به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، سال‌هاست که کارشناسان از وقوع زمین لرزه در تهران صحبت می‌کنند و آقامیری رئیس کمیته عمران شورای شهر تهران هم اخیرا گفته که وقوع زلزله ۷ ریشتری در تهران حتمی است. بنا به گفته وی آمارهای زیادی درباره خسارت زلزله ۷ ریشتری تهران وجود دارد اما این آمارها را پشت تریبون اعلام نمی‌کنند تا به مشکلات روحی روانی مردم اضافه نشود.
اما مسئولان باید برای حوادث احتمالی آمادگی داشته باشند. چراکه بنا به گفته زاکانی در تهران ۹۳۰ هزار پلاک داریم که بخش عمده‌ای از آن‌ها ناپایدار است.
در همین راستا مانوری در تهران برگزار شد تا قدمی برای آمادگی در برابر زلزله برداشته شود. در این مانور که در بوستان ولایت تهران برگزار شد، سناریو وقوع زلزله ۶.۷ ریشتری بود و برای ۱۱۰ دستگاه وظایفی تعریف شد.
برای بررسی کیفیت برگزاری این مانور با یکی از پژوهشگران و اساتید این حوزه گفت‌وگو کردیم. فریبرز ناطق‌الهی دکتری مهندسی سازه در این خصوص به ایسکانیوز گفت: برگزاری چنین مانورهایی در نگاه کلان اتفاق خوبی است اما در شهری مثل تهران با این مقیاس، برگزاری مانوری در گوشه‌ای از شهر دردی دوا نمی‌کند. تهران ضعف بسیاری در سیستم حمل و نقل و امداد و نجات دارد و مانوری در این سطح صرفا برای تمرین بین دستگاه‌ها بود.
وی افزود: وقتی این مانورها را رصد می‌کنم، متوجه می‌شوند که مسئولان برگزار کننده با پدیده زلزله ناآشنا هستند و ساده‌اندیشانه به موضوع نگاه می‌کنند. نفی کل موضوع درست نیست اما مقیاسی که مانورها دارند، بیشتر در حد تمرین اداری بین کارمندان آن سازمان است. ضعف حضور متخصصان در این حوزه احساس می‌شود.
ناطق‌الهی عنوان کرد: با این مانورها نمی‌توان کاستی‌هایی که در حوزه تعداد نیرو، آموزش و امکانات وجود دارد را رفع کرد. برای آمادگی در برابر زلزله نه تنها ارگان‌های امدادی بلکه دیگر ارگان‌ها هم باید آگاه باشند. من هر بار که این مانورها را می‌بینم، بیشتر نگران می‌شوم که آمادگی نداریم.
وی ادامه داد: رئیس سازمان مدیریت بحران تهران گفت که کمتر از ۵۰ درصد آمادگی داریم اما به نظرم این آمار سیاست‌مدارانه اعلام شده است و شاید ۲ درصد آمادگی داشته باشیم. اعلام نکردن واقعیت‌ها جفا در حق مردم است که اطمینان پیدا می‌کنند که آمادگی داریم.
استاد دانشگاه بیان کرد: ما نه تنها آمادگی نداریم بلکه ضعف‌های بسیاری هم در حوزه هماهنگی بین دستگاه‌ها داریم. اگر خروجی آمادگی مسئولان در این سطح است، چه بهتر که وارد حوزه‌های دیگر شوند تا نظام مدیریت بحران قوی‌تری حاکم شود.
پژوهشگر حوزه مدیریت بحران، بیان کرد: در برگزاری مانورها چند هدف را دنبال می‌کنیم، یکی اینکه سازمان‌های درگیر با هم هماهنگ شده و به زبان مشترک برسند که در این مانور علی‌رغم تمرینات بسیار، مشکلات زیادی وجود داشت. یکی دیگر از اهداف برگزاری مانور این است که مسئله را از تراز ارگانی به سطح مردمی و منطقه‌ای انتقال بدهیم اما این اتفاق نیفتاد.
وی افزود: برای همراه کردن مردم باید از پیش آموزش‌هایی داده می‌شد و برای این کار برنامه‌ریزی می‌کردند. می‌توانستند از ظرفیت مساجد، مدارس و تشکل‌های محلی استفاده کنند و از چند ماه پیش در رسانه‌های جمعی اعلام می‌کردند. آموزش مردمی کلیدی‌ترین اصل است و برای شهری مثل تهران موضوع بسیار مهمی محسوب می‌شود. تمام اهداف مانورها باید محلی باشند. تنها امید ما در زلزله تهران، استفاده از ظرفیت تشکل‌های محلی است. در زمان زلزله تمام ساختارهای تشکیلاتی به هم می‌ریزند و جز مردم محلی کسی نمی‌ماند.
ناطق‌الهی با اشاره به اینکه برگزاری چنین مانورهای ضعیفی هدر دادن بودجه در این شرایط اقتصادی دشوار است، عنوان کرد: اولین و مهمترین کار شهرداری این است که آسیب‌پذیرترین نقاط را شناسایی کند. ما شناخت ناقصی داریم و باید کامل شود. پس از آن برای هر منطقه باید سناریوهای زلزله نوشته شود و طرح و برنامه داشته باشیم. آموزش همگانی و تمرین و مانورهای خاص در راستای افزایش هماهنگی و بیشتر شدن آگاهی انجام شود.
وی ادامه داد: نکته بعدی این است که تکیه بر استان‌های معین، نمی‌تواند پشتوانه محکمی باشد. این تنها یک افسانه است که بعد از زلزله‌ای بزرگ، از اصفهان و کرمان برای کمک بیایند. وقتی پل‌ها ریخته، جاده‌ها مسدود شده و خطوط ریلی قابل استفاده نیستند، چطور استان‌های معین به داد مناطق برسند؟ کرمان استان معین منطقه ۱۴ است، چطور می‌تواند بعد از زلزله خود را به این منطقه برساند؟
انتهای پیام /
نظر شما