به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، طرح صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی ۶ مردادماه ۱۴۰۰ و بر اساس اصل ۸۵ قانون اساسی از سوی مجلس مطرح شد. این طرح با موافقت و مخالفت‌هایی روبرو شد. موافقان معتقدند اجرای این طرح فعالیت پلتفرم‌های خارجی در کشور را قانونمند کرده و از حقوق کاربران دفاع می‌کند؛ اما مخالفان بر این باورند که صاحبان این پلتفرم‌ها انگیزه کافی برای پذیرش قوانین کشور ما ندارند و این طرح در نهایت تنها به محدود شدن آزادی مدنی منجر می‌شود.
علیرضا دهقان نیری در گفت‌وگو با ایسکانیوز با بیان این که جامعه مدنی و افکار عمومی از طرح صیانت استقبال نکردند، اظهار کرد: جامعه نه تنها دلایلی که برای طرح چنین قانونی مطرح شد را نپذیرفت، بلکه آن را برای کسب و کارها آسیب‌زننده و به صورت نوعی دخالت و نقض حریم خصوصی تلقی کرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با ذکر مثالی یادآور شد: مثلا کسانی که در کسب و کارهای مربوط به گردشگری فعالیت دارند، معتقدند این طرح کسب و کارشان را مختل خواهد کرد.
وی با اشاره به این که موافقان می‌گویند که در کشورهایی مانند ترکیه هم این موضوع مطرح شده که پلتفرم‌ها باید در آن کشور نماینده داشته باشند، افزود: مشکلی که وجود دارد این است که بر اساس ارزیابی‌های انجام شده، پلتفرم‌های خارجی حاضر به ایجاد نمایندگی در ایران نیستند، چرا که نه تنها مزیتی برای آن‌ها ندارد، بلکه درگیر قید و بندهایی مانند مالیات و محدودیت خواهند شد.
دهقان تصریح کرد: منظور از مزیت نداشتن به لحاظ اقتصادی، این است که در ازای مالیاتی که پرداخت می‌کنند، نفعی به دست نمی‌آورند. پرداخت مالیات باید برای آن‌ها به صرفه باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تاکید بر این که بومی‌سازی پلتفرم‌ها هم قابل دفاع نیست، گفت: تفاوت ایران با کشورهایی مانند ترکیه و کره این است که بومی‌سازی پلتفرم‌ها در آن کشورها اتفاق افتاده است و به لحاظ فنی، پشتوانه‌های قوی‌تری دارند. مثلا این کشورها، گوگل ملی دارند.
وی با بیان این که بومی‌سازی پلتفرم‌ها ارزشمند هستند؛ اما اگر در ازای آن آزادی مدنی یا کسب و کارها محدود شوند، موفقیت به حساب نمی‌آید، اظهار کرد: تجربه موفقیت پلتفرم‌های بومی مانند سروش، نشان می‌دهد که بعید است بتوانیم شبکه‌ای اجتماعی مانند اینستاگرام یا پیام‌رسانی مانند تلگرام در داخل تولید کنیم.
انتهای پیام/
نظر شما