به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ تیم عظیمی از مهندسان و جراحان سرتاسر جهان، به سرپرستی پروفسور «ماکس اورتیز کاتالان»، رئیس تحقیقات پروتزهای عصبی در انستیتوی بیونیک دانشگاه استرالیه، نوع جدیدی از پروتز دست را توسعه داده‌اند که به «کارین»، یک بیمار سوئدی قطع عضو کمک کرده، تمام کارهایش را انجام دهد.
کارین دستش را سال‌ها پیش در یک سانحه در حین کشاورزی از دست داده است و به مدت سه سال است که در کارهای روزمره از دست مصنوعی استفاده می‌کند.
اورتیز کاتالان می‌گوید: کارین اولین فرد قطع عضو از زیر آرنج است که این دست بیونیک یکپارچه را دریافت کرد و هم‌اکنون می‌تواند از آن به طور مستقل و قابل اعتماد در زندگی روزمره‌اش استفاده کند. این واقعیت که او سال‌ها توانسته است از پروتز خود به راحتی و به طور موثر در فعالیت‌های روزانه استفاده کند، گواهی امیدوارکننده بر قابلیت‌های بالقوه تغییر زندگی این فناوری جدید برای افرادی است که با از دست دادن اندام‌شان، در انجام کارهای شخصی دست و پنجه نرم می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
پیوند اندام حیوان به انسان/ کلیه پیوندی خوک بعد از یک ماه هنوز کار می‌کند
به طور کلی باید گفت که پیوستن و کنترل کاربر بر اندام‌های مصنوعی همچنان دو چالش بزرگ در این زمینه پزشکی است. محققان در تلاش برای مبارزه با این مساله، یک رابط انسان و ماشین ایجاد کردند که به راحتی ساختار مصنوعی را از طریق فرآیند ادغام استخوانی به اسکلت بیمار متصل می‌کند. برای این کار الکترودهایی در اعصاب و ماهیچه کاربر کاشت می‌شود تا بین این دو سیستم ارتباط مجدد ایجاد کند.
«Osseointegration» پیوند ساختاری و عملکردی مستقیم بین استخوان زنده بیمار و ایمپلنت مصنوعی است. در این مورد ساختار اندام بیونیک یا زیستی از تیتانیوم ساخته شده است. دانشمندان برای ساخت و وصل کردن این اندام به بدن انسان از روشی پیچیده استفاده کردند؛ ادغام بیولوژیکی ایمپلنت‌های تیتانیوم در بافت استخوان بایه به گونه‌ای باشد که از آن قسمت قطع شده مراقبت کند. با ترکیب استخوان‌سازی با حراجی ترمیمی، الکترودهای کاشته شده و هوش مصنوعی عملکرد انسان به روشی بی‌سابقه بازیابی می‌شود.
به گفته «ریکارد برونمارک»، دانشیار دانشگاه گوتنبرگ در سوئد و همچنین موسس شرکت ایمپلنت‌های زیستی، سطع قطع عضو زیر آرنج چالش‌های خاصی دارد و سطح عملکرد به دست آمده نقطه عطفی در زمینه بازسازی‌های پیشرفته اندام به شمار می‌رود.
در این راستا، تیم تحقیقاتی توانستند ایمپلنت عصبی-عضلانی اسکلتی طراحی کنند که می‌تواند در فضای محدودی که تیم باید با آن در اطراف دو محل اتصال استخوان کار می‌کرد به سیستم عصبی متصل شود.
اورتیز کاتالان می‌گوید: کارین اکنون تا حدودی از همان منابع عصبی برای کنترل پروتز استفاده می‌کند که برای دست بیولوژیکی از دست رفته خود استفاده می‌کرد. برای این کار، جراحان اعصاب و ماهیچه‌های کارین را کمی دستکاری کردند تا آنها بتوانند اطلاعات بهینه کنترل حرکتی را در اختیار دست مصنوعی قرار دهند.
دکتر «پائولو ساسو» که رهبری این جراحی را بر عهده داشت، می‌گوید: انجام وظایف روزانه شامل تحمل بار و حرکات کنترل شده مانند نگه داشتن فنجان‌های پر و پایین و بالا کشیدن زیپ با کمک این دست مصنوعی، به طور قابل توجهی از درد خیالی - و متعاقب آن داروی ضد درد - که کارین از زمان سانحه در حدود ۲۰ سال پیش با آن روبه‌رو بود، کاهش می‌دهد. درد مداوم یکی از دلایلی است که بسیاری از افراد قطع عضو از اندام‌های مصنوعی سنتی خودداری می‌کنند.
کارین در این مورد می‌گوید: دائما این حس را داشتم که دستم را در چرخ گوشت گذاشته‌ام. این حس استرس زیادی در من ایجاد می‌کرد و مجبور بودم دوزهای بالایی از مسکن‌های مختلف را مصرف کنم. برای همین این تحقیق اهمیت بسیار زیادی برای من داشت، زیرا زندگی بهتری به من هدیه داده است.
این دست مصنوعی آینده‌گرا که «دست میا» نام دارد، توسط شرکت سازنده پروتزهای دست روباتیک ایتالیایی «پرینسیلیا» ساخته شده است و دارای پنج انگشت است و تضمین می‌کند که کاربر ۸۰ درصد از حرکات روزانه‌اش را انجام دهد. نتایج مطالعه سه ساله روی یکپارچه‌سازی این دست نشان دهنده گام بزرگ دانشمندان در توسعه اندام‌های جایگزینی است که می‌توانند به راحتی و به طور کاربردی در زندگی روزمره مورد استفاده قرار گیرند.
انتهای پیام/
نظر شما