به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از قم، چهارشنبه ۱۳ تیرماه، شاید یکی از خاص‌ترین روزهای تابستان برای قم بود؛ نه به‌خاطر گرمای هوا، بلکه به‌خاطر گرمای اشک‌ها و داغ‌هایی که در حسینیه امام خامنه‌ای جاری شد. ۸ پیکر بی‌جان و مطهر، جوان‌هایی از دل همین شهر، با پرچم‌های سه‌رنگ پوشیده شده بودند. این‌ها نه در سوریه، نه در لبنان، بلکه در دل خود قم، در حملات مستقیم اسرائیل به ایران، به شهادت رسیدند.

یکی‌شان نوجوانی بود فقط ۱۶ ساله؛ محمدحسین عسگری، اهل خیابان صفاشهر. صدای ضبط‌شده‌ای از او باقی مانده که در هیئتی محلی از امام زمان(عج) می‌خواند. حالا نامش، میان فاتحه‌خوانی‌ قبرها گم شده است.

طبق گزارش‌ها نوع شهادت این افراد پهپادی و موشکی بوده. یعنی رژیمی آن‌ها را هدف قرار داد که ادعای مقابله با گروه‌های نیابتی ایران را دارد، اما مستقیم و بی‌پروا، به داخل خاک ایران و شهرهای آن شلیک کرد. و حالا، قم یکی از نقاط قربانی این تقابل استراتژیک شده است.

درست است که مراسم تشییع در سکوت نسبی خبری برگزار شد، اما حضور مردم در گلزار علی‌بن‌جعفر(ع) نشان داد هنوز قلب این شهر برای شهید می‌تپد؛ حتی اگر رسانه‌های سراسری ترجیح دهند روایت‌های پررنگ‌تری را در تهران یا اصفهان دنبال کنند.

حتی نام برخی از این شهدا مانند احمد طاهری، حسن اکبری، داوود آزادی، مصطفی کرمی و رضا علی‌محمدی هنوز در شبکه‌های اجتماعی قم ترند نشده‌اند؛ بی‌صدا آمده‌اند، شهید شده‌اند، دفن شده‌اند و حالا در آرامش ابدی‌اند.

در یک جمله، جنگ فقط روی نقشه‌ها اتفاق نمی‌افتد؛ گاهی در کوچه‌پس‌کوچه‌های همین شهرها خاکسترش می‌نشیند. جنگی که قم هم در آن سهم گرفت، اما کسی بلند نگفت.

قم، این روزها با پروژه‌های ناتمام شهری، وعده‌های نیمه‌کاره مدیران و ترافیک زائران درگیر است؛ اما پشت این همه خبرهای روزمره، هشت قبر تازه در علی‌بن‌جعفر(ع)، ساکت و آرام، هر روز روایت تلخی از جنگ روایت‌ها را به ما یادآوری می‌کنند.

قم نه فقط شهر شهیدان انقلاب که امروز شهر شهیدان جنگ مستقیم با صهیونیسم است. کافی است نگاهی بیندازیم، کمی بیشتر بشنویم.

انتهای پیام/