به گزارش خبرنگار ایسکانیوز از قم، شهرستان کهک با وجود موقعیت جغرافیایی مناسب و ظرفیت‌های بالقوه در حوزه‌های کشاورزی، گردشگری و صنایع دستی، با چالش‌های اقتصادی متعددی مواجه است که معیشت ساکنان آن را تحت‌تأثیر قرار داده است.

بر اساس آمارهای منتشر شده، نرخ بیکاری در استان قم در فصل زمستان سال ۱۴۰۲ به ۳۹.۷ درصد رسید که نسبت به فصل مشابه سال قبل افزایش داشته است.این در حالی است که شهرستان کهک به دلیل کمبود فرصت‌های شغلی، با نرخ بیکاری بالاتری مواجه است. بسیاری از جوانان این منطقه به دلیل نبود فرصت‌های شغلی مناسب، ناچار به مهاجرت به شهرهای دیگر شده‌اند.

شهرستان کهک با کمبود زیرساخت‌های اقتصادی مواجه است. عدم وجود صنایع بزرگ و متوسط، نبود بازارهای فروش محصولات کشاورزی و صنایع دستی، و کمبود امکانات حمل و نقل مناسب، از جمله موانع توسعه اقتصادی این منطقه محسوب می‌شوند.

کشاورزی یکی از اصلی‌ترین منابع درآمدی ساکنان کهک است. با این حال، کمبود منابع آبی، فرسایش خاک و عدم دسترسی به تکنولوژی‌های نوین کشاورزی، بهره‌وری این بخش را کاهش داده است. همچنین، نبود بازارهای مناسب برای فروش محصولات کشاورزی، درآمد کشاورزان را تحت تأثیر قرار داده است.

کهک با داشتن جاذبه‌های طبیعی و تاریخی، پتانسیل بالایی در حوزه گردشگری دارد. با این حال، نبود زیرساخت‌های مناسب مانند هتل‌ها، رستوران‌ها و راه‌های دسترسی، مانع از بهره‌برداری کامل از این ظرفیت شده است. همچنین، عدم تبلیغات مؤثر و نبود برنامه‌ریزی مناسب، باعث شده تا گردشگران کمتری به این منطقه سفر کنند.

کارشناسان حوزه توسعه روستایی، فعال‌سازی واحدهای کوچک تولیدی و صنایع دستی را مهم‌ترین راهکار برای ایجاد اشتغال در شهرستان کهک می‌دانند. به گفته یکی از کارشناسان اقتصاد محلی، با حمایت مالی، آموزشی و بازاریابی از کسب‌وکارهای خانگی می‌توان بخش بزرگی از معضل بیکاری زنان و جوانان منطقه را حل کرد. بیش از ۴۰ درصد از خانواده‌های این شهرستان توان راه‌اندازی کسب‌وکارهای کوچک در حوزه‌هایی چون سفال، فرش، گیاهان دارویی و صنایع تبدیلی دارند.

وجود غارها، مناطق کوهستانی، آبشارها و آثار تاریخی چون بقعه امامزادگان در منطقه کهک می‌تواند این شهرستان را به یک مقصد مهم گردشگری بوم‌گردی تبدیل کند. برخی پیشنهاد داده‌اند که با تدوین بسته‌های سرمایه‌گذاری گردشگری توسط فرمانداری و واگذاری پروژه‌ها به بخش خصوصی، درآمد پایداری برای روستاییان ایجاد شود. همچنین احداث حداقل یک اقامتگاه بوم‌گردی در هر روستا می‌تواند آغازی جدی برای این مسیر باشد.

با توجه به خشکسالی‌های متوالی و افت شدید سفره‌های آب زیرزمینی، توسعه سیستم‌های آبیاری قطره‌ای و آموزش کشاورزان برای تغییر الگوی کشت از محصولات پرمصرف به گونه‌های کم ‌آب‌بر از دیگر راهکارهای کلیدی است. طبق آمار جهاد کشاورزی، فقط ۲۷ درصد از زمین‌های زراعی کهک مجهز به آبیاری نوین هستند که این عدد باید طی دو سال آینده حداقل به ۵۰ درصد افزایش یابد.

مسیرهای دسترسی به بسیاری از روستاهای کهک همچنان خاکی و پرخطر هستند. کارشناسان عمرانی معتقدند که با تخصیص بودجه‌ای کمتر از ۲۰۰ میلیارد ریال، می‌توان بیش از ۷۰ کیلومتر از جاده‌های فرعی را آسفالت کرد و مسیرهای گردشگری و کشاورزی را بهبود داد. همچنین دسترسی بهتر می‌تواند به صادرات مستقیم محصولات کشاورزی کمک کرده و واسطه‌گری را کاهش دهد.

آنچه امروز در شهرستان کهک دیده می‌شود، نتیجه سال‌ها بی‌توجهی به ظرفیت‌های محلی و نادیده گرفتن مشکلات زیرساختی و معیشتی مردم این منطقه است. جمعیت عمدتاً روستایی این شهرستان نه‌تنها از کمترین سطح خدمات بهره‌مندند، بلکه در سایه نبود اشتغال پایدار و امکانات رفاهی، با مشکلاتی جدی در تأمین معیشت روزمره دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

در این میان، مسئولان استانی و نمایندگان مجلس باید به طور جدی وارد میدان شوند و با ارائه طرح‌های مشخص، پیگیر جذب اعتبارات ملی برای توسعه این شهرستان باشند. تا امروز جلسات متعددی در فرمانداری و شورای برنامه‌ریزی استان برگزار شده اما خروجی آن‌ها اغلب به وعده‌هایی محدود شده که در عمل محقق نشده‌اند. برخی از پروژه‌های عمرانی مانند آسفالت جاده‌های روستایی، نوسازی مدارس و احداث مراکز بهداشت روستایی که سال‌ها پیش کلنگ‌زنی شده‌اند، همچنان در مرحله اجرا باقی مانده‌اند یا به دلایل مختلف متوقف شده‌اند.

افکار عمومی در کهک نیز نسبت به این وضعیت بی‌تفاوت نیست. در گفت‌وگوهای غیررسمی با ساکنان، گلایه‌ها از نبود پزشک مقیم، افزایش بهای مواد غذایی، ضعف حمل‌ونقل عمومی، مهاجرت جوانان و نبود تسهیلات بانکی برای توسعه مشاغل بارها تکرار می‌شود. مردم منطقه امیدوارند که رسانه‌ها و خبرنگاران، صدای آن‌ها را به مسئولان برسانند و پیگیری‌های لازم صورت گیرد.

تجربه توسعه شهرستان‌هایی با ویژگی‌های مشابه در استان‌های دیگر نشان داده که اگر نهادهای متولی، بخش خصوصی و مردم محلی در یک مسیر هم‌افزا قرار گیرند، امکان تحول اقتصادی در بازه زمانی کوتاه وجود دارد. برای کهک نیز هنوز دیر نشده، مشروط به آنکه برنامه‌ها از کاغذ به واقعیت برسند و ظرفیت‌های زمین‌مانده، به منابعی برای رشد و پایداری تبدیل شوند.

خبرنگار: سید میلاد محسنی

انتهای پیام/