به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، فشار اقتصادی، مشکلات و دغدغه‌ها گاهی چنان فضای زندگی را دگرگون می‌کنند که آدم‌ها برای رسیدن به آرامش ذهنی به دنبال کورسوی امیدی می‌گردند و در این بین هستند کسانی که از موقعیت افراد سواستفاده کرده و با اتکا به خرافات سعی می‌کنند افراد را به سمت خود جذب کنند. رمالی، فالگیری و جادوگری این روزها حتی شکل مدرن هم به خود گرفته و رمال‌هایی که تا چند سال پیش در دخمه‌ها پیدایشان می‌کردی امروز در فضای مجازی تبلیغ می‌کنند. برای آسیب‌شناسی موضوع و پیدا کردن دلایل تمایل افراد به فالگیری و خرافات با یک استاد دانشگاه و مددکار اجتماعی گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

به دنبال آرامش

مصطفی اقلیما؛ رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران، استاد دانشگاه و محقق در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز از دلایل تمایل افراد برای مراجعه به رمال‌ها گفت: مراجعه مردم به رمالی و خرافات معلولی از علت‌ها است؛ کسانی که بیشترین مراجعه را به رمال‌ها دارند یا افراد گرفتار در فقر، بیکاری و آسیب‌های اجتماعی هستند که برای شنیدن حرف امیدوار کننده‌ای به این افراد مراجعه می‌کنند یا در مقابل ثروتمندان را داریم که هنوز وابسته به اعتقادات شکل گرفته از دوران کودکی خود بوده و در امور مختلف به رمال‌ها مراجعه می‌کنند. البته این موضوع تنها به ایران اختصاص ندارد و حتی در کشورهای اروپایی هم رایج است.

او ادامه داد: گاهی افراد برای دستیابی به آرامش ذهنی به این آدم‌ها پناه می‌برند و یکی از دلایل مراجعه مردم به خرافات نشأت گرفته از اعتقاداتی است که از کودکی در ما نهادینه شده است. همان فرد که در فرهنگ خانواده خود با این مسائل بزرگ شده امروز حتی اگر تحصیل کرده هم باشد تحت تاثیر تربیتی است که از کودکی  داشته و زمانی که گرفتار مشکلی می‌شود برای اینکه خود را آرام کند به رمال مراجعه می‌کند. کسانی که به رمال‌ها مراجعه نمی‌کنند افرادی هستند که از کودکی در خانواده‌هایی آگاه بزرگ شده‌اند اما تعداد زیادی از افراد در جامعه این کار را می‌کنند زیرا ما هنوز همان ترکیب سنتی جامعه را داریم.

رمال‌های آشنا به اصول روانشناسی

این کارشناس مسائل اجتماعی توضیح داد: بخشی از مشکل هم به دلیل ضعف در جامعه روانشناسی کشور است. گاهی افراد به خاطر مشکل خود به روانشناس مراجعه می‌کنند اما راه حل مورد نیاز را پیدا نمی‌کنند درحالی که رمال بسیار خوب با اصول روان‌شناسی بر اساس تجربه‌ای که در جامعه داشته، آشنایی دارد و با حرف‌های خود به آن فرد امید می‌دهد. روانشناس‌ها با جامعه ایران آشنا نیستند و تنها به منابعی استناد می‌کنند که بر اساس جوامع خارجی نوشته شده‌اند. گاهی ما بیماری را با مسئله اشتباه می‌گیریم؛ افراد به کسانی مراجعه می‌کنند که آن‌ها امید دهند و مشکلشان را حل کنند نه اینکه فقط با تجویز آرامبخش‌ها بخواهند فرد را آرام کنند.

دین خرافات ندارد

اقلیما ریشه این مشکل را در گسترش فقر و بیکاری در جامعه دانست و توضیح داد: آدم‌ها گاهی به دلیل ضعف و فشارهای بسیاری که تحمل می‌کنند به رمال مراجعه می‌کنند تا حرف امیدوارکننده‌ای بشنوند. بخش مهمی از این برگرفته از اعتقاداتی است که از کودکی در ما به وجود آمده است. فرهنگ جامعه و خانواده و اینکه چقدر جامعه من را به این خرافات عادت داده باشد هم بسیار موثر هستند. دین خرافات ندارد اما جامعه‌ای که در آن فقر بیکاری بیشتر باشد خرافات هم در آن بیشتر خواهد شد.

او افزود: گاهی همین رمال‌ها بهتر از روان‌شناس‌ها عمل می‌کنند. رمال‌ها در جوامع هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند و گاهی به افراد آرامش هم می‌دهند اما موضوع زمانی مشکل‌ساز می‌شود که افراد با سوءاستفاده‌های مالی مواجه شوند. اگر می‌خواهیم این موضوع  در جامعه وجود نداشته باشد باید به افراد آگاهی بدهیم. هرچقدر جامعه را به سمت فقر و بیکاری ببریم این موضوع هم رشد می‌کند. خود همان رمان ها هم گاهی به دلیل فقر و بیکاری به سمت این کار کشیده می‌شوند.

لزوم آگاهی‌بخشی به جامعه

این محقق اضافه کرد: مددکارهای اجتماعی به علل و عوامل مسائل فردی و خانوادگی و اجتماعی می‌پردازند و در واقع یک مددکار بر اساس موقعیت اجتماعی، سن و محیط خانواده درباره مشکل فرد نظر می‌دهد و رمال هم با پیدا کردن ارتباط مشکل فرد با مواردی که ذکر شد، آشنایی پیدا کرده است.  این موضوع زمانی حل می‌شود که جامعه به نوعی بی‌نیازی برسد و چنان آگاهی داشته باشد که برای آرام کردن ذهن خود نیازی به خرافات نداشته باشد.

رییس انجمن مددکارب اجتماعی ایران در آسیب‌شناسی تمایل به خرافات نحوه مراجعه مردم به روانشناس‌ها را هم دخیل دانست و عنوان کرد: در جوامع پیشرفته روانپزشک بیماری را در فرد تشخیص داده و او را برای درمان پیش روانشناس می‌فرستند و کسانی که مسئله دارند نه بیماری هم به متخصص مسائل اجتماعی مراجعه می‌کنند اما در کشور ما اینطور نیست و گاهی افراد به خاطر یک مسئله به روانشناس مراجعه می‌کنند و روانشناس بر اساس داده‌های خود او را یک بیمار تشخیص داده و مشکلشان را حل نمی‌کند. همین آدم که از روانشناس نتیجه نگرفته درمقابل از رمال حرف امیدوار کننده می‌شنود.

رمالی در هر جامعه‌ای وجود دارد و ما نمی‌توانیم افراد را مجبور کنیم که به رمال مراجعه نکنند بلکه باید آگاهی آن‌ها را افزایش دهیم که خود تمایلی به مراجعه نداشته باشند. از طرفی باید قوانین ما هم طوری باشد که اگر کسی آسیبی خورد بتواند پیگیری کند.

انتهای پیام/