به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، اندیشکده آمریکایی «شورای روابط خارجی» در گزارشی به قلم «کلیر فلتر» به بررسی نحوه برخورد با همه‌گیری کرونا و غفلت برخی کشورها از مقابله با آن پرداخته است. بر اساس این گزارش، برخی از رهبران دولت‌ها خوشبین هستند که کووید-19 به مرحله بومی است؛ یعنی قابل پیش‌بینی‌تر و قابل کنترل‌تر است. اما بسیاری از دانشمندان می‌گویند اکنون برای اینکه طوری رفتار کنیم که گویی همه گیری تمام شده، زود است. بر اساس آنچه در این گزارش آمده است، مراقبت‌های عمومی و پروتکل‌های بهداشتی همچنان باید ادامه یابد و جوامع نباید طوری با این بیماری برخورد کنند که گویی همه‌گیر آن به پایان رسیده است.
متن کامل گزارش مذکور بدین شرح است:
اپیدمیولوژیست‌ها می‌گویند که یک بیماری زمانی بومی می‌شود که حضور آن به یک منطقه خاص محدود و یا حداقل قابل پیش‌بینی باشد، مانند آنفولانزای فصلی. اما اکنون اتفاق نظری در مورد اینکه به این شرایط رسیده باشیم وجود ندارد. با این تعریف گسترده، بومی بودن لزوما به این معنی نیست که یک بیماری نادر یا شایع، خفیف یا شدید است. به عنوان مثال، میزان سرایت همچنان می‌تواند بالا باشد اما باید ثابت بماند. مالاریا، که در ده‌ها کشور -عمدتا در جنوب صحرای آفریقا بومی است- بیش از ششصد هزار نفر را در سال 2020 کشته است.
وقتی بیماری به حالت تعادل رسیده باشد، دانشمندان بهتر می‌توانند شرایط آن را مشخص کنند؛ تعریف بومی بودن در مورد بیماری‌هایی که پایان یافته‌اند، آسانتر است. این امر زمانی امکان پذیر می‌شود که جمعیت عمومی در برابر یک بیماری -چه از طریق واکسیناسیون یا ابتلای قبلی- محافظت شوند.
وقتی یک بیماری به سطح بومی برسد، سیاست بهداشت عمومی چگونه می‌شود؟
یک بیماری بومی هنوز هم می‌تواند نیازمند یک واکنش سیاستی قوی باشد و اغلب هم همینطور است. ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر از افراد می‌خواهند که هر ساله واکسن آنفولانزا را دریافت کنند و روش‌هایی مانند شستن مکرر دست‌ها و پوشاندن دهان و بینی هنگام سرفه یا عطسه را ترویج می‌کنند. برای مالاریا و اچ‌آی‌وی –که اکنون بومی هستند- ابتکارات جهانی مختلف برای توسعه ابزارهای پیشگیری مؤثرتر و در دسترس‌تر ادامه دارد. با این حال، معمولا واکنش‌ها [برای مقابله با یک بیماری] به شدت زمان همه‌گیر بودن آن بیماری نیستند؛ مثل زمانی که عفونت‌های فزاینده باعث ایجاد محدودیت‌های شدید در برابر کووید-19 شد.
آیا کووید-19 در حال تبدیل شدن به یک بیماری بومی است؟
اکنون برای گفتن چنین چیزی خیلی زود است. رهبران برخی دولت‌ها و صنایع در حال ترویج تغییر سیاست در این راستا هستند، اما مقامات سازمان جهانی بهداشت و سایر کارشناسان بهداشت نسبت به تعیین کووید-19 به عنوان یک بیماری بومی هشدار می‌دهند. با ظهور انواع جدید کروناویروس، مسیر همه‌گیری به سرعت تغییر کرده و کشورهایی را که ماه‌ها آرامش را تجربه می‌کردند، به زنجیره‌ای از میزان ابتلا و بستری شدن در بیمارستان سوق داده است. مایکل اوسترهولم از دانشگاه مینه‌سوتا به شورای روابط خارجی می‌گوید: «ما نمی‌دانیم وضعیتی که این ویروس در آینده ایجاد خواهد کرد چیست».
جهان در زمینه ایمن‌سازی در برابر کووید-19 پیشرفت چشمگیری داشته اما هنوز تقریبا یک سوم مردم هیچ دوز واکسنی دریافت نکرده‌اند. علاوه بر این، کارشناسان بهداشت نگرانی‌هایی را در مورد کاهش اثربخشی برخی واکسن‌ها -از جمله واکسن‌هایی که در چین تولید شده‌اند- مطرح کرده‌اند. چین در بحبوحه شیوع نوع اومیکرون به دنبال سیاست به فر رساندن کووید در شهرهای بزرگ بود. بنابراین هنوز فاصله زیادی برای رسیدن به نقطه حفاظت گسترده و جهانی مورد نیاز برای بومی شدن وجود دارد.
برخی کشورها با اتکا به [کاهش] روند ابتلا به بیماری و همچنین شرایط اجتماعی، زودتر از سایر کشورها شروع به بومی قلمداد کردن کرونا کرده‌اند. جنیفر نوزو –کارشناس شورای روابط خارجی- می‌گوید: «این که همه‌گیری یک بیماری چه زمانی تمام می‌شود، بیشتر یک واقعیت اجتماعی است. زیرا معیاری اپیدمیولوژیک برای پایان یک بیماری همه گیر وجود ندارد». کارشناسان به پرتغال -که بالاترین نرخ واکسیناسیون را در اروپا دارد- به عنوان الگویی برای زندگی با کووید-19 بومی نگاه می‌کنند: محدودیت‌هایی مانند محدودیت تجمعات بزرگ برداشته شده اما بسیاری از فعالیت‌ها هنوز نیاز به گواهی واکسیناسیون و استفاده از ماسک دارند. عادی‌سازی سفرهای بین‌المللی نیز می‌تواند به این معنی باشد که برخی از الزامات را حذف و برخی دیگر را حفظ کنید.
پایان یافته قلمداد کردن زود هنگام یک بیماری همه‌گیر چه خطراتی دارد؟
خطر اصلی این است که جهان در شرایطی که آمادگی ندارد، مجددا خود را تا حد زیادی در مواجهه با نوع خطرناک‌تر ویروس ببیند و این احتمال وجود دارد که واکسن‌های موجود در برابر آن ناکارآمد باشند. غفلت و انفعال دولت هند در اوایل سال 2021 موجب بروز موج ویرانگر نوع دلتا شد. در پایان آن سال زمانی که موج اومیکرون آغاز شد، ایالات متحده خود با دردسر زیادی مواجه شد؛ زیرا کیت‌های آزمایش کافی و سایر منابع برای مدیریت آن وجود نداشت و میزان ابتلا رکورد زد. اکنون مقامات بهداشتی ایالات متحده می‌گویند که اکثریت آمریکایی‌ها حداقل یک بار به کووید-19 مبتلا شده‌اند، اما آنها به مردم هشدار می‌دهند که تصور نکنند در آینده در امان هستند. «خاویر بکسرا» -وزیر بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده- در یکی از رویدادهای شورای روابط خارجی گفت: «آنچه که می‌خواهیم مطمئن شویم این است که برای اتفاقات بعدی آماده هستیم. ما می‌خواهیم از آنچه کووید-19 به ما آموخته، استفاده کنیم».
تا زمانی که جهان در برابر کووید-19 به ایمنی برسد، دولت‌ها چه باید بکنند؟
بهترین سناریو این است که افزایش موارد سویه اومیکرون و یا زیرمجموعه‌های آن در واقع موجب گذار از کووید-19 به یک بیماری بومی شود، اما این تنها یکی از سناریوها است. دولت‌ها باید برای مقابله با بدترین احتمالات -مانند موردی که واکسن‌های کنونی جهان قادر به دفاع در برابر یک نوع جدید نیستند- آماده باشند.
سازمان بهداشت جهانی همچنان از افزایش نرخ جهانی واکسیناسیون حمایت می‌کند. زیرا حداقل ده ماه طول می‌کشد تا 75 درصد از مردم حداقل یک دوز را دریافت کنند. همچنین کارشناسانی از جمله «نوزو» و «اوسترهولم» اصرار دارند که منابع بیشتری را برای توسعه واکسن‌های جدید -به‌ویژه واکسن‌های مبتنی بر ژنتیک (که به نظر می‌رسد در برابر انواع جدید موثرتر هستند)- و درمان‌ها اختصاص دهند. افزایش قابلیت‌های آزمایش و بهبود شبکه‌های شناسایی و نظارت نیز در این فهرست قرار دارند؛ زیرا اندازه‌گیری دقیق و منظم میزان ابتلا در یک جامعه به مقامات اجازه می‌دهد تا موثرترین واکنش را اجرا کنند.
انتهای پیام/
نظر شما