به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، معاونت سیاسی مرکز هماهنگی بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی درباره کنوانسیون مشترک ایمنی مدیریت سوخت و تعهداتی ایجاد شده توسط آن برای کشور بیانیه صادر کرد.
در بخش ابتدایی این بیانیه آمده است: کنوانسیون مشترک ایمنی مدیریت سوخت که تحت عنوان «لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مشترک ایمنی مدیریت سوخت مصرف شده و ایمنی مدیریت پسماند پرتوزا» مشتمل بر یک مقدمه و ۴۴ ماده به مجلس شورای اسلامی ارائه و آن را در صحن علنی اعلام وصل نمودهاند همان مسیری است که ما را، پای نهادن در جاده بی انتها آن نگران کرده است. مع الاسف لایحه مذکور در مورخ 98/4/24 با ۱۳۸ رأی موافق، ۴ رأی مخالف و ۵ رأی ممتنع از مجموع ۱۹۴ نماینده حاضر در صحن مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. که اگر هوشیاری به هنگام شورای محترم نگهبان به جهت رفع ابهامات ابتدایی و مقدماتی کنوانسیون در عدم تایید و باز ارسال آن به مجلس شورای اسلامی نبود، ما شوربختانه مجددا در مسیر نادرست و خسارت آفرینی قدم بر میداشتیم.
دانشجویان در این بیانیه عنوان کردند: حال به شرح نقاط ضعف و محل اشکال این تعهدنامه اشاره میشود به امید آنکه نمایندگان مجلس شورای اسلامی متوجه تمامی ابعاد آن شوند و غیر واقع و ناصحیح نسبت به آن قضاوتی انجام ندهند. کنوانسیون مشترک ایمنی مدیریت سوخت مصرف شده و ایمنی مدیریت پسماند پرتوزا، کنوانسیونی است متشکل از مجموعه کنوانسیونهای مربوط به ایمنی هستهای که در تاریخ 5 سپتامبر 1997 و در کنفرانسی دیپلماتیک که در مقر آژانس بین المللی انرژی اتمی تشکیل شده، به تصویب رسیده است و در تاریخ 29 سپتامبر 1997 در چهل و چهارمین کنفرانس عمومی آژانس برای امضا مفتوح گشت.
معاونت سیاسی مرکز هماهنگی بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی در این بیانیه عنوان کرده است: این کنوانسیون نود روز پس از ارائه اسناد مصوب بیست و پنجمین کشور لازم الاجرا میشود. در حال حاضر 83 کشور این کنوانسیون را تصویب کردهاند و اجرایی شده است. هدف این کنوانسیون ارتقای ایمنی در حوزه مدیریت سوخت مصرف شده و پسمان رادیو اکتیو است و کشورهای عضو در اجلاسهای بازنگری اجرای مفاد کنوانسیون که هر سه سال یکبار تشکیل می،شود گزارشات ملی خود را از روند اجرای تعهدات این کنوانسیون در کشور خود ارائه میکند که مورد سئوال و جواب کشورهای دیگر عضو قرار میگیرند.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: بدیهی است که کشور باید قبل از پیوستن به این کنوانسیون یک ارزیابی کامل از خود را در خصوص امکانات و مقدورات برای اجرای کنوانسیون انجام داده باشد تا با شناخت تقریبی از توان اجرای تعهدات را به دست آورده باشد. این کنوانسیون تعهداتی را برای کشور ما ایجاد میکند که هیچ یک از زیرساختهای آنها در داخل کشور ایجاد نشده است:
1- زیر ساخت قانونی و مقررات مربوط به اجرای این کنوانسیون شامل قانون ملی و اقدامات اجرایی مربوطه (ماده 18) که تامین نشده است.
2- ایجاد و تصویب قوانین نظارتی مربوط به مرجع قانونی ناظر بر استفاده صلح جویانه از انرژی هستهای (ماده 19 بند 1) ایجاد و تصویب نشده است.
3- سیستمی برای صدور پروانه جهت فعالیتهای مربوط به مدیریت ایمن پسمان رادیو اکتیو (ماده 19 بند 2) که ایجاد نشده است.
4- سیستمی برای بازرسی مرجع قانونی ملی (نظام ایمنی) که در حال حاضر هیچ قانون و قدرتی برای بازرسی ندارد. ( ماده 19 بند (IV)
5- سیستمی برای اعمال قانون که در صورت تخلف از شرایط مندرج در پروانه بتوان اپراتور را ملزم به رعایت قانون، جریمه و تنبیه نمود. (ماده 19 بندv) به صورت ابتدایی و در حد جریمههای نقدی وجود دارد.
6- تفکیک مشخص از وظایف کلیه نهادهای درگیر در مراحل مختلف مدیریت پسمان پرتوزا و سوخت مصرف شده (ماده 19 بند9) که وجود ندارد.
7- ایجاد و معرفی یک مرجع قانونی و نظارتی مستقل تحت عنوان (رگولاتوری بادی) که دارای اقتدار کافی، صلاحیت، منابع مالی و انسانی برای ایفای وظایفش باشد. ( ماده 20 بند 1) در حال حاضر نظام ایمنی هستهای هیچ یک از این اختیارات و مسئولیتهای فوق را ندارد.
8- تفکیک موثر وظایف رگولاتور از اپراتور ( نظام ایمنی هستهای زیر نظر سازمان انرژی هستهای است و بودجه و منابع انسانی خود را از سازمان میگیرد. (ماده 20 بند 2)
9- هیچ یک از شرایط بند های مندرج در ماده 33 محقق نشده است.
10-شرایط مندرج در ماده 26 برای از کار اندازی یک موسسه (Decommissioning) پس از پایان عمر خود که از ابتدا برای یک موسسه هستهای مشخص میشود، در نظر گرفته نشده است.
11-شرایط مندرج در ماده 28 درباره چشمههای پرتوزای مهر و موم شده بلا استفاده (Disused Sealed Sources) رعایت نشده است.
12- برنامه مقابله با وضعیت اضطراری در داخل سایت و خارج از سایت وجود ندارد. به دلیل کار نابلدی و اهمال در سازمان انرژی اتمی در سالهای گذشته این مسئولیت را سازمان پدافند غیر عامل از سازمان جدا نموده است که در حال حاضر این کشمکش بین سازمان و پدافند غیر عامل وجود دارد.
13- موضوع ماده 32 در خصوص سیاست های کلی و کلان کشور درباره سوخت مصرف شده هستهای و پسمان رادیو اکتیو نیز تهیه نشده است. این سیاستهای کلی بر اساس بند الف ماده 9 قانون سازمان انرژی اتمی باید به تصویب شورای انرژی اتمی برسد.
14- هر سه سال یک بار کنفرانس های بازنگری مفاد کنوانسیون در وین تشکیل میشود و کشورهای عضو گزارشات ملی خود را از اجرای این کنوانسیون ارائه میکنند که مورد سئوال و جواب کشورهای عضو کنوانسیون قرار میگیرند.
15- در حالی که هیچ یک از تعهدات این کنوانسیون در داخل کشور به طور جدی اجرا و برآورده نشده است چه ضرورت و فایده سازمان را برآن داشته که به سمت پذیرش تعهدات این کنوانسیون رود. هنوز در کشور نه پسمان قابل توجهی به وجود آمده و نه سوخت مصرف شده داریم که ضرورت پذیرش چنین کنوانسیونی را توجیه کند. زیرا در برجام، ایران پذیرفته است که سوخت مصرف شده خود را به خارج از کشور ارسال نماید و سوخت مصرف شده در نیروگاه بوشهر نیز طبق موافقت نامه به روسیه بازگردانده می شود.
از سویی دیگر نیز شرایط جهانی و عدم ایفای تعهدات برجام بهترین گواه است که فعلاً تعهد جدیدی را که برای کشور آنچنان فایده را ندارد، نپذیریم.
16- اگر چه این کنوانسیون در حوزه ایمنی قرار میگیرد و به ظاهر کنوانسیون تشویقی است اما عدم ایفای تعهدات آن توسط کشور باعث سئوال و جواب سایر کشورها میشود و دستاویزی برای فشارهای سیاسی به کشور میشود.
17- بر مفاد این کنوانسیون می توان حق شرط گذاشت. اگر کشور عضوی با حق شرط مطرح شده مخالفت کند این حق شرط عملاً در روابط آن دو کشور در حوزه تعهدات این کنوانسیون اعمال نخواهد شد.
18- استدلال سازمان این است که پذیرش چنین تعهداتی به سیستم نظارتی و ایمنی سازمان و پسمانداری نظم میبخشد زیرا تحت فشار تعهدات کنوانسیون ناچار میشویم که مقررات کنوانسیون را در داخل اجرا کنیم.
راهی که در آن علاوه بر گردن نهادن به تعهدات متعدد بینالمللی (که هر یک راه را بر دشمنان جهت اعمال فشارهای بین المللی بر نظام اسلامی باز است) هیچ آورده محسوس و ملموسی در آن قابل مشاهده نیست.
انتهای پیام/