علی مولابیگی استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان و پژوهشگر فعال در حوزه جرم شناسی در گفت‌وگو با خبرنگار استانی ایسکانیوز اظهار کرد: سال‌ها است نگاه حقوق‌دانان به ویژه در حوزه حقوق کیفری این بوده که جرم چیست و در مقابل یک جرم باید مجازاتی در نظر گرفته شود. به نوعی حقوق‌دانان به این موضوع توجه می‌کردند که چرا افراد مرتکب جرم می‌شوند که این مجازات‌ها موجب اصلاح یک فرد می‌شود یا خیر.
بخوانید:
کدام دانشگاه بیشترین سهم را از استادان پراستناد علوم انسانی دارد؟
وی افزود: با بررسی و تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفت برخی از حقوق‌دانان نظریه‌های مختلفی را مطرح کردند مانند نظریه معاشرت ترجیحی و تاثیری که جامعه بر افراد می‌گذارد که ساترلند بیان می‌کند یا نظریه‌های بیکر و نظریه مارکسیست که در مورد فاصله طبقاتی طرح می‌شود. در این میان، نظریه مشاهده بندورا نیز وجود دارد که در آن به می‌گوید در جامعه نسبت به رفتارهای بد پاسخ منفی داده نمی‌شود بلکه به اشتباه پاسخ مثبت نیز داده می‌شود.
مولابیگی تصریح کرد: به‌طور خلاصه جرم شناسی به دنبال این است که چرا افراد مرتکب جرم می‌شوند و چگونه باید با این مجرم برخورد کنیم که اصلاح شود و به جامعه بازگردد نه آنکه مجازات سخت کنیم و به اصلاح و درمان توجه نکنیم. این امر خود موجب مجرم‌پروری می‌شود. ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
پژوهشگر فعال در حوزه جرم شناسی گفت: کودکان قشر متفاوت‌تری نسبت به دیگر افراد جامعه هستند به این دلیل که بزرگسالان به طور کامل شخصیت‌شان شکل گرفته شده است و تغییر دادن این شخصیت امری دشوار است. جرم‌شناسان می‌گویند در زمان کودکی هنوز این شخصیت شکل گرفته نشده پس می‌توان درصدد تغییر آن بر آمد. بنابراین بهتر است به سراغ بررسی کودکان بزهکار و بزه دیده برویم و کودکانی که در معرض خطر بزهکاری و بزه‌دیدگی هستند را شناسایی کنیم و رفتارهای خاص و افتراقی تری نسبت به آن‌ها داشته باشیم .ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
وی خاطر نشان کرد: پس با بهره‌گیری از علم جرم شناسی به سراغ رویکردهای مناسبی در جهت اصلاح برای این قشر از جامعه برویم و کودکانی که بزه‌دیده هستند را حمایت کنیم. کودکانی که در شرایط نامناسب اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی، تحصیلی و پیرامونی در معرض خطر هستند را شناسایی کرده و آن‌ها را از بزه‌دیدگی و بزهکاری‌های احتمالی دور نگاه داریم.
مولابیگی با تاکید بر نقش دانشگاه بر آثار جرم‌شناسی در جامعه، تصریح کرد: در واقع مهم‌ترین نتیجه و کاربرد علم جرم شناسی این است که موجب سیاست افتراقی شود. برای استفاده و بکارگیری از این علم در جامعه، دانشگاه‌ها واحدهایی در نظر گرفته شده و همچنین شاخه‌ای از جرم شناسی به نام جرم شناسی کودک و نوجوان در دانشگاه‌ها به وجود آمده که به پرورش نیروهای متخصص می‌پردازند و هم چنین قوانینی در حمایت از کودکان و نوجوانان اختصاص داده شده است. اما این اقدامات کافی نبوده تا در جامعه تاثیر چشم‌گیری نسبت به دیگر جوامع داشته باشد. این اقدامات تاکنون اغلب جنبه ویترینی داشته است.
مدرس دانشگاه در پایان تاکید کرد: در واقع باید متخصصان بیشتری پرورش داده شود و مراکز مربوطه جهت رسیدگی به اصلاح و حمایت از این کودکان در جامعه به وجود آید تا شاهد بروز بیشتر نتایج این علم در سطح جامعه باشیم. علاوه بر این اقدامات در جامعه ما نیازمند فرهنگ سازی‌های عمومی هستیم. حل یک مشکل باید از بطن جامعه و از پایین دست آن آغاز شود. فرهنگ‌سازی عمومی باعث می‌شود عموم مردم نسبت به موضوع آگاه شوند و مطالبات خود را از بالادست بخواهند. در این صورت جامعه به سمت تغییر در جهت اصلاح و درمان پیش می‌رود.
نظر شما