به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، دانشگاه علوم پزشکی تبریز مرداد ماه ۱۴۰۲ بخشنامهای تصویب کرد که بر اساس آن دایره مشمولات پرداخت فوقالعاده محرومیت از مطب کارکنان غیرهیئت علمی را محدود کرد.
در این بخشنامه آمده است که برخورداری از فوقالعاده محرومیت از مطب فقط برای پستهای مدیر و معاون در معاونتها پیشبینی میشود و پستهای رئیس اداره، کارشناسی مسئول و کارشناس را شامل نخواهد شد.
ایجاد محدودیت از سوی دانشگاه علوم پزشکی تبریز برای مشمولان دریافت فوقالعاده محرومیت از مطب
سایر افراد مشمول دریافت این فوقالعاده بر اساس بخشنامه دانشگاه علوم پزشکی تبریز، شامل موارد زیر است؛ در مراکز آموزشی و درمانی، فوق العاده محرومیّت از مطب فقط برای پُست های مدیر و معاونین و مسیولین فنّی اختصاص خواهد یافت. در شهرستانها برای رؤسای شبکهها، رؤسای مرکز بهداشت و بیمارستان و مسیولین فنّی، حق محرومیّت از مطب با رعایت شرایط مندرج در بخشنامه فوق الذکر اختصاص خواهد یافت.
مشمولین این دستورالعمل کارکنان رسمی، پیمانی و قراردادی به غیر از پزشکان خانواده هستند و همکاران متعهّد خدمت در صورتی که مطابق بخشنامههای موجود امکان تأسیس مطب را داشته باشند مشمول این بخشنامه خواهند بود.
این بخشنامه مورد شکایت قرار گرفت و به دیوان عدالت اداری ارجاع شد. در این شکایت آمده است که دانشگاه علوم پزشکی تبریز صریحا قانون را نقض کرده است. این دانشگاه با محدود کردن دایره شمول افراد، برخورداری از این امتیاز را به صورت شخصی و سلیقهای به اشخاص خاص به ویژه مدیران منحصر کرده است.
تغییر دستورالعمل کشوری در محدوده اختیارات مدیران دانشگاهها نیست
در حالی که بر اساس قانون، برخورداری از این فوقالعاده ارتباطی با پست سازمانی یا مدیریتی افراد ندارد. نکته قابل توجه این است که تغییر این دستورالعمل کشوری در محدوده اختیارات مدیران دانشگاهها نیست. به همین دلیل بخشنامه مورد شکایت کاملا مغایر با آییننامه اداری و استخدامی کشور است.
در توضیح تکمیلی این شکایت آمده است که بخشنامه مورد شکایت صادره از دانشگاه علوم پزشکی تبریز (در ماده یک، تبصره ۲ و ۳)، ناقض صریح بند ۱۴ ماده ۵۴ آیین نامه اداری و استخدامی کارکنان غیرهیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی و ماده یک قانون اجازه پرداخت حقّ محرومیت از مطب مصوّب ۱۳۶۶/۹/۲۶ مجلس شورای اسلامی است.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تبریز در پاسخ به این شکایت توضیح داد که بر اساس مقرّرات، مستخدمین دولتی در قبال حضور خود در محل خدمت خارج از وقت اداری مشمول اضافه پرداختی به نام اضافه کار خواهند بود اما براساس بند ۱۴ ماده ۵۴ آیین نامه اداری استخدامی اعضای غیرهیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی این اختیار داده شده است چنانچه مستخدم دارای اوصاف مندرج در بند مذکور باشد در قبال خدمات تمام وقت ایشان فوق العاده محرومیّت از مطب پرداخت شود.
بر اساس اعلام بخش پایانی بند ۱۴ ماده ۵۴ آیین نامه اداری استخدامی، دستورالعمل مربوطه توسط هیات امنای دانشگاه به تصویب خواهد رسید که براساس ماده واحده دستورالعمل مذکور، پرداخت فوق العاده محرومیّت «با تشخیص بالاترین مقام اجرایی» به شاغلین قابل پرداخت خواهد بود و بر همین اساس رئیس دانشگاه به عنوان بالاترین مقام دستگاه در دانشگاه های علوم پزشکی تشخیص خواهد داد که به خدمات تمام وقت کدام یک از مستخدمین واجد شرایط نیاز دارد.
ابطال بخشنامه دانشگاه علوم پزشکی تبریز از سوی دیوان عدالت
هیئت عمومی دیوان عدالت پس از بررسی شکایت و پاسخ دانشگاه علوم پزشکی، حکم به ابطال این بخشنامه داد. در این حکم آمده است که دانشگاه علوم پزشکی تبریز مجاز به محدود کردن دایره مشمولان فوقالعاده نیست. هرچند به موجب بند ۱۴ ماده ۵۴ آییننامه اداری و استخدامی کارمندان غیر هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کشور، دانشگاه مجاز است به دارندگان مدرک دکتری در رشتههای گروه پزشکی که تمام وقت برابر مقرّرات در واحدهای مختلف دانشگاه شاغل هستند، مشروط به این که در مراکز تشخیصی آموزشی درمانی، مطب، داروخانه، آزمایشگاه، بیمارستان، درمانگاه و سایر واحدهای بخش خصوصی و خیریه به فعالیت انتفاعی تخصصی اشتغال نداشته باشند، فوق العاده محرومیّت از مطب پرداخت نماید و تا تصویب دستورالعمل مربوط توسط هیات امناء مبلغ فوق العاده محرومیت از مطب برابر ضوابط قبلی همچنان قابل پرداخت است.
در قانون جامعه هدف پرداخت فوق العاده محرومیّت از مطب مشخص شده و طبق آن محدودیتی از جهت پُست سازمانی کارکنان غیرهیات علمی مشمول دریافت این فوق العاده اعمال نشده است، بنابراین بخشنامه معاون توسعه مدیریت و منابع دانشگاه علوم پزشکی تبریز از آن جهت که دایره مشمولان این فوق العاده را به دارندگان پُست های مدیریتی و معاونان آنها محدود کرده، مغایر با مصوبه هیات امناء بوده و صدور آن خارج از حدود اختیار مرجع صادرکننده بخشنامه مزبور بوده و مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و ماده ۸۸ قانون دیوان عدالت اداری مصوّب سال ۱۳۹۲ ابطال میشود.
ابطال بخشنامه محرومیت از مطب در سه دانشگاه دیگر
گفتنی است، بررسیها نشان میدهد که دانشگاههای علوم پزشکی مشهد، مازندران و بیرجند نیز پیشتر با احکام مشابهی از سوی دیوان مواجه شدهاند. در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در رأیی که در مهر ماه ۱۴۰۲ صادر شد، یکی از شیوهنامههای اجرایی این دانشگاه را که شرایط و مشمولان دریافت این فوقالعاده را محدود کرده بود، مغایر قانون تشخیص داد. در این پرونده، دانشگاه برخی از رشتههای پزشکی و پیراپزشکی را از شمول دریافت این مزایا خارج کرده بود که مورد اعتراض واقع شد و در نهایت، دیوان رأی به ابطال آن داد.
دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز در سال ۱۳۹۷ با حکمی مشابه از سوی دیوان عدالت اداری مواجه شد. در این پرونده، بخشهایی از شیوهنامه اجرایی دانشگاه که بر اساس آن برخی گروهها مانند پزشکان خانواده از دریافت فوقالعاده محروم میشدند، ابطال شد. دیوان تأکید کرده بود که هیأت امنای دانشگاهها اختیار محدود کردن دامنه شمول این مزایا را ندارند، مگر در چارچوب قوانین مصوب بالادستی.
در مورد سوم، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند نیز در سال ۱۳۹۹ با شکایتی در همین زمینه روبهرو شد. بر اساس رأی صادره، یکی از بندهای بخشنامه دانشگاه که محدودیتهایی برای دریافت حق محرومیت از مطب تعیین کرده بود، خارج از اختیارات مرجع صادرکننده تلقی و ابطال شد.
این موارد نشان میدهد که محدودسازیهای اعمالشده در پرداخت فوقالعاده محرومیت از مطب، اگر برخلاف نص صریح قانون انجام شوند، در دیوان عدالت اداری با واکنش و ابطال مواجه خواهند شد. به نظر میرسد دانشگاههای علوم پزشکی باید در تدوین و اجرای شیوهنامههای داخلی خود، دقت بیشتری در تطبیق با قوانین کشوری داشته باشند تا از بروز چنین چالشهای حقوقی پرهیز شود.
انتهای پیام/
نظر شما