زخم کهنه بر تن منطقه ۲؛ چرا نوسازی بافت فرسوده آتی‌ساز کند پیش می‌رود؟

محله آتی‌ساز در منطقه ۲ تهران با وجود پتانسیل بالا، گرفتار کندی پروژه‌های نوسازی بافت فرسوده است؛ چالشی که زندگی ساکنان را تحت تأثیر قرار داده و نیازمند راهکارهای جامع و شفاف از سوی مسئولان است.

به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از تهران، محله آتی‌ساز واقع در منطقه ۲ پایتخت که زمانی نمادی از شهرسازی مدرن و آرمانی به حساب می‌آمد اکنون با چالش‌های جدی نوسازی بافت فرسوده دست و پنجه نرم می‌کند. این محله که ترکیبی از ساختمان‌های قدیمی‌تر و سازه‌های جدیدتر است، در سال‌های اخیر شاهد کندی پیشرفت پروژه‌های نوسازی و نارضایتی ساکنان از روند موجود بوده است. این وضعیت نه تنها بر کیفیت زندگی شهروندان تأثیر گذاشته بلکه پتانسیل‌های توسعه و آبادانی این بخش از شهر را نیز تحت‌الشعاع قرار داده است.

محله آتی‌ساز با موقعیت مکانی ممتاز و دسترسی خوب به شریان‌های اصلی شهری، همواره پتانسیل بالایی برای توسعه داشته است. با این حال بخش‌هایی از این محله به دلیل قدمت ساختارها، عدم رعایت استانداردهای روز در ساخت و سازهای گذشته و آسیب‌پذیری در برابر حوادث طبیعی در فهرست بافت‌های فرسوده قرار گرفته‌اند.

طرح‌های متعددی برای بهسازی و نوسازی این مناطق پیشنهاد شده که هدفشان هم نوسازی فیزیکی و هم ارتقای کیفیت زندگی اجتماعی است. اما این طرح‌ها در مراحل اجرا با مشکلات عدیده‌ای روبرو شده‌اند که مهمترین آن پیچیدگی‌های حقوقی و اداری، عدم همکاری برخی مالکان و نوسانات بازار مسکن است. بسیاری از ساختمان‌ها به دلیل وجود چندین مالک یا وارث روند تجمیع و نوسازی را با چالش مواجه کرده‌اند و همین امر سرعت اجرای پروژه‌ها را به شدت کاهش داده است.

یکی از عمده‌ترین گلایه‌های ساکنان، تأخیرهای طولانی‌مدت در اجرای پروژه‌های نوسازی است. بسیاری از طرح‌ها که قرار بود در بازه زمانی مشخصی به اتمام برسند، به دلیل مشکلات مالی، تغییر پیمانکاران یا موانع اداری، سال‌هاست که نیمه‌کاره رها شده‌اند. این تأخیرها علاوه بر تحمیل هزینه‌های اضافی بر سازندگان و مالکان، ساکنان را با بلاتکلیفی و سردرگمی مواجه کرده است. آنها که امید به زندگی در فضایی نوساز و استاندارد داشتند، اکنون در خانه‌هایی فرسوده و ناایمن روزگار می‌گذرانند. این وضعیت منجر به کاهش کیفیت زندگی، افزایش استرس و نارضایتی عمومی در میان ساکنان آتی‌ساز شده است. علاوه بر این، وجود پروژه‌های نیمه‌کاره و تخریب‌شده، چهره بصری محله را نیز نامطلوب ساخته و بر زیبایی و شادابی آن تأثیر منفی گذاشته است.

عدم شفافیت در فرآیندهای نوسازی و نبود اطلاع‌رسانی کافی از سوی نهادهای مسئول نیز به این مشکلات دامن زده است. بسیاری از ساکنان از جزئیات طرح‌ها، زمان‌بندی دقیق و حقوق و تعهدات خود آگاهی کافی ندارند. این فقدان شفافیت، بی‌اعتمادی را در میان مردم ایجاد کرده و مشارکت آنها را در فرآیندهای نوسازی کاهش داده است. گاهی اوقات نیز سودجویی برخی دلالان و عدم نظارت کافی بر عملکرد آنها، مشکلاتی را در روند توافق با مالکان و تجمیع پلاک‌ها ایجاد کرده است. این مسائل، به پیچیدگی‌های فنی و اجرایی نوسازی بافت فرسوده افزوده و آن را به فرآیندی طولانی و طاقت‌فرسا تبدیل کرده است.

برای برون‌رفت از این وضعیت، لازم است یک رویکرد جامع و هماهنگ میان شهرداری، وزارت راه و شهرسازی، و بخش خصوصی اتخاذ شود. ابتدا باید با شناسایی دقیق موانع حقوقی و اداری، راهکارهایی برای تسهیل تجمیع پلاک‌ها و کاهش بوروکراسی تدوین شود. همچنین، تضمین‌های مالی و حقوقی کافی برای مالکان و سازندگان می‌تواند اعتماد آنها را برای ورود به پروژه‌های نوسازی افزایش دهد. شفافیت حداکثری در اطلاع‌رسانی و مشارکت دادن ساکنان در تمام مراحل برنامه‌ریزی و اجرا، از اهمیت حیاتی برخوردار است.

باید به یاد داشت که نوسازی بافت فرسوده صرفاً یک پروژه عمرانی نیست بلکه یک پروژه اجتماعی-اقتصادی است که مستقیماً با زندگی و آینده هزاران شهروند در ارتباط است. محله آتی‌ساز با تمام ظرفیت‌های خود، منتظر توجه بیشتر و گام‌های عملیاتی جدی‌تری است تا از وضعیت کنونی رهایی یابد و به الگویی موفق از نوسازی شهری در پایتخت تبدیل شود. تنها در این صورت است که می‌توان امید داشت این زخم بر پیکر تهران بهبود یابد و بافت فرسوده آتی‌ساز به محله‌ای پویا و مقاوم تبدیل شود.

خبرنگار: حسام رضایی

انتهای پیام/

کد خبر: 1273721

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =