«جعفر قنادباشی» کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری ایسکانیوز؛ درباره وضعیت وزارت امور خارجه گفت: وزارت امور خارجه دارای عیوب متعددی است و اگر آن را با وزارت امور خارجه کشورهای فعال در عرصه دیپلماسی مقایسه کنیم، پی می‌بریم که ضوابط، مناسبت‌ها و چینش نیروها در این وزارت‌خانه متناسب با یک کشور فعال نبوده و از دنیا بسیار عقب مانده است.

وی با بیان اینکه علاوه بر ضوابط، مهره‌های بازیگری که در این وزارت‌خانه فعالیت می‌کنند نیز مهارت، تخصص و دانش لازم برای انجام فعالیت‌های خود را ندارند افزود: هرچند پس از انقلاب تغییراتی در وزارت امور خارجه صورت گرفته و بسیاری از عناصر تغییر کرده است اما با این اوصاف هیچ گاه این وزارت خانه با استانداردهای یک سیستم فعال همخوانی نداشته و همواره عقب‌مانده بوده است.

قنادباشی با بیان اینکه کارنامه این وزارت خانه در تمام سطوح راهبردی و تاکتیکی و در بعد منطقه‌ای و جهانی ضعیف بوده و هیچ گاه نقش لازم را ایفا نکرده است ادامه داد: هرچند وزارت امور خارجه ما می‌توانست با هزینه‌های کمتر، دستاوردهای بیشتری داشته باشد اما ما دستگاه دیپلماسی پرخرج با عملکردی بسیار ضعیف و دستاورد ناچیز داشتیم.

این کارشناس مسائل بین‌الملل با بیان اینکه تیم وزارت امور خارجه باید یک بدنه کارشناسی و مطالعاتی داشته باشد اظهار کرد: این بدنه کارشناسی در قالب مرکز مطالعات مطرح می‌شود اما در این حوزه نیز به خوبی عمل نکردیم.

تغییر قدت جهانی، چالش پیش روی دولت سیزدهم

وی درباره چالش‌های پیش‌روی دولت سیزدهم در حوزه سیاست خارجی گفت: دولت آینده با دو دسته چالش کلان و خرد روبه‌روست. چالش‌های کلان مربوط به تغییر شرایط عمومی جهان که شرایطی در حال گذار است می‌شود.

قنادباشی ادامه داد: پس از فروپاشی شوروی سابق، دنیا هنوز نتوانسته نظمی معین و ثابت پیدا کند و ما همچنان در حال گذار هستیم و جهان هنوز در سیستم تک‌قطبی درجا می‌زند؛ هرچند مسلم است که اینگونه پیش نخواهد رفت اما قطب‌های جدید قدرت و چگونگی جایگاه آن‌ها در جامعه جهانی چالش بسیار مهمی برای وزارت امور خارجه برای اتخاذ سیاست‌های مناسب برای مواجهه با آن است.

این کارشناس مسائل بین‌الملل چالش دوم را فعالیت ضعیف وزارت امور خارجه در دولت روحانی دانست و افزود: در نتیجه عملکرد ضعیف این وزارت‌خانه، باید رابطه خود را با بسیاری از کشورهایی که ما نیازمند ارتباط با آن‌ها هستیم از صفر آغاز کنیم و این کاری دشوار و زمان‌بر است.

وی درباره نقش برخی سفارت‌خانه‌های ما در تضعیف رابطه با کشورهای دیگر گفت: مقامات برخی از سفارت‌خانه‌های ما در کشور های دیگر وعده‌هایی را مطرح کردند که باعث شده رابطه ما با آن کشور آسیب دیده و قطع شود و حتی در مواردی موجب ایجاد بدبینی نسبت به ایران شود.

قنادباشی چالش دیگر دولت رئیسی را تأثیر دستگاه‌های تبلیغاتی و خبری جهانی بر افکار عمومی دانسته و ادامه داد: فعالیت این رسانه‌ها چهره جمهوری اسلامی را در دنیا مخدوش کرده و ایران را یک کشور تندرو، افراطی و حامی تروریست جلوه داده در حالی که ایران بیشترین سهم را در مبارزه با داعش در عراق و سوریه داشته است.

سفارت‌خانه‌ها، تنها محلی برای اقامت اشراف‌منشانه سفرا

این کارشناس مسائل بین‌الملل درباره راه اصلاح وضعیت انتخاب سفرای جمهوری اسلامی در کشورهای دیگر گفت: دارا بودن تخصص و تعهد در کنار یکدیگر از ضروریات انتخاب سفیر است اما داشتن دانش به تنهایی کافی نیست و سفرا باید دارای فهم و هوش سیاسی قوی برای درک مسائل باشند.

وی با بیان اینکه سفیر باید نسبت به منابع ملی جمهوری اسلامی دغدغه داشته باشد افزود: داشتن سفیر دارای تخصص و تعهد اما بدون دغدغه و دلسوزی نسبت به منافع کشور، سفارت‌خانه را به محلی برای اقامت اشراف‌منشانه نیروها در دیگر کشورها تبدیل می‌کند و این اتفاقی است که در بسیاری از سفارت‌خانه‌های ما روی داده است.

قنادباشی درباره ویژگی‌های دیگری که باید در انتخاب سفیر مورد توجه قرار گیرد گفت: تسلط بر زبان مردم کشور محل مأموریت، شناخت فرهنگ آن کشور و آشنایی با مسائل سیاسی و تاریخ آن محل نیز امری مهم در انتخاب سفیر است.

این کارشناس مسائل بین‌الملل درباره اقدامات مورد نیاز دستگاه دیپلماسی دولت سیزدهم برای فعال کردن دیپلماسی اقتصادی اظهار کرد: یکی از کارهایی که باید انجام شود این است که 194 کشور عضو سازمان ملل متحد را با توجه به نیازهای اقتصادی خود و شرایط اقتصادی جهانی دسته‌بندی کنیم.

وی درباره این دسته‌بندی گفت: کشورها به دسته‌های کشورهایی که ما به آن‌ها نیاز شدید داریم و ناگزیر به استفاده از محصولات آن‌ها هستیم، کشورهایی که نیازمان به آن‌ها در حد متوسط است و کشورهایی که هیچ نیاز اقتصادی به آن‌ها نداریم تقسیم می‌شوند.

قنادباشی با بیان اینکه کشورهای دسته اول خود به دو گروه تقسیم می‌شوند ادامه داد: گروه اول کشورهایی هستند که نزدیک و سهل‌الوصول‌تر بوده و تأمین نیازهای ما از آن‌ها آسان است و گروه دوم کشورهایی که دسترسی به آن‌ها دشوارتر است هستند که کشورهای دسته اول در اولویت رابطه قرار می‌گیرند.

این کارشناس مسائل بین‌الملل با بیان اینکه تقسیم‌بندی دیگر، سیاسی است افزود: باید مشخص شود که کدام کشورها اعتبار لازم برای ادامه روابط سیاسی با ما را دارا هستند. شرایط برخی از کشورها به گونه‌ای است که می‌توان با اعتماد به ثبات، امنیت و برنامه‌ریزی آن‌ها یک رابطه درازمدت اقتصادی را با آن‌ها پی‌ریزی کرد.

قنادباشی ادامه داد: برخلاف دسته قبلی، کشورهایی که دائما در حال تغییر هستند، هرچند بتوانند نیازهای ما را رفع کنند، نمی‌توانند محل اتکایی برای برنامه‌ریزی اقتصادی باشند و هزینه کردن برای رابطه با آن‌ها می‌تواند موجب از بین رفتن تمام زحمات شود.

انتهای پیام/