به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ مطالعه محققان نشان می‌دهد که نیویورک با سرعت یک تا دو میلی‌متر در سال زیر وزن ساختمان‌های مرتفع خود در حال غرق شدن است. چند میلی‌متر ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما برخی از بخش‌های شهر با سرعت بیشتری در حال فروکش هستند.

به گفته محققان، نشست تدریجی یا غرق شدن ناگهانی سطح زمین، زمانی اتفاق می‌افتد که رسوبات نرم جابه‌جا شوند یا بارهای وارده به زمین آن را به عمق بیشتری فرو ببرد. با این حال، دلایلی زیادی برای این اتفاق وجود دارد، اما در تحقیقات زمین‌شناسی به ندرت وزن شهرها مورد مطالعه قرار گرفته است.

این تغییر شکل برای شهر کم ارتفاعی مثل نیویورک که بیش از ۸ میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند، دردسر ایجاد خواهد کرد، بنابراین مقامات باید تلاش‌های بیشتری برای توسعه راهکارهای مقابله با خطر فزاینده سیل و بالا آمدن سطح دریا داشته باشند و به نظر می‌رسد که ساخت دیوارهای دریایی غول‌پیکر برای استحکام بخشیدن به شهر خیلی راهکار درستی نباشد.

تام پارسونز، زمین‌شناس سازمان زمین‌شناسی آمریکا، می‌گوید: هدف این مقاله افزایش آگاهی است که هر ساختمان بلند دیگری که در محیط‌های ساحلی، رودخانه یا دریاچه ساخته شود می‌تواند در خطر سیل آینده نقش داشته باشد.

این در حالی است که در سال ۲۰۲۰، دانشمندان تخمین زدند که سطح کره زمین تاکنون آنقدر سنگین نبوده است و تمام چیزهایی که انسان روی زمین ساخته -از ساختمان‌های مرتفع و جاده‌ها تا درختان کاشته شده- فشاری روی سطح زمین وارد می‌کند که تا بی‌سابقه است. حتی وزن پلاستیک هم‌اکنون به دو برابر وزن حیوانات روی کره زمین رسیده است.

پارسونز و همکارانش در این مطالعه، جرم تجمعی بیش از یک میلیون ساختمان در شهر نیویورک را محاسبه کردند که به ۷۶۴ میلیارد کیلوگرم رسید. سپس شهر را به شبکه‌ای از مربع‌های ۱۰۰ در ۱۰۰ متر تقسیم کردند و با در نظر گرفتن کشش گرانش، جرم ساختمان را به فشار رو به پایین تبدیل کردند.

برآورد آنها فقط شامل انبوه ساختمان‌ها و محتویات آنها می‌شود و جاده‌ها، پیاده‌روها، پل‌ها، راه‌آهن‌ها و سایر مناطق سنگفرش شده شهر نیویورک را در محاسبات خود نیاوردند. اما حتی با وجود این محدودیت‌ها، محاسبات فرونشست این شهر را با احتمال زیادی پیش‌بینی می‌کند.

آنها با مدل‌سازی رفتار بسترهای مختلف زمین نشان دادند که خاک‌های غنی از رس و همچنین ساختمان‌های متراکم بسیار مستعد فرونشست هستند. آنها هشدار می‌دهند که افزایش شهرنشینی، از جمله تخلیه و پمپاژ آب‌های زیرزمینی، می‌تواند به مشکل فرونشست نیویورک بیفزاید.

نیویورک تنها نیست

تحقیقات این گروه پژوهشی نشان می‌دهد که نیویورک قطعا در فرونشست زمین تنها نیست. یک چهارم پایتخت اندونزی، جاکارتا، ممکن است تا سال ۲۰۵۰ زیر آب برود و بخش‌هایی از شهر تقریباً ۱۱ سانتی‌متر در سال به دلیل استخراج آب‌های زیرزمینی غرق شود. البته مردم جاکارتا هم‌اکنون در تلاشند تا بتوانند عوامل این پدیده را به حداقل برسانند. بیش از ۳۰ میلیون نفر از ساکنان جاکارتا یا به جابه‌جایی شهری فکر می‌کنند یا در تلاش برای کاهش تغییرات اقلیمی، مانند انتخاب اتوبوس‌های برقی، هستند.

نیویورک در مقایسه با قرار گرفتن در معرض سیل‌های آینده در رتبه سوم قرار دارد. بخش اعظم منهتن فقط یک تا دو متر بالاتر از سطح فعلی دریا قرار دارد. توفان‌های سال ۲۰۱۲ و ۲۰۲۱ با نام‌های ساندی و ایدا به خوبی نشان دادند که شهر عمدتا سنگفرش شده، با چه سرعتی می‌تواند زیر آب برود.

محققان می‌گویند: نیویورک نماد شهرهای ساحلی در حال رشد در سراسر جهان است که مشاهده می‌شود در حال فروکش است، به این معنی که یک چالش جهانی مشترک برای کاهش خطر افزایش طغیان وجود دارد.

انتهای پیام/