گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز- سریال «شکارگاه» اثری تاریخی–معمایی و جذاب است که کارگردانی آن را نیما جاویدی برعهده داشت و از تیر ماه ۱۴۰۴ در شبکه نمایش خانگی منتشر شد. این مینی سریال ۹قسمتی با حضور بازیگران مطرحی مانند پرویز پرستویی در نقش میرعطاخان سرهنگ، الهام پاوه‌نژاد (ملوک خاتون)، مهدی حسینی‌نیا (بهادر)، سوگل خلیق (گلاب)، الهام نامی (سیمین) و عرفان ابراهیمی (یحیی) داستانی نفس‌گیر را روایت می‌کند.

«شکارگاه» در فضایی تاریخی در دوره‌ای نزدیک به اواخر قاجار اتفاق می‌افتد؛ اگرچه براساس روایت‌های واقعی نیست اما الهام‌گرفته از حال‌وهوای همان دوره تاریخی است . قصه حول محور میرعطاخان، افسر قره‌سوران قرار دارد که برای محافظت از تاج سلطنتی به همراه خانواده‌اش ده روز در عمارت شکارگاهی اسکان می‌یابد. با ورود آن‌ها به این مکان اسرارآمیز، خطرها و تهدیدهای پنهان ظاهر می‌شود و زندگی‌شان در معرض چالش جدی قرار می‌گیرد.

جاویدی، که پیش‌تر با فیلم های سینمایی «ملبورن» و «سرخ‌پوست» جوایز متعددی در جشنواره‌های جهانی به دست آورده و ساخت سریال «آکتور» را در کارنامه دارد، این بار با تأکید بر تعلیق و رازآلود بودن روایت وارد فضای تاریخی شده است. منتقدان معتقدند او همان رویکرد معمایی و نفس‌گیر «سرخ‌پوست» را دنبال کرده؛ فضاسازی درخشان، لوکیشن‌های تاریک و طراحی کاراکترهای پیچیده و رابطه‌بنیاد از ویژگی‌های بارز این اثر هستند که باعث میشود مخاطب متوجه گذرزمان نشود.

فیلم از همان آغاز قسمت اول با عنوان «پرده اول: گنج دختر»، ریتم بالایی دارد و طراحی صحنه، لباس، گریم و موسیقی همگی برای ایجاد اتمسفری وهم‌انگیز استفاده شده‌اند که مخاطب را با خود همراه میکند.

در مقایسه با «آکتور» که درامی معاصر و شخصی بود، «شکارگاه» به مراتب مبتنی بر موقعیت‌سازی تاریخی و تعلیق پیچیده‌تری است. منتقدان معتقدند فضای «سرخ‌پوست» القای همان حس تهدید محیطی را دارد و جذابیت بصری و ریتم تند و پرتعلیق، مخاطب را تا پایان موعد اول همراه می‌کند.

یکی از نقاط ضعف سریال مربوط می شود به دوره زمانی این فیلم که داستان مربوط به حدودا دوره قاجار به قبل است و برابری زن و مرد در آن دوره زمانی بی معنا بوده است و در فیلم شاهدیم که در همان سکانس ابتدایی، زنان دوشادوش مردان به تیراندازی مشغول هستند که البته الزاما این موضوع چیز بدی نیست و کارگردان با گریم و فضاسازی جدیدی که ایجاد کرده روایتی نو خلق کرده است.

زد و خورد و اکشن های قسمت اول به خوبی اجرا شده و به درستی مخاطب را با خود همراه میکند. رنگ و نور، طراحی صحنه و آکسسوارهایی که برای صحنه استفاده شده به خوبی حس و حال فیلم های تاریخی را القا میکند. با وجود اینکه عمده قسمت اول در یک باغ سپری می شود اما اوکیشن های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته و باید گفت این سریال از نظر فنی بسیار جلوتر از فیلمنامه است زیرا سریال در قسمت اول که هنوز در حال معرفی شخصیت ها است اما فضاسازی، صحنه های اکشن و لوکیشن ها مخاطب را به استقابل از آینده سریال میبرد و بیننده را در موقعیت تلاش برای حدس زدن قرار می دهد.

کارگردان، قسمت اول سریال خود را با یک تعلیق به پایان میبرد بدین صورت که دزد تاج دختر پادشاه را به مخاطب معرفی میکند اما باید به تماشا نشست و دید میرعطاخان چگونه می تواند دزد را شناسایی کند تا جلوی کشته شدن خود و خانواده اش را بگیرد.

«شکارگاه» با تلفیق ژانر تاریخی و معمایی، هم از نظر کیفیت ساخت و هم محتوا اثری برجسته در کارنامه نیما جاویدی است. طراحی دقیق صحنه، بازی هنرمندان مطرح، فضاسازی رازآلود و ریتم پرسرعت در کنار موسیقی مؤثر، این سریال را به یکی از سریال های خوب در نمایش خانگی تبدیل کرده است و علاقه‌مندان به ژانر معمایی و تاریخی در همان قسمت اول به سراغ ادامه داستان خواهند رفت.

کیانوش رضایی فعال رسانه*