به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، در بسیاری از خانه‌ها، بچه‌ها به‌خصوص کودکان زیر ۲ سال را داخل روروک و مقابل تلویزیون رها می‌کنیم تا با تماشای برنامه‌های شاد و خوش‌رنگ سرگرم شوند و بقیه اعضای خانواده بتوانند به کارهای‌شان برسند. خیلی‌ها هم برای خواباندن کودک از تلویزیون استفاده می‌کنند و آن‌قدر برنامه برایش می‌گذارند تا خسته شود و بخوابد.

راه‌هایی برای جلوگیری از وابسته شدن کودک به والدین

خیلی‌ها هم می‌خواهند فرزندشان یک زبان خارجی مثل انگلیسی را مثل زبان مادری صحبت کند، برای همین از صبح تا شب بچه را جلوی تلویزیون با برنامه‌های خارجی رها می‌کنند. تماشای تلویزیون می‌تواند فعالیت خوبی برای بچه‌ها باشد؛ اما در زمان محدود، با انتخاب برنامه و محتوای درست و در راستای ایجاد حس خوب بین اعضای خانواده و افزایش خلاقیت کودک. در حالت عادی، تماشای تلویزیون، بیش از اندازه معمول برای بچه‌ها، به‌خصوص زیر ۲ سال، می‌تواند مضرات زیادی برای هوش، مغز و خلاقیت آن‌ها داشته باشد که در ادامه آن ها را مرور می‌کنیم.
کاهش خلاقیت و...

تلویزیون برای بچه‌های کوچک، چیزی بیشتر از یک جعبه نورانی نیست و امکان این‌که اهداف آموزشی خانواده را تامین کند، بسیار کم است، اما در عوض مهارت‌های حرکتی، کنجکاوی و تجزیه اطلاعات را در کودک کم می‌کند و زمینه این‌ را که تفکری غیر خلاق داشته باشد،فراهم می‌کند.

کاهش مهارت‌های محیطی

بچه‌ها برای رشد مغز و یادگیری مهارت‌ها، به مواجهه زیاد با محیط تا رسیدن به هماهنگی کامل چشم و دست نیاز دارند،اما تماشای تلویزیون باعث می‌شود، نتوانند چند حس را برای درک پیرامون فعال کنند و به هماهنگی‌های لازم ذهن و جسم برسند.

کار گروهی و دوستی‌ها

بچه‌ها نیاز دارند با همسن‌وسالان خود، اعضای خانواده و... ارتباط داشته باشند و زندگی کنار دیگران را در قالب بازی تمرین کنند، اما تماشای تلویزیون مانع از این تجربه می‌شود. شما تصور کنید محتوای یک برنامه درباره دوستی باشد، این برنامه اثر زیادی روی کودک ندارد؛ چون ذهن و روح او در تعامل با دنیای واقعی رشد پیدا می‌کند و تجربه‌های عینی و محرک‌های واقعی زمینه ارتقای ذهن و شخصیت هستند.

مشکلاتی برای مغز و تکلم

زمان حیاتی و مهم برای رشد مغز، سه سال اول زندگی است که کودک باید به‌طور همه‌جانبه از آن استفاده کند، با اطرافیانش ارتباط چشمی بگیرد و هوش هیجانی و بقیه انواع هوش هشت گانه را ارتقا دهد. تصاویر و نور تلویزیون حتی اگر برنامه برای کودکان تهیه شده باشد، بسیار سریع‌تر از چیزی است که مغز کودک زیر ۲ سال و گاهی بیشتر بتواند آن را پردازش کند؛چون سلول‌های عصبی هنوز رشد پیدا نکرده‌اند و به همین دلیل تماشای تلویزیون زمینه را برای آسیب‌های ادراکی فراهم می‌کند که می‌تواند در مواردی مثل مشکل در تکلم خود را نشان دهد.

اعتیاد به نشستن

کودک باید تحرک داشته باشد، اما تلویزیون غیرمستقیم به او این پیام را می‌دهد که تو بنشین و من برایت دنیا را تکان می‌دهم. اعتیاد به نداشتن تحرک هم پیامدهایی مثل چاقی دارد که می‌تواند تا بزرگ سالی انواع دردسرها را برای سلامت فرد به همراه داشته باشد.

مشکل گوارش و غذا

تماشای تلویزیون باعث می‌شود کودک حتی حین فعالیت‌های مهمی مثل غذا خوردن هم بخواهد، ادامه برنامه را ببیند به همین دلیل متوجه نمی شود چه حجم غذایی می خورد ،متابولیسم او به مشکل می‌خورد، دچار چربی انباشته، مشکلات گوارشی و پیامدهای این مسائل می‌شود.

منبع:روزنامه خراسان

انتهای پیام/