به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ دانشمندان تخمین می‌زنند که بیش از هزار گونه مختلف حلزون مخروطی در جهان وجود دارد که هر کدام دستور خاص خود را برای درست کردن زهر دارند. هر کدام از این زهرها حاوی صدها ترکیب دارند، پس جای تعجب نیست که برای دانشمندانی که در پی کشف مسکن و داروهای انسولین هستند، بسیار جالب باشد.

ریچارد لوئیس، پروفسور مؤسسه علوم زیستی مولکولی دانشگاه کوئینزلند در استرالیا، می‌گوید: حلزون‌های مخروطی جوان از کوکتل‌های سمی متفاوتی نسبت به حلزون‌های بالغ برای کشتن طعمه‌های خود استفاده می‌کنند. این ترکیبات سمی یک گروه غنی و ناشناخته از مولکول‌هایی است که اکنون می‌توانیم آنها را به عنوان سرنخ‌های بالقوه برای داروها بررسی کنیم.

دانشمندان از شیر گاو کپسول دارو ساختند

دانشمندان کشف کردند که علاوه بر ترکیبات دخیل در مسکن‌ها، پپتیدهای تولید شده توسط حلزون‌های مخروطی جوان دارای پتانسیل مسدود کردن گیرنده‌های نیکوتین استیل کولین هستند که می‌تواند منجر به درمان‌های جدید برای کمک به ترک سیگار شود.

لوئیس می‌افزاید: بسیاری از موفقیت‌های ما در استفاده از مولکول‌های زهر در تولید داروهای ضد درد بوده است، اما بسته به فارماکولوژی، خواهیم دید که آیا این دارو برای هر یک از کلاس‌های بیماری پتانسیل درمانی دارد یا خیر.

درست است که این نوع حلزون می‌تواند انسان را نیش بزند، اما حملات مرگبار آن بیشتر برای بستگان بسیار بزرگ‌تر آنها مانند «کنوس جئوگرافوس» است. با این حال، حلزون‌های بالغ ماهی‌ها را با مجموعه‌ای از پپیتدهای سمی فلج کننده و یک دندان سوهانکی قلاب‌دار می‌گیرند و به ماهی هیچ شانسی برای فرار نمی‌دهند.

حلزون‌های نوجوان، کرم‌های چند شاخه را نیش می‌زنند. زهر آنها به سرعت شکار را کند می‌کند تا حلزون بتواند بدون مبارزه آن را ببلعد.

لوئیس می‌گوید: حلزون‌ها قبل از تزریق سم به کرم، به آن ضربه می‌زنند تا مهارش کنند. حلزون جوان سپس به آرامی کرم را مانند یک تکه کوچک اسپاگتی می‌مکد.

دانشمندان برای اولین بار توانایی این را پیدا کردند که حلزون‌ها را از تخم تا بزرگسالی پرورش دهند و نگاهی اساسی به تغییرات مولکولی و مورفولوژیکی آنها در طول چرخه زندگی‌شان داشته باشند. در حالی که حلزون‌ها در سراسر اقیانوس آرام و هند و دریای سرخ یافت می‌شوند، اطلاعات کمی در مورد مراحل اولیه زندگی آنها وجود دارد، زیرا تخم‌ها، لاروها و بچه‌های آنها به سختی یافت می‌شوند و پرورش آنها در آکواریوم دشوار است.

انتهای پیام/