علی ثقفی کارشناس علوم ورزشی و مربی سطح B کنفدراسیون فوتبال آسیا در گفت‌وگو اختصاصی با خبرنگار استانی ایسکانیوز بیان داشت: مدیریت ورزش یک بحث بسیار گسترده ای است و در طول تاریخ شاهد وجود افرادی بدون تحصیلات در مدیریت ورزشی بودیم که اغلب مدیر های ورزشی موفقی بودند. معمولا در مدیریت های ورزشی شاهد ۳سبک هستیم:
♦ ۱) سبک مدیریت دستوری: وجه تمایز اصلی سبک مدیریت دستوری از دیگر سبک‌ها در این است که مربی ساختار اولیه وظایف و فعالیت‌های ورزشکاران را تعیین و آنها را برای نیل به هدف های وظیفه راهنمایی می‌کند. این نوع مدیریت و رهبری بسیار بر وظیفه مداری و وظیفه‌گرایی تاکید دارد و نتیجه نهایی آن توسعه و بهبود مهارت‌های ورزشی است و در این سبک به عقاید و احساسات ورزشکاران کمتر پرداخته می‌شود.
♦ ۲) مدیریت و رهبری حمایتی: این سبک مدیریت یا رفتار دوستانه، در دسترس و با ملاحظه توصیف شده است و مربی در این روش مردمگرا می‌باشد و سعی دارد که ورزشکاران خود را با روحیه و بانشاط نگه‌دارد. در این سبک وظایف و فعالیت های اختصاصی به ویژه توسعه مهارت ها کمتر توجه می کند. مربیانی که از سبک مدیریت و رهبری استفاده می کنند تمایل دارند که علاقه قلبی خود را به ورزشکاران نشان دهند و با ورزشکاران در کار بیشتر مشورت می کنند و سعی دارند هماهنگی را در داخل تیم برقرار سازند و همچنین با ورزشکاران دوستانه رفتار کرده و همیشه در دسترس آنها باشند.
♦ ۳) مدیریت و رهبری مشارکتی: این سبک مدیریت و رهبری را مدیریت تیمی نیز می‌نامند زیرا مربی مانند ورزشکاران در قبول مسئولیت‌ها شریک و سهیم است. دراین شیوه مربی با به کاربردن سبک دموکراتیک تلاش می کند تا از اطلاعات و توان فکری ورزشکاران در روند اتخاذ تصمیم استفاده نماید. مربیانی که از سبک مدیریت و رهبری مشارکتی استفاده می کنند به اعضای تیم اجازه می دهند تا در تعیین هدفها نظرات خود را ابراز کنند و به ورزشکاران اجازه می دهند تا در خصوص چهارچوب تمرینات عقاید خود را بیان نمایند. همچنین در ارتباط با مشکلات و اختلاف نظرات ورزشکاران به بحث و مذاکره می‌پردازند.
مربی سطح B کنفدراسیون فوتبال آسیا با تاکید بر ویژگی های یک مدیر ورزشی موفق اذعان داشت: یک مدیر عامل یا مربی در مرحله اول باید از جنس ورزش بوده تا جامعه ورزش را بشناسد و بتواند خواسته های ورزشکاران را شناسایی و مرتفع کند. در مرحله بعد باید توانایی ارتباط با جامعه هدف را داشته باشد و از مقوله مهم جذب اسپانسر غافل نشود. این هنر مدیر عامل یا مربی است که بتواند با هواداران ارتباط گرفته و یک پل ارتباطی ایجاد کند.
ثقفی با مقایسه رشته های انفرادی و گروهی بیان داشت: افرادی که در رشته های انفرادی بوده‌اند و در حال حاضر مدیر ورزشی هستند معمولا افراد تک‌رویی هستند و حرف آنها اغلب باید بر کرسی نشیند اما افرادی که در رشته های تیمی، جمعی و گروهی فعالیت داشـتند، ناخواسته یک تفکر و خرد جمعی در ذهن این افراد الهام می‌گیرد و با چنین تفکری، تجربه نشان داده این مدیران همیشه موفق‌تر هستند. ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
وی ورزش را به دو روی یک سکه تشبیه کرد و خاطر نشان کرد: ورزش همیشه یک رو برد و یک رو باخت دارد و مدیران باید دو مورد استراتژی داشته باشند اول موفقیت و دوم شکست ها و ناکامی ها. مسلما وقتی که شکست و ناکامی پیش بیاید ممکن است مجموعه ورزشی آسیب دیده و روحیه ورزشکاران از بین برود که در این زمینه با استفاده از یک روانشناس ورزشی و انجام دادن ریکاوری با ورزشکاران، تیم مجدد به سمت نوار رشد رفته و در این شرایط یک مدیر ورزشی موفق باید دست به تقویت و تغییر در اعضای تیم ببرد.
علی ثقفی در پایان تصریح کرد: بیشتر ورزشکاران در موقعیت های ورزشی و در رقابت های بسیار حساس و بازی‌های مهم، اضطراب و دلهره‌ها را حس کردند که چگونه بر اثر اضطراب زیاد، فعالیت طبیعی آنها تحت تاثیر قرار گرفته است. فشارهای روانی وارد به ورزشکاران زمانی پیش می‌آید که ورزشکاران تصور کنند بین کاری که دیگران از آنها انتظار دارند و کاری که توانایی انجامش را دارند ناهماهنگی شدیدی وجود دارد. فشارهای روانی باعث تحلیل انرژی جسمانی ورزشکاران و ایجاد عصبیت درونی می شود و نوعی گریز و دوری از ورزش در آنها ایجاد می‌کند. ورزشکار در این حالت احساس می‌کند که شایستگی لازم را دارا نیست و به همین دلیل اعتماد به نفس آن کاهش پیدا کرده و در عملکرد طبیعی اش اثر منفی می گذارد و حتی صدمات بدنی شدیدی را متحمل می‌شود و دقیقاً در اینجا نقش یک مدیر و مدبر ورزشی برای احیا تیم در کنار یک مشاور و روانشناس تربیت بدنی بیش از پیش ملموس‌تـر می‌شـود.
خبرنگار: مهدی میرزائی
انتهای خبر/
نظر شما