به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، دانشگاه‌های خصوصی مالزی با شروع دومین سال شیوع بیماری کرونا، تصمیم گرفتند روش کار خود را تغییر دهند تا بتوانند در جهان پساکرونا به فعالیت‌هایشان ادامه دهند. به همین دلیل این دانشگاه‌ها باید به دنبال روش‌هایی جدید برای یادگیری باشند.

پرفسور موهان راج گوروباتام (Mohan Raj Gurubatham) روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه هلپ مالزی در گزارش خود با عنوان «آینده متعلق به آموزش ترکیبی با تمرکز بر مهارت‌های تفکر انتقادی است»، به بررسی مشکلات دانشگاه‌های جهان در یک سال گذشته و راهکارهای مواجهه با این مشکلات می‌پردازد.

دانشگاه‌های مالزی در یک سال گذشته، فراز و فرودهای بسیاری داشته‌اند، چرا که در این مدت درآمدهای دانشجویی کاهش یافته‌اند؛ اما هزینه‌های دانشگاه ثابت بوده‌اند. به همین دلیل، پیش‌بینی می‌شود مراکز آموزش عالی با خسارتی ۹۷ درصدی روبرو شده و در نتیجه، حدود نیمی از این مراکز ورشکسته شوند.

انجمن دانشگاه‌های خصوص مالزی تخمین زده است که یک پنجم موسسات آموزش عالی خصوص مالزی در سال ۲۰۲۰ تعطیل خواهند شد.

دانشگاه‌ها به دنبال درآمدزایی از طریق آموزش مجازی هستند

تعطیلات کرونایی سبب روی آوردن دانشگاه‌ها به آموزش مجازی شده است. آموزش مجازی نیازمند صرف میلیون‌ها دلار و ساعت‌ها کار اعضای هیئت علمی برای تبدیل آموزش‌ها و ارزشیابی‌های سنتی به فرمت آنلاین در اسرع وقت است؛ اما این مدل در بلندمدت به صرفه خواهد بود چرا که پس از ایجاد و بارگذاری محتوای درسی، می‌توان تا سال‌ها با تغییراتی کم از آن‌ها استفاده کرد.

برخی دانشگاه‌ها می‌خواهند آموزش‌های آنلاین دانشگاهی را در قالب دوره‌های بین‌المللی آنلاین و با اعطای گواهینامه به چین و سایر کشورهای در حال توسعه بفروشند. طرح فروش دوره‌های آنلاین، نه تنها هیچ هزینه‌ای برای دانشگاه ندارد، بلکه می‌تواند سبب درآمدزایی دانشگاه هم بشود. نخست از طریق هزینه اولیه برای ثبت نام در دوره و دوم از طریق دریافت هزینه برای شرکت در امتحانات.

بدون شک درآمدزایی از طریق آموزش‌های مجازی به بازاری پررقابت برای دانشگاه‌ها تبدیل خواهد شد. تا جایی که دانشگاه‌ها برای پیروزی در این رقابت، مدام هزینه‌های ثبت نام در دوره‌ها و صدور گواهینامه را کاهش خواهند داد. نتیجه کاهش هزینه دوره‌ها، پایین آمدن کیفیت استادان و استفاده هر چی بیشتر از تکنولوژی است.

استفاده زیاد از تکنولوژی سبب از دست رفتن جنبه‌های سنتی دانشگاه می‌شود، فعالیت‌هایی مانند آموزش بین‌فردی، پرورش تفکر و فعالیت‌های دانشگاهی، اجتماعی و ورزشی که تحصیلات دانشگاهی را ارزشمند می‌کند.

به نظر می‌رسد دانشگاه‌هایی که سمت آموزش‌های مجازی کم ارزش حرکت می‌کنند، دیگر لایق عنوان دانشگاه نیستند چرا که تنها کارخانه‌هایی برای تولید گواهینامه خواهند بود. بسیاری از کارشناسان معتقدند این اتفاق پایان کار دانشگاه‌هاست.

خودکشی دانشگاه‌ها با آموزش‌های مجازی

متاسفانه امروز بسیاری از دانشگاه‌ها در همین جهت حرکت می‌کنند. وارد شدن دانشگاه‌ها در این بازار، نوعی خودکشی است، چرا که با شکل‌گیری رقابت بدون قید و شرط بین دانشگاه‌های برتر در جهان، هزینه گواهینامه‌ها به حداقل خواهد رسید. به همین دلیل، درآمدها به سختی می‌توانند هزینه‌های دانشگاه را تامین کنند و در نتیجه آموزش‌های آنلاین هرگز نمی‌توانند منافع دانشگاه را محقق کنند.

در این راستا، متخصصان علوم تربیتی، روانشناسان، اقتصاددانان و تکنولوژیست‌های آموزشی، پژوهش‌هایی برای رسیدن به بهترین روش یادگیری آنلاین انجام دادند تا بتوانند مدل بهتری برای کسب‌وکار به دست آورند.

آموزش و یادگیری از طریق تعامل انسانی، بالاترین درجه آموزش است که برای آموزش حضوری ارزش افزوده ایجاد می‌کند. تکنولوژی می‌تواند تدریس را در اختیار همه قرار دهد؛ اما ارتباط رو در رو در یادگیری بسیار مهم است.

هرچند تکنولوژی امکان استفاده از انجمن‌های گفتگو و یادگیری‌های گروهی را فراهم کرده؛ اما رشد تفکر انتقادی و یکپارچه شدن اطلاعات پراکنده، تنها در یک آموزش سنتی خوب اتفاق می‌افتد.

دیالتیک سقراطی یعنی هنگامی که تفکر از طریق پرسش و پاسخ شکل می‌گیرد و عمیق می‌شود، نظریه‌های بنیادین را بررسی می‌کند، با تعصبات مقابله می‌کند و جهان‌بینی ها یا الگوهای مختلف نهفته در تفکر آگاهانه را کشف می‌کند، مولفه‌های یک آموزش خوب هستند.

فرآیندهای یادگیری پیشرفته باید تعاملات انسانی را حفظ کنند. دانشگاه‌ها باید با چارچوب‌بندی محتوا، حفظ علاقه، روشن کردن نکات خوب و ایجاد فرایند لذت بخش و آسان، باعث ایجاد انگیزه، جذب و حفظ تعامل دانشجویان شوند.

مهارت‌های تفکر انتقادی؛ راز ماندگاری دانشگاه‌ها در پساکرونا

تحقیقات نشان می‌دهد؛ مهارت‌های تفکر مهم‌تر از مهارت‌های مبتنی بر تکنولوژی هستند. تا جایی که ارزش افزوده اقتصاد دانش با مهارت‌های تفکر پایه‌گذاری می‌شود. به همین دلیل، این مهارت‌ها باید در آموزش آنلاین بسیار برجسته باشند.

دانشگاه‌ها نباید از امکانات و تکنولوژی برای تبدیل شدن به کارخانه‌ها و فروشندگان گواهینامه استفاده کنند. درست است ک دانشجویان نسل جدید با تکنولوژی آشنا هستند؛ اما آن‌ها باید احساس کنند که به یک جامعه تعلق دارند. جوانان نیازمند تعلق هستند و می‌خواهند احساس کنند به یک موسسه تعلق دارند حتی اگر حضور فیزیکی در آنجا نداشته باشند. 

توجه به این مسائل می‌تواند ارزش افزوده‌ای در یک مدل کسب و کار آموزش عالی ایجاد کند. در نتیجه دانشگاه‌هایی که موفق به تشخیص این موضوع نیستند، به سایت‌هایی ارزان و بدون استاد تبدیل می‌شوند و دوام نخواند داشت.   

 انتهای پیام/