محمدکاظم کاظمی، شاعر و نویسندۀ افغانستانی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز در خصوص دلایل سیطره طالبان بر افغانستان اظهار کرد: کسانی که می گویند طالبان از یک پشتوانه مردمی در کشور افغانستان برخوردار بوده است در این اظهار نظر افراط می کنند زیرا طالبان از سال ۷۵ تا امروز با مردم افغانستان درگیر است و این نظر درست نیست که دارای پشتوانه مردمی بوده است.

کاظمی ادامه داد: از زمانی که دولت جدید حدود 20 سال پیش در افغانستان مستقر شد، طالبان ظاهر شد و در موضع اپوزیسیون قرار گرفت، البته مدتی رفتند و دوباره به سنگرشان بازگشتند و قدرت از دستشان گرفته شد و علیه حکومت جنگیدند.

عضو گروه علمی برون‌مرزی فرهنگستان زبان و ادب فارسی افزود: سال 81 بود که طالبان به وجود آمد و بیست سال تمام جنگ را در افغانستان تداوم دادند و در حال جنگیدن بودند و اکنون که سال 1400 است اگر پشتوانه مردمی داشتند خیلی زودتر از این‌ها باید به نتیجه می‌رسیدند.

وی تشریح کرد: آن نیرویی که بیست سال تمام می‌جنگد و فقط وقتی خارجی‌ها می‌روند می‌تواند بیاید معلوم است که پشتوانه مردمی نداشته اما اگر آن طرف قضیه را نیز در نظر بگیریم، این گونه است که مقاومت مردمی هم در مقابلش نداشته، یعنی نه پشتوانه مردمی در برابر آنها بود و نه مقاومت مردمی و طالبان در فضای خلاء آمد و افغانستان را اشغال کرد، شما فکر کنید که یک حکومتی بی سرپرست باشد و این‌ها بروند و آن را اشغال کنند، پس این را نمی‌شود گفت که مردم به طالبان یاری کردند چون مردم بیست سال با آنها درگیر بودند، بنابراین می شود گفت که مردم نه یاری کردند و نه مقاومت و مقاومت نکردند چون از حکومت فعلی هم دلخوش نبودند.

کاظمی در مورد نقش ایران نیز بیان کرد: واقعیت امر این است که ایران باید از افراط و تفریط پرهیز کند، شکل افراطی نقش ایران در این رابطه کسانی هستند که می‌گویند ایران باید با طالبان می‌جنگید و نیروهای افغانستان را تجهیز می‌کرد که علیه طالبان بجنگند که این به هیچ وجه مطلوب نیست چون اولآ جنگ را تداوم می‌داد و مورد دوم اینکه خود ایران را وارد یک جنگ ناخواسته می‌کرد و سوم اینکه بسیاری از مردم افغانستان را در معرض اینکه وانمود بشود به اینکه با ایران همسویی  وهمراهی می‌کنند، قرار می‌داد.

وی افزود: بنابراین به نظر من این نظر مردود است و از طرف دیگر یعنی جهت برعکس در ایران کسانی هستند که معتقدند نیروهای طالبان عوض شده و پشتوانه مردمی دارند و با مردم افغانستان همراه شده و آمریکایی‌ها را از این کشور بیرون کردند، که این هم دیدگاه دقیقی نیست به خاطر اینکه اولاً طالبان پنج سال در افغانستان حکومت کردند در آن زمان مردم افغانستان همیشه از آنها ناراضی بودند و در حال حاضر نیز هنوز حکومت شان شروع نشده، معلوم نیست که دراین دوره چه کار کنند.

این شاعر افغانستانی با بیان این مطلب که این موضوع نشان دهنده این است که مردم افغانستان عملاً با طالبان یک دست نشده‌اند، اذعان کرد: اگر با آنها همراه می‌شدند ما باید در این بیست سال قیام های مردمی علیه آمریکا می‌دیدیم، اما فقط جنگ‌های طالبان را علیه آمریکا دیده‌ایم، بنابراین این نگاه هم که این طور وانمود کند که مردم و طالبان همه همراه هم و علیه آمریکا هستند مردود است و چیزی که به نظرم قابل قبول است این است که مردم داخل افغانستان به همین نتیجه رسیده‌اند این است که  ما نگران اوضاع هستیم ولی تلاش می‌کنیم که این اوضاع از طریق مصالحه و گفتگو و مذاکره حل بشود.

وی خاطرنشان کرد: ایران هم در این مسیر قدم برمی‌دارد یعنی مسیری که تفاهم و همکاری برای صلح و همچنین مذاکره و چانه زنی برای این جریان با یک دیپلماسی مثبت و فعال، نه دیپلماسی منفعل و مسکوت برقرار شود و سیستمی که وارد افغانستان شود به نیت  اصلاح باشد و این چیزی است که ما انتظار داریم و ایران نیز می‌تواند در این مسیر بسیار کمک کند، زیرا از جمله کشورهایی است که  صلح افغانستان برایش مهم است و هم اینکه ایران تاکنون برخلاف برخی از کشورهای دیگر، نسبت به افغانستان حسن نیت داشته است.

انتهای پیام/