به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، امروز، سیزدهم جمادی الثانی مصادف با سالروز وفات حضرت «امّ‌البنین» سلام‌الله عیهاست، روزی که در آن مادری فداکار و بانویی با عظمت از تبار دلیر مردان، به سوی معبود شتافت.
«فاطمه» ملقب به «امّ‌البنین»، دختر «حزام بن خالد بن ربیعه»، از بانوان نمونه صدر اسلام است، مادر این بانوی بزرگوار، لیلا و یا شمامه از خانواده سهل بن عامر بن مالک بن جعفر بن کلاب است که همه پدرانش، از مردان شجاع و نامدار عرب در منطقه حجازند. همچنین امّ البنین با چند واسطه به عبد مناف، جد اعلای رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ، نسب می رساند.
ام‌البنین(س) در مکتب اسلام راستین پرورش یافته بود. او زنی باکمال، ادیب و باوقار بود و از روزی که به خانه امیرمؤمنان علی(ع) آمد هر روز بر درخشش و بزرگی او افزوده شد. وی تا پیش از این ازدواج زنی بی‌نشان اما از خاندانی بزرگ بود ولی تشرف او به همسری امام، از او چهره‌ای تابناک در تاریخ اسلام ساخت.
ازدواج امام علی(ع) با امّ البنین(س)
ازدواج حضرت علی(ع) با امّ‌البنین(س) بدین صورت بود که امام از برادر خویش «عقیل» خواست، برای او زنی از خانواده ای اصیل، شجاع و خداپرست برگزیند تا پسری شجاع برای او به دنیا آورد. عقیل‌بن ابی طالب، یکی از چهار فردی بود که در عصر خود به «نسب‌شناسی» شهرت داشت. چون عقیل از اصالت خاندان و فرهیختگی پدران و جنگ آوری نیاکان حضرت امّ‌البنین(س) آگاهی داشت، وی را به امیرالمؤمنین(ع) معرفی کرد. امام پس از مشورت با عقیل، از امّ‌البنین(س) خواستگاری کرد. امّ البنین(س) نیز با کمال رضایت پیشنهاد امام را پذیرفت و با امام ازدواج کرد.
ام‌البنین(س) از امام، صاحب چهار فرزند شد که عباس(ع) بزرگترین و درخشنده‌ترین آن ها به شمار می رفت. همو که از طریق وی نسل علی(ع) تا آفریقا و مرز اروپا گسترش یافت و این ها همه از افتخارات ام‌البنین(س) است.
فرزندان ام‌البنین
حضرت علی(ع) و ام‌البنین درطول زندگی مشترک صاحب چهار فرزند پسر به‌نام‌های عباس(ع)، جعفر، عبدالله و عثمان شدند. مادری چهار پسر سبب شد که او را ام‌البنین یعنی مادر پسران بخوانند که همه پسرانش در کربلا به فیض شهادت در رکاب امام زمان خویش نائل شدند. ام‌البنین در واقعه کربلا حضور نداشت. هنگامی که کاروان اسیران کربلا وارد مدینه شد و او از کشته شدن فرزندانش باخبر شد؛ از سرنوشت حسین ابن علی پرسید و وقتی که خبر شهادت حضرت امام حسین(ع) را هم شنید. گفت: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.» این سخنِ او را برخی دلیل دلدادگی عمیق او به اهل بیت و حسین بن علی (ع) دانسته‌اند.
پس از واقعه کربلا او هر روز با نوه‌اش عبیدالله فرزند عباس به قبرستان بقیع می‌رفت و در آنجا اشعاری می‌خواند که خود سروده بود و سپس دردمندانه گریه می‌کرد. مردم نیز گرد او می‌آمدند و با او همنوا می‌شدند. حتی گفته‌اند که مروان بن حکم در آنجا حضور پیدا می‌کرد و گریه می‌کرد.
ام‌البنین (س) بانویی اصیل و نجیب
حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران در گفت‌وگویی درباره جایگاه و اصالت حضرت ام‌البنین (س) عنوان می‌کند: بعد از شهادت حضرت صدیقه کبری (س)، امام علی(ع) به منظور تمشیت امور زندگانی و اداره فرزندان خویش مجبور بودند تا همسری اختیار کنند و حضرت امیر در مشورتی که با برادرشان جناب عقیل که به علم انساب اشراف داشت و خانواده‌های آن زمان قبایل عرب را می‌شناخت، مشورت کردند و از خاندان بنی کلاب بانویی را اختیار کردند که والدینی بسیار شجاع و خانواده‌ای اصیل و ریشه‌دار داشت.
استاد حوزه علمیه تهران ادامه داد: اصالت و نجابت حضرت ام‌البنین (س) آنقدر عمیق و دقیق بود که در بدو ورودشان به زندگی امیرمومنان علی(ع) از همان روزهای نخست آشکار بود و زمانی که حضرت وارد منزل امام علی(ع) شدند نام این بانوی عظیم‌الشان فاطمه بود. روزی حضرت ام‌البنین(س) به حضرت علی(ع) فرمودند وقتی شما نام فاطمه را به زبان می‌آوری یتیمان زهرا (س) متأثر و غمگین می‌شوند من از شما درخواست می‌کنم مرا دیگر به نام صدا نزنید؛ بر همین اساس حضرت علی(ع) کنیه ایشان را ام‌البنین به معنای مادر فرزندان نامید، در حالی که حضرت ام‌البنین هنوز فرزندی نداشت.
وی افزود: حضرت ام‌البنین(س) با این درخواست بیش از پیش اصالت، جایگاه و نجابت خانوادگی خویش را به معرض نمایش گذاشت و همین امر موجب شد حضرت در قلب و ذهن امام علی(ع) نفوذ بیشتری داشته باشد.
حجت الاسلام علم‌الهدی با بیان اینکه پارسایی و ورع را از دیگر شاخصه‌های حضرت ام‌البنین(س) است، اظهار کرد: حضرت به قدری متقی بودند که هرگز در عبادت و بندگی پروردگار و اطاعت از امام زمان خویش فروگذار نکردند.
انتهای پیام/
نظر شما