سحر بیات کارشناس حوزه تعلیم و تربیت در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره مشکلات طرح توسعه حرفه‌ای معلمان وزارت آموزش ‌و پرورش توضیح داد: پس از ادغام مرکز سیاست‌گذاری توسعه حرفه‌ای معلمان با یک مرکز صرفا اداری و نبود برنامه دقیق و مناسب برای توسعه حرفه‌ای معلمان، نمی‌توان انتظار داشت چنین طرح‌هایی نتیجه مطلوبی را در پی داشته باشد. در حال حاضر تقریبا کل فرایند طرح توسعه حرفه‌ای معلمان به صورت مجازی برگزار می‌شود.

وی در ادامه گفت: نمی‌توان مهارت‎‌‍‌های تربیتی را به صورت مجازی آموزش داد و نتایج آن را به صورت مجازی ارزیابی کرد. در شرایط فعلی، برنامه‌های موجود بیش از آنکه بر توسعه واقعی توانمندی‌های معلمان متمرکز باشند، جنبه رفع‌تکلیفی و نمایشی پیدا کرده‌اند و طبیعتاً نمی‌توان انتظار داشت چنین طرح‌هایی به نتایج مطلوب منجر شوند.

کارشناس حوزه تعلیم‌و تربیت تاکید کرد: هرچند بهره‌گیری از فناوری‌های نوین آموزشی امری ارزشمند است، اما در غیاب نظام ارزیابی علمی و دقیق، این دوره‌ها کارایی لازم را نخواهند داشت، تا زمانی که معلم در کلاس درس حضور نیابد و عملکرد او در به‌کارگیری مهارت‌ها و دانش کسب‌شده سنجیده نشود، نمی‌توان نتایج دوره‌های آموزشی را به درستی ارزیابی کرد.

وی افزود: ساختار فعلی طرح توسعه حرفه‌ای معلمان غیرعلمی، غیرکاربردی و صرفاً رفع‌تکلیفی است و هیچ‌گونه نظام ارزیابی خروجی در آن دیده نمی‌شود. در چنین شرایطی دستیابی به یک نظام آموزشی مؤثر و کارآمد برای معلمان دشوار خواهد بود.

بیات با اشاره به کاهش کیفیت اموزشی و در پی آن افت تحصیلی دانش‌آموزان بیان کرد: معدل امتحانات نهایی در سراسر کشورعموما بین هفت تا ۹ بوده است و این نتایج ناخوشایند با توجه به حجم گسترده هزینه‌ها و منابع مصرف ‌شده برای آموزش، نشان‌دهنده ضعف عمیق نظام آموزشی است. اگر همین فرآیند آموزشی توسط والدین دانش‌آموزان و خانواده‌ها و انجام می‌گرفت، احتمالاً نتایجی مشابه یا حتی بهتر حاصل می‌شد. این مسئله نشان‌دهنده ضعف بنیادی در زیرنظام‌های مدرسه و ناکامی در تحقق اهداف سندهای بالادستی آموزشی است.

وی افزود: از سوی دیگر نحوه ارزیابی معلمان ونبود کارشناسی مناسب برای مدارک بارگذاری شده توسط معلمان و یا بررسی آن‌ها توسط افراد غیرمتخصص با انتقادات جدی مواجه است. این نوع ارزیابی‌ها نه تنها معیاری دقیق برای سنجش توانمندی‌های واقعی معلمان نیست، بلکه موجب بی‌اعتمادی و اتلاف منابع نیز می‌شود. به اعتقاد بنده، ارزیابی توانایی‌های آموزشی معلمان به‌ویژه در حوزه دانش موضوعی و دانش تعلیمی، تنها باید در محیط کلاس درس و بر اساس عملکرد واقعی آنان صورت گیرد.

کارشناس گفت: حل این بحران مستلزم یک اصلاح ساختاری عمیق است. سازو کارهای پیگیری و نظارتی شفاف و قابل پیگیری باید طراحی و اجرا شوند تا امکان تخلف در مراکز اداری آموزش‌و پرورش و در مدارس به حداقل برسد. تنها در چنین شرایطی است که می‌توان امید داشت آموزش و پرورش کشور از وضعیت موجود فاصله بگیرد و به سمت توسعه پایدار حرکت کند.

بیات در پایان توضیح داد: آموزش و پرورش هر کشور زیربنای توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن محسوب می‌شود. بی‌توجهی به وضعیت معلمان به‌عنوان اصلی‌ترین نقش‌آفرینان این عرصه، در نهایت به تضعیف سرمایه انسانی کشور منجر خواهد شد. بنابراین، اصلاح سیاست‌گذاری‌ها، بازنگری در نظام ارزیابی معلمان، تأمین عدالت رفاهی و حذف فساد ساختاری، ضرورتی فوری و اجتناب‌ناپذیر برای آینده نظام آموزشی کشور به شمار می‌رود.

خبرنگار: مهدیه امجدیان

انتهای پیام /