به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، بحران سیاسی در عراق همچنان ادامه دارد و با توجه به اختلافات جدی بین جریانات سیاسی این کشور و به حدنصاب نرسیدن جلسات، پارلمان عراق هنوز موفق به انتخاب رئیس جمهور نشده است. در شرایطی که به نظر می‌رسد مهمترین مانع انتخاب رئیس جمهور، اختلاف بین جریان‌های شیعی عراق است، رهبر جریان صدر در آخرین اقدام خود یک مهلت 40 روزه (از ابتدای ماه مبارک رمضان تا 10 شوال) برای چارچوب هماهنگی تعیین کرده و از آنها خواسته تا دولت اکثریت را تشکیل دهند. به منظور بررسی بیشتر تحولات عراق، مصاحبه‌ای با علی موسوی –روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل عراق- انجام شد.
متن کامل این مصاحبه بدین شرح است:
- مجددا شاهد بودیم که انتخاب رئیس جمهور عراق به دلیل به حدنصاب نرسیدن نمایندگان پارلمان این کشور به تعویق افتاد. فکر می‌کنید این روند تا چه زمانی ادامه خواهد یافت؟
تا زمانی که هر دو طرف تصمیم بگیرند از این مرحله که به نوعی در آن شاهد لج و لجبازی هستیم، عبور کنند. هفته گذشته آقای قیس الخزعلی مصاحبه‌ای داشت که در آن عبارت بسیار مناسبی را برای توصیف وضعیت فعلی عراق و دلیل شکست تلاش‌ها برای عبور از بحران سیاسی موجود بیان کرد. ایشان گفت که دلیل اصلی بحران سیاسی کنونی تلاش رقبا برای شکست اراده یکدیگر است. تا زمانی که تلاش برای شکست اراده‌ها وجود دارد، نمی توان از بحران عبور کرد. باید این رویه کنار گذاشته شود و دو طرف پای میز مذاکره بنشینند و برای حل بحران سیاسی کشور و آینده دولت با یکدیگر توافق کنند.
- اخیرا شاهد فعالیت‌های گسترده‌ای از سوی نوری المالکی و چارچوب هماهنگی شیعی هستیم. به نظر شما هدف این گروه چیست؟
طبیعی است که آقای المالکی و چارچوب هماهنگی به دنبال منافع خود باشند. در عرصه سیاسی عراق، مثل هر جای دنیا، گروه‌های سیاسی به دنبال منافع سیاسی خود هستند. فعالیت سیاسی یعنی تلاش برای کسب منفعت که البته طبیعی است که باید در چارچوب منافع ملی کشور باشد. پس این هدف نخست است. ثانیا، چارچوب هماهنگی و آقای نوری المالکی به عنوان رهبری سیاسی که گروه سیاسی او در درون چارچوب هماهنگی بیشترین کرسی‌های پارلمان را دارد، تلاش دارند طرف مقابل را وادار کنند که اولا با آنها به تفاهم برسد و دولتی تشکیل نشود که در آن چارچوب هماهنگی حضور نداشته باشد، ثانیا، اراده طرف‌های ثالث که با تشکیل دولت موسوم به اکثریت که با پیمان آقایان مقتدی صدر، مسعود بارزانی و محمد الحلبوسی تلاش می‌کند دولتی تشکیل دهد که طی آن یک یا چند طیف سیاسی عراق را کاملا حذف کنند، شکست بخورد. ثالثا، اراده‌ای که تلاش دارد شیعیان را در حاکمیت عراق از اکثریت بیندازد و به این ترتیب مسیر تازه‌ای را آغاز کند که می‌تواند در نهایت خطرناک باشد، وضعیت نامشخصی را رقم بزند و به ویژه به ضرر جریان‌های سیاسی شیعی، به طور کلی، باشد را شکست دهد.
- از نظر جنابعالی فرجام انتخاب رئیس جمهور عراق به کجا خواهد رسید و نهایتا کدام جریان سیاسی در این عرصه موفق خواهد شد؟
به اعتقاد من چاره‌ای جز تفاهم نیست. دولت آینده عراق اعم از انتخاب رئیس جمهور و نخست وزیر باید از طریق تفاهم حاصل شود. در غیر این صورت بی ثباتی به وجود می‌آید. ممکن است رئیس جمهور یا نخست وزیر طی یک ساخت و پاختی میان جریان‌هایی که شعار دولت اکثریت را سر می‌دهند، انتخاب شوند اما قطعا این دولت شکننده خواهد بود، و رئیس جمهوری که از دل چنین ساخت و پاختی به قدرت می رسد نه تنها ضعیف خواهد بود بلکه چون یک جریان سیاسی موثر را حذف کرده و یک بدعت تازه‌ای را ایجاد کرده، قطعا در آینده مشکلات تازه‌ای را سبب خواهد شد. مثلا ممکن است اقلیم کردستان دچار تجزیه شود چرا که حزب دموکرات برخلاف عرف همیشگی بعد از سقوط رژیم بعثی صدام حسین، تلاش دارد حزب اتحاد میهنی کردستان را که همواره با آن در تقسیم قدرت توافق می‌کرده، حذف کند. یا نخست وزیر در صورتی که تنها نماینده یک طیف از جریان شیعه باشد، قطعا تحت فشار شدید جریان شیعه حذف شده قرار خواهد گرفت که به سود هیچ کدام نخواهد بود. بنابراین در نهایت چاره‌ای جز تفاهم نیست، مگر سناریو مخفی دیگری مد نظر باشد که از آن خبر نداشته باشیم.
انتهای پیام/
نظر شما