محمد درویش کارشناس محیط زیست در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره آسیب‎‌های وارد به طبیعت در اثر مصرف بی‌رویه پلاستیک گفت: پلاستیک‌ها طول عمری بیش از 200 سال دارند و پس از اینکه تجزیه آن‌ها آغاز می‌شود، توسط دام و پرندگان به اشتباه خورده می‌شوند و حتی بعد از تجزیه منجر به افت کیفیت آب و خاک خواهند شد.

وی افزود: پلاستیک‌ها از این منظر خطرناک هستند که پس از تجزیه شدن، به ذرات بسیار ریزی تبدیل می‌شوند که حتی در قطرات باران هم وجود خواهند داشت. شواهدی که از کوهستان‌های مرتفع در جهان به دست آمده نشان دهنده حضور میکروپلاست‌ها حتی در ارتفاع است. در حقیقت میکروپلاست‌ها همه جهان را تحت تاثیر قرار داده‌اند.

درویش عنوان کرد: بخش قابل توجهی از پلاستیک‌های تولید شده در جهان در نیم قرن اخیر وارد رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها شده‌اند. جریان‌های دریایی پلاستیک‌های تولید شده را به منطقه خاصی از اقیانوس اطلس انتقال داده‌اند که پهنه‌ای به بزرگی سه و نیم میلیون هکتار در اثر تجمیع این زباله‌ها به وجود آمده که 2 برابر مساحت ایران است و از آن به عنوان قاره هفتم یا قاره کثیف نام برده می‌شود. این منطقه باعث مرگ صد هزار آبزی در سال می‌شود.

وی ادامه داد: آمارهای متفاوتی درباره مصرف و تولید زباله در ایران وجود دارد اما واقعیت این است که مصرف پلاستیک در ایران از متوسط جهانی بیشتر است. ایرانی‌ها علاوه بر مصرف روزانه پلاستیک در مراسم‌های متعدد و به ویژه در نذورات استفاده زیادی از پلاستیک دارند.

فعال محیط زیست بیان کرد: دستورالعمل وزارت بهداشت برای رستوران‌ها مبنی بر استفاده از سفره‌های پلاستیکی و یک بار مصرف هم باعث افزایش مصرف پلاستیک شده است. این موارد دیگر در کشورهای پیشرفته جهان منسوخ شده است اما همچنان در ایران اجرا می‌شود.

درویش توضیح داد: دولت باید به تشکل‌های مردم نهاد اجازه دهد که با آزادی و استقلال بیشتر وارد این حوزه شوند. هیئت‌های مذهبی باید در این زمینه پیش قدم شوند و از مردم بخواهند که برای گرفتن غذای نذری همراه خود ظرف بیاورند. این اتفاق از قدیم در ایران می‌افتاد و مشکلی هم نبود اما امروزه بیشتر مردم به مصرف پلاستیک رو آورده‌اند.

وی افزود: دولت باید به سمت ایجاد انگیزه برای سرمایه‌گذاری در حوزه تولید محصولات زیست تخریب‌پذیر حرکت کند و قیمت این محصولات را کاهش دهد تا مصرف آن‌ها برای مردم به صرفه باشد. بزرگ‌ترین تولید کنندگان پلاستیک صنایع قدرتمند و ثروتمند پتروشیمی‌ها هستند که تحت نظر دولت فعالیت می‌کنند و اگر دولت بخواهد به راحتی می‌تواند شرایط را مدیریت کند. در واقع اراده ملی برای کنترل مصرف پلاستیک وجود ندارد و از این گذشته بیش از 90 درصد زباله‌های ما همچنان دفن یا سوزانده می‌شوند در صورتی که بخشی از زباله‌های خشک قابل بازیافت هستند.

انتهای پیام/