واهه آرمن در گفت و گو با ایسکانیوز درباره ی تازه ترین کتاب خود به نام «جان‌های شیفته» بیان کرد: این کار بسیار جدیدی است و به همین جهت احساس کردم نیاز به یک مقدمه دارد. در این کتاب با سی و دو شاعر و نویسنده که بیشترین تأثیر را در جهان بینی من داشتند و ارتباط زیادی با آثار این هنرمندان برقرار کردم، گفت و گو دارم. یعنی در این کتاب سی و دو دیالوگ وجود دارد.

او با اشاره به برخی اسامی که جزو این سی و دو نفر هستند گفت: کتاب با سروانتس شروع می‌شود و می رسد به لئو تولستوی، ماکسیم گورکی، رومن رولان، ناظم حکمت، بوکوفسکی، احمد شاملو، میلان کوندرا،شفیعی کدکنی، اریک امانوئل اشمیت و.... اغلب این نویسندگان و شاعران ایرانی نیستند. این‌ها کسانی هستند که طی سال‌هایی که شروع به خواندن کردم تا امروز، بیشترین تأثیر را در شخصیت من داشتند و مدیون این شاعران و نویسندگان هستم.

آرمن در رابطه با تخیلات شاعرانه در این مجموعه اظها کرد: تخیل در ذهن شاعر شکل می‌گیرد. اما برای من وقتی آن را روی کاغذ می‌آورم به یک واقعیت ادبی تبدیل می شود. باید آن قدرت را داشته باشم که تخیل را طوری روی کاغذ بیاورم که به واقعیت تبدیل شود و نه تنها برای خودم بلکه برای مخاطب نیز باورپذیر باشد.

او با اشاره به اینکه اشعار من در عین وجود تخیل بسیار متفکرانه هستند گفت: این اثر از چند جهت کار تازه‌ای است. این کتاب شامل شعر و ترجمه و نمایشنامه است. دیالوگ ها با این سی و دو نفر به گونه ای به نمایشنامه بدل شده است. در ابتدای هر بخش ترجمه‌ها تماما توضیح داده شده است. برای مثال اگر با پائولو کوئلیو دیالوگی برقرار کردم این را ذکر کرده ام که سطرهایی که آورده ام از کدام مجموعه وام گرفته شده است همچنین حرف‌هایی که از دیگری وام گرفته‌ام در گیومه قرار گرفته است.

آرمن در پاسخ به این سوال که وجه مشترک این افراد در چیست بیان کرد: شاید هیچ وجه اشتراکی با هم نداشته باشند. قرار نیست تمام کسانی که بر ما تأثیر می‌گذارند همه یک نوع طرز تفکر داشته باشند. این آدم‌ها ممکن است با هم بسیار متفاوت باشند. شاید یک ورزشکار یا سیاستمدار روی من تاثیر داشته باشد. قطعاً این افراد وجه اشتراکی با هم ندارند اما هرکدام خصایصی دارند که برای من بسیار جالب بوده است.

این شاعر در رابطه با دغدغه ذهنی خود در نوشتن اظهار کرد: من آدم سیاسی ای نیستم اما مسائل سیاسی صد درصد بر من و افکارم تاثیرگذار است. همچنین درگیری با مسائل اجتماعی اجتناب ناپذیر است. برخی از دغدغه ها نیز بستگی به سن دارد. شاید در دورانی که جوانتر بودم مسائل عاشقانه بیشتر در اشعارم نمود پیدا می کرد البته هیچ چیز تمام نمی‌شود. حتی آن عاشقانه‌های دوران جوانی امروز به صورت پخته تری در کارهای من دیده می‌شود.

آرمن در بخشی از سخنان خود در رابطه با ناشران تازه کار و مشکلاتی که برای نویسندگان و شاعران ایجاد می کنند گفت: متاسفم که به ناشران ناوارد اجازه‌ی فعالیت می‌دهند. کار با چنین ناشرانی برای من تجربه شد که اگر قرار است یک سال هم در نوبت انتشار بمانم؛ با ناشران با سابقه کار کنم. ناشران تازه کار و جدید همه با مسائلی از این دست مواجه هستند که نمیتوانند کار را منتشر و یا پخش کنند.

وی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا بیشتر ناشران به سراغ انتشار کار شاعران جوان و گمنام رفته اند اظهار کرد: البته ناشران کار خوب هم تحویل می‌دهند اما مجبورند کارهای متوسط را از جوانانی که نیاز به تجربه دارند را نیز منتشر کنند. جوانان باید از مسیر عبور کنند شاید این هم یک کمکی به آن ها باشد. اگر کار یک جوان منتشر نشود، ناامید می‌شود و ممکن است دیگر فعالیت خود را دنبال نکند اما اگر چاپ شود و تشویق شود ممکن است آینده خوبی داشته باشد. جوانان نیاز دارند با کسانی نشست و برخاست کنند که ضعف و قوت کار را به آن ها نشان دهند.

شاعر مجموعه «جان‌های شیفته» در پایان در پاسخ به این سوال که آیا کار جدیدی در دست دارد با اشاره به اینکه شعر چیزی نیست که در عرض یک هفته آن را بنویسم گفت: برای انتشار هر مجموعه حداقل یک سال باید روی آن کار و جمع آوری کرد. پیش می‌آید بعضی از کارهایم را به کلی دور می ریزم یا را تغییر می دهم. کتاب «جان های شیفته» سه سال طول کشید چون تصویرگری هم داشت. خانوم ترلان میرشکاری کار تصویرگری انجام دادند و من یک سال با ایشان گفتگو می کردم چرا که تصویرگری‌ها بر اساس دیالوگ های نوشته شده باید انجام می شد.

502500