به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، «لرد رابرتسون» -وزیر دفاع اسبق بریتانیا و دبیرکل اسبق ناتو در سال‌های 1999 تا 2004 - در یک سخنرانی در مجلس اعیان این کشور به تحلیل انگیزه‌های پوتین برای حمله به اوکراین پرداخت. در حالی که تا کنون اقدام جدی از سوی غربی‌ها در حمایت از مردم اوکراین صورت نگرفته و صرفا به اعمال تحریم‌های اقتصادی و تجاری بسنده شده است، به نظر می‌رسد راهبرد غربی‌ها بیرون گود ماندن و به مسلخ کشاندن مردم اوکراین است. البته آنطور که این مقام اسبق ناتو و بریتانیا عنوان می‌کند، احتمالا غربی‌ها به دنبال فرسایشی کردن این جنگ و تبدیل شدن به باتلاقی برای روسیه هستند.

وی اظهار می‌کند: یک ضرب المثل قدیمی می‌گوید: در روسیه، همه چیز در بیست سال تغییر می‌کند. در دویست سال هیچ چیز تغییر نمی‌کند». شاید این گویای عمق بحران اخیر باشد؛ زمانی که غیرقابل تصور به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شد.

من و بقیه جهان در چند هفته اخیر به این فکر می‌کنیم که در سر مردی که به تنهایی دستور تهاجم خشونت‌آمیز به یک کشور مستقل در سال 2022 را داده، چیست؟ در سر مردی که من او را 9 بار –در کرملین و بروکسل- ملاقات کرده‌ام؛ مردی که تعامل خوبی با او داشته‌ام؛ با او شورای 20 نفره ناتو-روسیه را ایجاد کردیم و در شرایطی برابر با روسیه بر سر یک میز نشستیم.

در سر مردی که خودش توافقنامه‌هایی را امضا کرد که تضمین کننده حقوق ملت‌ها -و به طور خاص اوکراین- برای «انتخاب ابزاری برای تضمین امنیت خود، عدم نقض حاکمیت بر مرزها» بود. در سر مردی که از من پرسید چه زمانی قرار است روسیه را برای پیوستن به ناتو دعوت کنید.

من از شما می‌پرسم: چه فکر غیر منطقی آن مرد را به هیولایی تبدیل کرده که حاکمیت و موجودیت یک کشور همسایه را نقض می‌کند؟ چه چیزی آن افسر «کا گ ب» را تغییر داد که هفته گذشته علناً رئیس سرویس اطلاعات خارجی خود را در مقابل دنیا تحقیر کرد؟

پاسخی که به طور گسترده پذیرفته شده این است که او نسبت به عضویت اوکراین در ناتو بدبین است. من موافق نیستم. فکر نمی‌کنم سازمانی که قبلا ریاست آن را برعهده داشتم، سوخت موشک ولادیمیر پوتین [برای حمله به اوکراین] باشد. این فقط یک ایده شیطانی برای متقاعد کردن افکار عمومی روسیه است.

ترس واقعی و قابل درک او از دموکراسی است. او متوجه شده که آرزوی کشورهای کمونیستی سابق برای پیوستن به اتحادیه اروپا این کشورها را به طور دائم و بنیادین تغییر داده است.

تبدیل شدن ملت‌ها به دموکراسی با مطبوعات آزاد، انتخابات آزاد، حاکمیت قانون، و اقتصادهای ادغام شده یک چالشی جدی برای مدل اقتدارگرایی وحشیانه پوتین محسوب می‌شود. در ذهن مشوش پوتین، اگر اوکراین در مسیری که می‌خواهد حرکت کند، تکلیف شورش‌های فزاینده در بلاروس، ارمنستان، قزاقستان و آذربایجان چه می‌شود؟ خطر خیلی به خانه نزدیک است.

این حمله، این نقض قوانین بین‌المللی، این نقض منشور ملل متحد، این حمله سنگین به یک ملت در واقع نشانه ضعف، آسیب‌پذیری در برابر موج بی‌وقفه دموکراسی است. خب حالا باید چه کار کرد؟ باید در کنار مردم اوکراین کاملا محکم و مصمم ایستاد. تأمین مالی و تجهیز مبارزان در برابر مهاجمان. اوکراین را به افغانستان جدید روسیه تبدیل کنید.

باید از خود دفاع و از ارزش‌های دموکراتیک محافظت کنیم. باید در ذهن پوتین و ژنرال‌هایش حک شود که نمی‎تواند ضمانت دفاع متقابل بند 5 ناتو را نقض کند و اگر بخواهد از خطوط قرمز عبور کند، خطر در کمین سرزمین مادریش است.

ما اکنون باید تمام جهان را علیه این خشم بسیج کنیم و مطمئن شویم که تحریم‌ها به طور جدی ضربه می‌زند و بر تفکر کرملین تأثیر می‌گذارد.

اجازه دهید یادآوری کنم که رئیس جمهور پوتین در ماه می 2002، در حالی که در نشست سران روسیه-ناتو در شهر رم کنار من ایستاده بود، گفت: «روسیه همیشه نقش مهمی در امور جهانی داشته است. اما مشکل کشور ما این بوده که در یک دوره طولانی وضعیتی پیش آمد که در آن روسیه در یک طرف قرار داشت و طرف دیگر بقیه جهان... از آن رویارویی ما و بقیه چیز خوبی حاصل نشد».

این حرف آن موقع درست بود. امروز حتی بیشتر صدق می‌کند.

انتهای پیام/