به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از کرمان، اعتراض ساکنان بردسیر به توقف پروژه نیروگاه خورشیدی ۸ مگاواتی بخش مرکزی، یکی از مسائل مهم این شهر در تیر ۱۴۰۴ بوده که توجهات زیادی را به خود جلب کرده است.

پروژه نیروگاه خورشیدی ۸ مگاواتی بخش مرکزی بردسیر، با اعتبار ۳۰۸ میلیارد تومان، در سال ۱۴۰۳ با هدف تولید انرژی پاک و ایجاد اشتغال برای ۴۰ دهیاری آغاز شد. این پروژه قرار بود بخشی از نیاز برق منطقه را تأمین کرده و به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی کمک کند. با این حال، در تیر ۱۴۰۴، گزارش‌ها حاکی از توقف پروژه به دلیل کمبود بودجه و مشکلات مدیریتی است.

ساکنان بردسیر، به‌ویژه در روستاهای بخش مرکزی، در تجمعات اعتراضی مقابل فرمانداری اعلام کردند که توقف این پروژه، وعده‌های اشتغال و بهبود زیرساخت‌های برق را بی‌اثر کرده است. یکی از معترضان اظهار داشت: قرار بود این نیروگاه برای روستای ما کار و درآمد بیاورد، اما حالا فقط چند پنل نیمه‌نصب‌شده داریم که هیچ فایده‌ای ندارد. داده‌های محلی نشان می‌دهد که تنها ۳۰ درصد از فاز اول پروژه، شامل نصب پنل‌های خورشیدی، تکمیل شده و پیمانکار به دلیل عدم پرداخت مطالبات، کار را متوقف کرده است.

اهمیت این موضوع در تأثیرات آن بر اعتماد عمومی و توسعه اقتصادی بردسیر نهفته است. از منظر اجتماعی، توقف پروژه به نارضایتی گسترده ساکنان، به‌ویژه در مناطق روستایی که به فرصت‌های شغلی وابسته بودند، منجر شده است. از نظر اقتصادی، این نیروگاه می‌توانست با تولید برق پاک، هزینه‌های انرژی را کاهش داده و درآمد پایداری برای دهیاری‌ها ایجاد کند. مقایسه با پروژه‌های مشابه در بردسکن، که با مشارکت بیش از هزار کشاورز به بهره‌برداری رسیده، نشان‌دهنده ضعف در مدیریت منابع و برنامه‌ریزی در بردسیر است. چالش‌هایی مانند ناهماهنگی بین پیمانکار و نهادهای محلی، کمبود نقدینگی و عدم نظارت کافی، ادامه این پروژه را با ابهام مواجه کرده است.

توقف پروژه نیروگاه خورشیدی ۸ مگاواتی در بردسیر، فراتر از یک مشکل مالی، به چالشی ساختاری در مدیریت توسعه زیرساختی این شهر تبدیل شده که اعتماد عمومی و چشم‌انداز اقتصادی منطقه را تحت تأثیر قرار داده است. تحلیل ساختاری نشان می‌دهد که توقف این پروژه نتیجه ترکیبی از کمبود بودجه، ناهماهنگی بین نهادهای مسئول و ضعف در نظارت بر پیمانکار است.

گزارش‌ها حاکی از آن است که از بودجه ۳۰۸ میلیارد تومانی پروژه، تنها ۴۰ درصد تخصیص یافته و بخش عمده آن به دلیل بروکراسی پیچیده در سطح استانی هنوز آزاد نشده است. همچنین، عدم شفافیت در قرارداد با پیمانکار، که به گفته منابع محلی، بدون تجربه کافی در پروژه‌های خورشیدی انتخاب شده بود، پیشرفت کار را مختل کرده است.

مقایسه با شهرهایی مانند بم، که با مدیریت متمرکز و جذب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، پروژه‌های خورشیدی خود را به بهره‌برداری رسانده، نشان‌دهنده نیاز بردسیر به اصلاحات مدیریتی است.

پیامدهای این توقف در کوتاه‌مدت شامل افزایش نارضایتی عمومی و کاهش اعتماد به نهادهای مسئول، به‌ویژه در میان روستاییانی است که به فرصت‌های شغلی این پروژه امیدوار بودند. داده‌های محلی نشان می‌دهد که ۶۰ درصد ساکنان بخش مرکزی بردسیر در نظرسنجی‌های اخیر، عملکرد مدیریت شهری را در این پروژه ضعیف ارزیابی کرده‌اند.

در بلندمدت، این وضعیت می‌تواند به کاهش سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی پاک و افزایش مهاجرت جوانان به شهرهای دیگر منجر شود، به‌ویژه که نرخ مهاجرت از بردسیر به کرمان در پنج سال گذشته ۱۵ درصد افزایش یافته است. ریشه این مشکلات به نبود برنامه‌ریزی مالی بلندمدت، عدم مشارکت جامعه محلی در فرآیند تصمیم‌گیری و ضعف در نظارت بر اجرای پروژه بازمی‌گردد.

باید کمیته‌ای مشترک با حضور نمایندگان فرمانداری، دهیاری‌ها، ساکنان و سرمایه‌گذاران تشکیل شود تا شفافیت و هماهنگی در پروژه افزایش یابد. تخصیص بودجه‌های استانی با اولویت‌بندی و نظارت دقیق می‌تواند پروژه را احیا کند. الگوبرداری از مدل موفق شهرهای یزد و سمنان، که با مشارکت بخش خصوصی و استفاده از تسهیلات بانکی، پروژه‌های خورشیدی را تکمیل کرده‌اند، راهگشا خواهد بود. همچنین، اطلاع‌رسانی منظم به ساکنان درباره پیشرفت پروژه و جلب مشارکت آن‌ها در نظارت، اعتماد عمومی را بازسازی خواهد کرد. در نهایت، ارائه مشوق‌های مالیاتی برای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی می‌تواند انگیزه لازم برای تکمیل این نیروگاه را فراهم کند.

خبرنگار: زهرا اسکندری

انتهای پیام/