به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ برای عروس دریایی جعبه‌ای کارائیب یادگیری به معنای واقعی کلمه بیهوده است، زیرا این جانور آبزی مغزی در سر ندارد. محققان با آزمایش روی این حیوان متوجه شدند که با وجود نداشتن مغز مرکزی، موانع را تشخیص می‌دهند و از آنها اجتناب می‌کنند. این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد عروس دریایی می‌تواند بین رویدادها ارتباط ذهنی برقرار کند - مانند دیدن چیزی و برخورد با آن - و بر این اساس رفتار خود را تغییر دهد.

جان بیلکی، متخصص عصبی در دانشگاه کیل آلمان، می‌گوید: شاید یادگیری به یک سیستم عصبی بسیار پیچیده نیاز نداشته باشد، بلکه یادگیری بخشی جدایی ناپذیر از سلول‌های عصبی یا مدارهای بسیار محدود است. اگر چنین است، یافته جدید می‌تواند به ردیابی چگونگی تکامل یادگیری در حیوانات کمک کند.

بیشتر بخوانید:

ساخت قرص چشمه جوانی با الهام از یک موجود دریایی

سیستم عصبی یک عروس دریایی جعبه‌ای کارائیب شامل چهار ساختار حسی به نام روپالیا به شکل دستگیره می‌شود که از بدنش آویزان است. هر روپالیا دارای ۶ چشم و حدود هزار نورون است. عروس دریایی از دید خود برای کمک به هدایت بین ریشه‌های حرا در تالاب‌های استوایی استفاده می‌کند؛ جایی که طعمه‌های کوچک سخت‌پوستان را شکار می‌کند.

دور زدن و حرکت کردن بین ریشه‌های حرا کار ساده‌ای نیست. عروس دریایی جعبه‌ای کارائیب فاصله ریشه را بر اساس میزان تیرگی آن ناحیه نسبت به آب اطراف - یعنی تضاد آن – تخمین می‌زند. در آب‌های شفاف، معمولا ریشه‌های دور در پس زمینه محو می‌شوند یا کنتراست کمی دارند، اما در آب‌های تیره، حتی ریشه‌های نزدیک می‌توانند با محیط اطراف خود تمایز ایجاد کنند.

به غیر از این، آب‌ها به دلیل جزر و مد، جلبک‌ها و عوامل دیگر می‌توانند به سرعت کدر شوند. بیلکی و همکارانش تعجب کردند که این عروس دریایی جعبه‌ای کارائیب چطور می‌فهمد که اجسام با کنتراست کم، که ممکن است در ابتدا دور به نظر برسند، نزدیکش هستند و از کنار آنها به راحتی رد می‌شود.

این تیم تحقیقاتی ۱۲ عروس دریایی را در یک مخزن گرد که با نوارهای خاکستری و سفید متناوب با کنتراست کم احاطه شده بود، قرار دادند. یک دوربین حدود هفت دقیقه از رفتار حیوانات فیلمبرداری کرد. در ابتدا، به نظر می‌رسید که عروس دریایی نوارهای خاکستری را به عنوان ریشه‌های دور تعبیر می‌کرد و در دیواره مخزن شنا می‌کرد.

اما این برخوردها باعث شد که چتر دریایی با نوارهای خاکستری بیشتر شبیه ریشه‌های نزدیک در آب تیره رفتار کند و شروع به اجتناب از آنها کرد. میانگین فاصله عروس دریایی‌ها از دیواره مخزن از حدود ۲/۵ سانتی‌متر در چند دقیقه اول به حدود ۳/۶ سانتی‌متر در چند دقیقه پایانی افزایش یافت. متوسط ضربات آنها به دیوار از ۱/۸ در دقیقه به ۷۸ صدم در دقیقه کاهش یافته است.

ناگایاسو ناکانیشی، زیست‌شناس تکاملی در دانشگاه آرکانزاس که روی سیستم‌های عصبی عروس دریایی مطالعه می‌کند و در این پژوهش نقشی نداشته است، می‌گوید: هیچ وقت فکر نمی‌کردم که عروس دریایی واقعا بتواند چیزی یاد بگیرد.

بیلکی و همکارانش در آزمایش‌های دیگر، روپالیا را از عروس دریایی جدا کردند و آنها را در مقابل صفحه نمایش قرار دادند. صفحه نمایش نوارهای خاکستری روشن با کنتراست کم را نشان می‌داد، در حالی که یک الکترود پالس الکتریکی ضعیفی به روپالیا می‌داد که حس برخورد با چیزی را تقلید می‌کرد.

این آموزش باعث شد روپالیا شروع به پاسخ دادن به میله‌های کم کنتراست کنند که در ابتدا نادیده گرفته بودند. آنها شروع به ارسال انواع سیگنال‌های عصبی کردند که وقتی عروس دریایی از مانعی دور می‌شود، منتشر می‌کنند. این نشان می‌دهد که روپالیا به تنهایی می‌تواند یاد بگیرد که موانع به ظاهر دور و کم کنتراست در واقع به اندازه کافی نزدیک هستند که بتوان از آنها اجتناب کرد - که به نوبه خود نشان می‌دهد که روپالیا مراکز یادگیری عروس دریایی جعبه کارائیب هستند.

انتهای پیام/