به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از اصفهان، کرسی‌های آزاداندیشی به‌عنوان یکی از ارزشمندترین بسترهای گفت و شنود دانشجویانِ صاحب‌نظر، در سال‌های اخیر توسط دانشگاه‌های مختلف کشور به ویژه دانشگاه آزاد اسلامی مورد توجه بیش‌تری قرار گرفته و رویدادهای گوناگونی به‌طور سالانه توسط دستگاه‌های متولی برنامه‌ریزی و برگزار می‌شود. یکی از رویدادهای معتبر در زمینه کرسی‎‌های آزاداندیشی، توسط دانشگاه آزاد اسلامی برگزار می‌شود که با وجود چند صد واحد دانشگاهی در سراسر کشور و به عنوان بزرگ‌ترین دانشگاه حضوری جهان، یکی از پیش‌گامان میزبانی از دانشجویانِ اندیشه‌ورزِ ایرانی است. با این وجود، بی‌شک برگزاری این رویدادها که در ابتدای راهِ خود قرار دارد خالی از اشکال نبوده و دیدگاه‌های دانشجویان و اساتید شرکت‌کننده در این رقابت‌ها می‌تواند باعث ارتقای کیفیت برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی شود.

کرسی‌های آزاداندیشی روحیه تحقیق و پژوهش را در دانشجویان زنده کرد

در همین رابطه سرپرست تیم دانشجویی «تبسم» از راه‌یافتگان به مرحله کشوری کرسی‌های آزاداندیشی دانشگاه آزاد اسلامی گفت: توجه به گزینش‌های صورت گرفته برای راه‌یابی تیم‌های دانشجویی شرکت کننده به مرحله نهایی کرسی‌های آزاداندیشی، می‌شد به‌طور آشکار دید که دانشجویانی باسواد و دغدغه‌مند، قدم در مسیر این رویداد نهاده‌اند. گردهم آوردن چنین جمع فرهیخته‌ای از جوانان اتفاق مبارکی بود که در این دوره از رقابت‌های «کرسی‌های آزاداندیشی دانشگاه آزاد اسلامی» انجام شد. با این وجود، برگزاری مرحله پایانی این رویداد می‌توانست با مدیریت بسیار وزین‌تری از سوی دبیرخانه کرسی‌های آزاداندیشی همراه شود که متأسفانه این اتفاق رقم نخورد.

ماشاءالله شکاری عنوان کرد: با توجه به دغدغه رهبر انقلاب در موضوع کرسی‌های آزاداندیشی، مرحله کشوری این رویداد باید دست‌کم با برگزاری مراسم افتتاحیه همراه می‌شد و ضمن حضور شخصیت‌های کشوری، حساسیت و اهمیت کرسی‌های آزاداندیشی برای دانشجویان تشریح می‌شد. ما در عصر گفتگو قرار داریم و گفت و شنود هم باید در دانشگاه رخ دهد؛ زیرا دانشگاه محیط اصلی تضارب آراء است.

اسکان ضعیف بود/ دانشجویان از فرط گرما تا صبح بیدار ماندند!

این مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد بادرود ادامه داد: کم‌ترین مشکلات این رویداد مربوط به اسکان و پذیرایی بود که با وجود آن‌که فقط ۸ تیم با تعداد اعضای بسیار محدودی عازم این رقابت‌ها شده بودند، میزبانی خوبی صورت نگرفت. برگزارکنندگان تا حدی بلاتکلیف بودند، غذا کیفیت ضعیفی داشت و تجهیزات سرمایشی محل اسکان هم خراب بود؛ به گونه‌ای که هر چهار دانشجوی عضو تیم ما نتوانستند شب را بخوابند و با وجود خستگی، قدم در میدان رقابت گذاشتند. نکته دیگر آن‌که شرکت‌کنندگانی که راهی سطح ملی رقابت‌ها شده بودند، باید هر زمانی که به محل اسکان در تهران می‌رسیدند، مورد پذیرایی قرار می‌گرفتند؛ اما در این رویداد به تیم‌هایی که حتی از دورترین استان‌ها با قدری تأخیر رسیده بودند، بسته پذیرایی ارائه نمی‌شد و لاجرم دانشجویان گرسنه می‌ماندند.

داوری‌ها تخصصی نبود

شکاری افزود: داوران در این رویداد به‌طور عام انتخاب شده بودند و اطلاع جامعی از موضوعات تخصصی کرسی‌ها نداشتند؛ ممکن نیست که یک داور در همه موضوعات تخصص داشته باشد؛ بهتر بود هر موضوعی داور خاص خود را می‌داشت. از سوی دیگر، من پشت سر یکی از داورها نشسته بودم و شخصاً شنیدم که می‌پرسید فرم‌ها چه‌طور باید پُر شود! روشن بود که دبیرخانه نتوانسته داوران را به‌خوبی در جریان قرار دهد.

نباید به دانشجو حرف خورانده شود

وی خاطرنشان کرد: اگر قرار بود آزاداندیشی اتفاق بی‌افتد، باید برگزاری این کرسی‌ها از حالت «سازمانی» خارج می‌شد. مطالبه رهبری این بود که دانشجو دغدغه‎اش را بگوید. باید مثل دوران انقلاب فرهنگی، همه دانشجویان در کرسی‌های آزاداندیشی پای بحث می‌نشستند؛ نه این‌که یک میدان سازمان‌یافته طراحی شود و به دانشجو حرف بخورانند! البته باید اذعان کرد که اصلِ مشارکت دانشجویان در این دوره کاملاً خودجوش بود و علاقه‌مندان واقعاً با دغدغه شخصی وارد کرسی‌ها شده بودند. اما طراحی‌های موضوعات و نحوه مدیریت جلسات، می‌توانست بسیار بهتر باشد.

این دانش‌آموخته علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی تشریح کرد: بهتر بود در این کرسی‌ها مشکلات روز جامعه به بحث گذاشته شود و دغدغه‌ها را بگوییم و از دلِ آن هم راه‌حلی به‌دست آید. نه آن‌که دو تیم موافق و مخالف را جلوی هم بگذاریم و نه طرحِ مسأله‌ای انجام شود و نه راه‎حلی به‌دست بیاید. اگر دانشجو بداند که قرار است واقعاً اتفاقی رخ دهد و تلاش‌های وی در این رویداد به تغییری واقعی در جامعه بیانجامد، او هم جدی‌تر وارد صحنه می‌شود و گفتمانی بسیار سازنده‌تر رخ خواهد داد.

باید برخلاف عقیده‌مان با موضوعِ کرسی مخالفت می‌کردیم

ماشاءالله شکاری اظهار کرد: ماهیت کرسی‌های آزاداندیشی این است که از اختلافِ نظر به تمرکز نظر، از افتراق به وحدت و از هیاهو به گفتگو برسیم. ولی در این کرسی‎‌ها دغدغه ساخته نشد و تضارب آراء شکل نگرفت! این کار بسیار خطرناک است! چون دانشجویانی دغدغه‌مند را به میدان می‌آورند، اما نظریه‌ای شکل نمی‌گیرد و راه‌حلی هم مطرح نمی‌شود. در نتیجه، دانشجو ممکن است به‌طور کامل از فضای گفتمانی فاصله بگیرد! امسال مثلاً موضوعی را با عنوان «سوت‌زنی باعث اعتماد اجتماعی می‌شود» داشتیم که طبیعتاً هیچ‌کسی با آن مخالف نیست و همه بر خوب بودن شفافیت و لزوم حمایت از سوت‌زنانی که فساد را گزارش می‌کنند، اتفاق نظر دارند! اما در این رقابت‌ها، چنین موضوعی را برای بحث انتخاب کردند و یک گروه باید به عنوان موافق و گروه دیگری به اجبار با این موضوع مخالفت می‌کرد!

سایه کم‌توجهی دولت بر کرسی‌های آزاداندیشی

وی افزود: از سویی باید با استفاده از فرصت برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی، بین دستگاه‌های اجرایی و دانشگاه‌ها ارتباط ایجاد می‌شد. دستگاه‌هایی مثل وزارت کشور، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، وزارت اقتصاد و دارایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نقش ریل‌گذار را در کلان-موضوعاتِ کشور دارند؛ کرسی‌های آزاداندیشی فرصتی بود تا در حضور نمایندگان این دستگاه‌ها، ماحصل گفتگوهای به‌عمل آمده در «حکمرانی» استفاده شود. ما به عنوان نماینده استان اصفهان از شهر بادرود در شهرستان نطنز عازم این رویداد در تهران شدیم؛ ولی فرماندار نظنز اصلاً اطلاعی نداشت! یا در مثالی دیگر، اتوبوس دانشجویانی که از شیراز عازم شده بودند خراب شد و ۶ ساعت در بیابان ماندند، اما هیچ‌کسی از مسئولان استانی پیگیری نکرد.

برای سگ‌های ولگرد جلسه می‌گذارند، برای ما نه!

سرپرست تیم برتر کرسی‌های آزاداندیشی استان اصفهان بیان کرد: به نظر من در چله دوم انقلاب، کرسی‌های آزاد اندیشی باید تبدیل به «انقلاب دوم فرهنگی» شود. مسئولانِ ما که مدام از فرهنگ‌سازی می‌گویند، چه فرصتی بهتر از کرسی‌های آزاداندیشی با مشارکت دانشجویانی از سراسر ایران، برای آن‌ها وجود داشت؟ فرمانداری برای سگ‌های ولگرد جلسه می‌گذارد اما چنین رویدادی را جزو اولویت‌های خود ندارد!

هیچ تقدیری از تیم راه‌یافته به مرحله کشوری به‌عمل نیامد

دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی شهرضا ادامه داد: ما از «دانشگاه آزاد اسلامی بادرود» به عنوان یک دانشگاه سطح سه در کشور، در رقابت‌های استان اصفهان اول شدیم و به مرحله کشوری آمدیم. در مرحله کشوری هم طی اولین رقابت، مقابل دانشگاه آزاد واحد تهران غرب در موضوعی که مخالفت در برابر آن بسیار دشوار بود، به عنوان تیم مخالف ۳ چراغ مثبت گرفتیم و به ۴ چراغ تهران باختیم! ولی همان‌جا ما را رها کردند و نه تنها هیچ تقدیری صورت نگرفت، بلکه حتی پشت سرمان برای بدرقه آب هم نریختند! متأسفانه به ما احساس بیهودگی دست داد. بعد از آن‌که به اصفهان بازگشتیم، در سطح استان هم ‌کسی با ما تماس نگرفت و کوچک‌ترین تقدیری به‌عمل نیامد.

مشکلات اصلاح شود تا جوانان سرخورده نشوند

شکاری در پایان گفت: ما توقعی برای خودمان نداریم، اما این انتقادات را مطرح کردیم تا مشکلات اصلاح شود. سرخوردگی مردم و قشر جوان خودبه‎خود نیست! باید به مشکلات با دقت پرداخته شود و در کشور هر روز به کار تمییز فرهنگی نزدیک‌تر شویم تا در موقعیتی نباشیم که با تلنگر یک رسانه خارجی کشور بر هم بریزد. اگر دولت و دانشگاه دست به دست هم دهند و ظرفیت اندیشمندان و قشر جوان به‌خوبی مورد استفاده قرار گیرد، اطمینان دارم که آینده روشن‌تر است!

خبرنگار: محمدرضا زاهد

انتهای پیام./