به گزارش خبرنگار ورزشی ایسکانیوز، ناکامی لهستان و آرژانتین در گروه C مسابقات یکی از عجیب ترین شب‌های فوتبال را رقم زد، شبی که نه VAR توانست به آرژانتین کمک کند و نه سحر و جادوی مسی و عربستان با برتری دو بر یک به پیروزی رسید.
در آن طرف هم مکزیک با در دست داشتن پادزهر لواندوفسکی، لهستان را به خوبی مهار کرده بود و توانست از این تیم امتیاز بگیرد اما مکزیک به اندازه عربستان موفق نبود، عربستانی که هم از پیروزی برابر آرژانتین مسرور است هم از اول شدن در گروهC، حتی این سرور به سیاست عربستان هم رسید و پادشاه یک روز را تعطیل عمومی اعلام کرد تا همگی در خیابان‌ها به شادی بپردازند؛ عربستانی‌ها حالا برای دیگر تیم‌ها هم خط‌ونشان می‌کشند و به لواندوفسکی می‌گویند:«بعد از مسی نوبت توست؛ بیا، بیا تا اشکت را دربیاوریم»
بیشتر بخوانید
این گوی و این جام جهانی آقای عابدزاده / کی‌روش احتمال می‌داد؟
حالا بعد از شکست سنگین ایران مقابل انگلیس، لازم است مسیر دو تیم ایران و عربستان را به دقت بررسی کرد؛ در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، زمانی که عربستان در بازی افتتاحیه با میزبان با ۵ گل مغلوب شد و شکست سنگینی را متحمل شد، دقیقا وضعیت کنونی ایران را داشت؛ در رقابت‌های آن زمان اما ایران با دو قدرت فوتبال(اسپانیا و پرتغال) هم‌گروه بود و توانست نتایج و عملکرد خوبی را در مقابل آن دو تیم بدست بیاورد، اما سوال اصلی اینجاست که عربستان با رنک ۵۱ فیفا چگونه توانست در عرض چهار سال کیفیت فوتبالش را بهبود ببخشد و چرا ایران با رنک ۲۰ فیفا نتوانست بهتر شود؟ یا بهتر است بگوییم: عربستانی که چهار سال پیش با پنج گل از تیم نه چندان مطرح روسیه شکست خورد چگونه اکنون آرژانتین را شکست می‌دهد ولی ایرانی که با شایستگی در مقابل دو تیم بزرگ بازی کرد و آنها را به زحمت انداخت، چرا چنین شکست سنگینی را در مقابل انگلیس متحمل شد؟
برای پاسخ به این سوال، خبرنگار ورزشی ایسکانیوز، از کارشناس و سردبیر رسانه ورزشی طرفداری پرسش بالا را مطرح کرد و مهدی هژبری در پاسخ، به سه عامل اشاره کرد:
اول اینکه، آن زمان که ایران در حال جذب ولیموتس بود، عربستان، با گزینه دوم ایران که اروه رنار بود وارد مذاکره شد و او را به عنوان سرمربی انتخاب کرد . با انتخاب درست رنار به عنوان سرمربی، او از همان سال تا کنون با تیم عربستان کار کرد و نقاط ضعف تیم را بهبود بخشید ولی در ایران چه شد؟ ایران با انتخابی نه‌چندان دقیق ویلموتسی را روی کار آورد که بدرد ایران نمیخورد و بعد از او، اسکوچیچی آمد که باز برای تیم کافی نبود و برای سومین بار در مدت اندک، تغییر در کادر فنی را شاهد بودیم که کی‌روش سرمربی شد، در همه این مدت اروه رنار سرمربی عربستان بود و در حال ساخت صفر تا صد فوتبال عربستان بود.
وی در ادامه گفت: دوما مسئله بعدی نحوه بستن قرارداد و همکاری طرفین است، به عنوان مثال کشورهای موفق به اندازه قراردادهای حرفه‌ای و بین‌المللی به مربی مرخصی می‌دهند و اجازه نمی‌دهند که مربی، زمان مفیدی را از دست بدهد، همچنین کشورهایی با رفتار حرفه‌ای، در زمان مقید و مشخص به مقداری که طرفین از قبل توافق کردند مبالغ را برای کادر فنی واریز می‌کنند و این تنها یک پیام را به صورت واضح به مربی و کادر فنی ارسال می‌کند و آن این است که: «همانقدر که ما حرفه‌ای عمل کردیم، به همان اندازه از شما انتظار داریم.» اما در ایران این قضیه طور دیگری رقم میخورد که اصلا حرفه‌ای نیست.
هژبری در انتها با ذکر این نکته که عامل سوم از دیگر عوامل مهم‌تر است، اظهار کرد: برنامه‌ریزی و هدف‌گزاری برای آینده نکات بسیار مهمی هستند، عربستان قبل از قرعه‌کشی جام جهانی تمامی بازی‌های دوستانه‌اش را از قبل بسته بود، این درحالی بود که در زمان قرعه کشی، سرمربی ایران اسکوچیچ بود و بعد از آن، کی‌روش. عربستان بازی‌های تدارکاتی‌اش را با هدف انتخاب کرده بود ولی بازی دوستانه ایران-نیکاراگوئه تنها در یک هفته برنامه‌ریزی شد.
انتهای پیام/
نظر شما