علیرضا واحدی روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز خانواده‌ها باید از چه سنی به کودک اجازه ورود به فضای مجازی را بدهند، گفت: یکی از مشکلاتی که در کشور داریم فرهنگ‌سازی نامناسب نسبت به ورود یک محصول است، رسانه هم از این قاعده مستثنی نیست. در کشورهای پیشرفته سه نوع سیمکارت با دسترسی‌های مختلف وجود دارد.

چگونه کودکانمان را آماده رفتن به مهد کودک کنیم؟

وی افزود: سیمکارت کودکان، نوجوان و بزرگسال که هرکدام خدمات خاص و محدودی با توجه به رده‌های سنی ارائه می‌کند. در ایران هم مدتی خبری به عنوان سیمکارت دانش‌آموزی بود اما تفاوت خاصی با دیگر سیمکارت‌ها نداشت.

واحدی بیان کرد: یکی از آسیب‌های جدی و مهم کودکان و نوجوان در محیط سایبری یا فضای مجازی، تاثیرات تفکر و آسیب‌های جنسی است. یکی از اموزش‌هایی که خانواده‌ها باید به فرزندان بدهند، نحوه چگونه اندیشیدن است. هر حرفی را باور نکنند و هر اطلاعاتی را صحیح نپندارند.

روانشناس اجتماعی توضیح داد: اگر خانواده‌ها نمی‌دانند چگونه باید این کار را انجام دهند باید آموزش ببینند و مهارت‌های تفکر را پیش ببرند که هم برای خودشان و هم فرزندان مفید واقع می‌شود.

وی با اشاره به اینکه دیگر آسیب، آسیب جنسی و بلوغ زودرس است، گفت: بسیار دیده شده که خانواده‌ها به تربیت جنسی کودکان و فرزندان اهمیت نمی‌دهند. تربیت جنسی با اموزش جنسی تفاوت دارد.

واحدی درخصوص نحوه صحیح تربیت جنسی توضیح داد: تربیت جنسی یعنی شناخت بدن و محافظت حریم شخصی خود برای پیشگیری از تعرض، تجاوز و آسیب که متاسفانه باید عرض کنم بیشترین تعرض و تجاوز در پسران و دختران توسط حلقه اول و دوم خانواده صورت می‌گیرد و نبود این اموزش‌ها باعث آسیب بسیار می‌شود.

وی ادامه داد: درمورد نوجوان‌ها باید گفت‌وگو کرد که از نظر فکری قانع شوند و دنبال این موضوعات نروند وگرنه آسیب بسیار می‌بینند که بلوغ زودرس، تجاوزهای خطرناک و روابط جنسی پرخطر در انتظار آنهاست. این موضوعات باید برای نوجوانان تبیین شود و اولین قدم با خانواده است و باز هم خطاب به خانواده‌ها عرض می‌کنم اگر نمی‌دانید چه کاری باید انجام ‌دهید، به متخصص این کار یعنی روانشناسان مراجعه کنید.

واحدی درباره کنترل فضای مجازی عنوان کرد: تنظیمات خاصی در گوشی‌های هوشمند وجود دارد که محدودیت‌هایی برای زیر ۱۸ سال اعمال می‌کند. فرزند خود را در فضای مجازی تنها نگذارید، مثلا اگر درحال بازی است بگویید که به شما هم یاد بدهد و گاها همراه او بازی کنید، درمورد آن بازی در زمان‌های دیگر سوال کنید، به او نشان دهید علایق او مهم هست اما شما حواستان هست و او را رها نکرده‌اید.

انتهای پیام /