نوجوانان ارائه دهیم، اما کافی است به سراغ متخصصین زنان، عفونی، پوست، اورولوژی یا ویروس شناسان مراکزی چون کلینیک پاپیلوما برویم تا متوجه واقعیت موجود در این زمینه شویم یا سری به مرکز تخصصی جمعیت شناسی کشور بزنیم تا بدانیم به نظر متخصصان این مرکز و پس از تجزیه و تحلیل معتبرترین پژوهش‌های کشوری، شیوع رفتارهای پرخطر جنسی با چه شیبی در کل کشور بالا رفته و سن آن به چه صورتی پایین آمده است.
جهانمیری توضیح داد: دیگر چه باید گفت تا اهمیت بازه سنی نوجوانی در راستای کاهش بار اچ آی وی، اچ پی وی و سایرعفونت‌های آمیزشی و لزوم انجام کاری جدی و اساسی و در سطح ملی واضح شود؟ چرا هیچ برنامه جدی برای کم شدن مصرف الکل و مواد محرک، تدبیر یا اجرایی نشده است؟ چرا همانگونه که برای پیشگیری از سرطان کبد به همه نوزادان واکسن هپاتیت ب را تزریق می‌کنیم، همه نوجوانان را مانند کشورهای پیشرفته علیه اچ پی وی واکسینه نمی‌کنیم؟ مگر این دو چه تفاوتی با هم دارند؟ هر دو از دسته عفونت‌های آمیزشی بوده و هر دو بسیار رایجند... و البته اچ پی وی بسیار رایج‌تر... این همه یک بام و دو هوا برای چیست؟
انتهای پیام /
نظر شما