به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، هنگام جلوگیری از عفونتهای ویروسی (به ویژه مواردی که از طریق قطرات سرفه و عطسه پخش میشود) شستن دستها همیشه گزینه اول است. اکنون، در بحبوحه شیوع بیماری کرونا، شستن صحیح دستها در مورد کنترل میزان عفونت، اولین توصیه مسئولان بهداشتی است.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) طی راهنماییهای خود در مورد چگونگی جلوگیری از ابتلا به عفونت ویروس کرونای جدید اظهار کرد: مردم باید دستان خود را به صورت مرتب با آب و صابون بشویند. با این وجود، مردم در مورد اینکه این بهداشت شخصی چگونه بر همهگیری این بیماری تاثیر دارد دچار شک و تردید هستند.
تحقیقات جدید از انستیتوی فناوری ماساچوست در کمبریج با هدف نشان دادن اهمیت شستن دستها در کاهش سرعت بیماریهای عفونی، میتواند این شک و تردیدها را برطرف کند.
این مطالعه که اکنون در مجله تحلیل ریسک منتشر شده از مدل سازی اپیدمیولوژیکی و شبیه سازی مبتنی بر دادهها برای تعیین اینکه چگونه بهداشت شخصی بهتر ممکن است بر میزان انتقال بیماری تأثیر بگذارد، استفاده کرده است.
30درصد از افراد دست خود را نمیشویند
محققان از دادههای موجود شروع کردند که نشان میدهد تعداد زیادی از افراد پس از استفاده از دستشویی دست خود را نمیشویند.
به گفته «کریستوس نیکولایدز» نویسنده این مطالعه، 70درصد از افرادی که به توالت میروند، دست خود را نمیشویند.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) اعلام کرد بهترین روشها برای شستشوی دست نه تنها شستشوی دستها با آب بلکه استفاده از صابون و شستشوی کف، پشت دستها، بین انگشتان دست و زیر ناخنها است. شخص باید حداقل 20 ثانیه به شستشوی دستها با صابون ادامه دهد و آنها را با حوله تمیز خشک کند.
نیکولایدز خاطرنشان کرد: افراد بعد از استفاده از دستشویی تنها دستان خود را با آب میشویند که این عمل 15ثانیه بیشتر هم نمیشود. محققان از دادههای موجود در مورد پروازهای جهانی استفاده کردند. به طور خاص، آنها به تحلیل مدت پرواز، مسافت پرواز، اتصالات و تخمین میزان زمان انتظار مسافران در فرودگاه، پرداختند.
محققان براساس این اقدامات و دادههای حاصل از مطالعات مربوط به نحوه تعامل افراد با دیگران و محیط پیرامونشان، شبیه سازیهایی از الگوهای مسری ساختند. آنها 120 فرودگاه را که فکر میکنند نقش مهمی در گسترش عوامل مسری دارند، بررسی کردند. آنها همچنین توضیح میدهند که اینها الزاماً فرودگاههایی با بیشترین میزان ترافیک نیستند.
به عنوان مثال، فرودگاههای توکیو، ژاپن، هونولولو و هاوایی احتمالاً به دلیل اینکه ارتباط مستقیمی با بسیاری از بزرگترین فرودگاههای جهان دارند، نقش اصلی در شیوع بیماری ایفا میکنند. با این حال، اینها به طور کلی بیشترین میزان ترافیک را ندارند. این فرودگاهها همچنین نقاط گذر بین تعداد قابل توجهی از کشورها در هر دو نیمکره شرقی و غربی هستند. این عوامل در کنار هم باعث میشود چنین فرودگاههایی نقش مهمی در گسترش بیماریهای مسری داشته باشند.
محققان در مقاله خود اعلام کردند که از هر 5 نفر تنها 1نفر در فرودگاه دستهای خود را تمیز میشویند (یعنی 20درصد از جمعیت فرودگاه). در حالی که بهداشت بهتر ممکن است شیوع بیماری را کاهش دهد.
محققان استدلال می کنند که اگر تعداد بیشتری از افراد مکرر و صحیح دست خود را بشویند، سرعت شیوع بیماریها را به میزان قابل توجهی کاهش میدهند.
به طور خاص، اگر 60درصد به جای 20درصد از مسافران هوایی دستان خود را تمیز نگهدارند، می توان تقریبا 70درصد شیوع عفونت ها را کاهش داد.حتی افزایش 10درصدی تعداد مبتلایان سرعت گسترش بیماری را تا 24درصد کاهش میدهد.
نیکولایدز اعلام کرد که افزایش بهداشت دست یک چالش است، اما رویکردهای جدید در زمینه آموزش، آگاهی و رسانههای اجتماعی ثابت کرده که شستشوی دست موثر است.
اجرای کارزارهای بهداشتی هدفمند
گرچه محققان توضیح میدهند که کارزارهای آموزشی در مورد بهداشت شخصی میتواند به بهبود اوضاع کلی کمک کند، اما اعتراف میکنند که دستیابی به چنین هدفی در فرودگاهها ممکن است دشوار باشد. با این وجود، با شناسایی 10 فرودگاه مهم نزدیک به منبع شیوع و اجرای یک کارزار آموزشی شستشوی دست در هر یک از آنها، میتوان به نتایج مثبت مشابهی دست یافت.
محققان پیشنهاد میکنند که این روش ممکن است به کاهش سرعت عفونت در حدود 37درصد کمک کند.
نیکولایدز و همکارانش خاطرنشان کردند که افزودن ابزار شستشوی بیشتر به فرودگاهها، حتی در خارج از سرویسهای بهداشتی نیز ممکن است مفید باشد تا مردم را به شستن بیشتر دستها تشویق کند. یکی دیگر از اقدامات مفید تمیز کردن و ضد عفونی کردن سطوح بیشتر در فرودگاهها بهخصوص مواردی است که تعداد زیادی از مردم با آنها در تماس هستند.
به گفته دانشمندان تحقیقات فعلی به طور بالقوه میتواند نحوه طراحی و اجرای سیاستگذاری استراتژیک مبتنی بر ترویج شستشوی دست در فرودگاهها را شکل دهد، این امر با جلوگیری از هرگونه گسترش عفونت در یک منطقه جغرافیایی محدود در روزهای ابتدایی شیوع، مانع گسترش آن به عنوان یک بیماری همه گیر میشود.
این مطالعه به این نتیجه رسیده که درگیری مردم با بهداشت مناسب میتواند یک راه حل ساده و مؤثر برای جلوگیری از انتقال عفونتها و کاهش خطر ابتلا به همه گیریهای گسترده جهانی باشد.
انتهای پیام/