محمدرضا محبوب‌فر؛ کارشناس و پژوهشگر بحران‌های محیطی و عضو انجمن مخاطرات محیطی و توسعه پایدار ایران در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز در بررسی بودجه اختصاص داده شده به این حوزه گفت: بودجه‌ای که به سازمان حفاظت محیط زیست اختصاص داده شده است، صرف حل مشکلات آن نخواهد شد بلکه صرف پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان این سازمان می‌شود. در واقع بودجه سازمان حفاظت محیط زیست که متولی و مسئول آلودگی‌های محیط زیست است و باید نسبت به تخریب آن پاسخگو باشد به میزان کافی نیست و همین هم صرف پرداختی‌های خود سازمان خواهد شد. این درحالی است که بودجه باید برای انجام مطالعات و تشخیص آلودگی‌ها و جلوگیری از آن اختصاص داده شود.
بیشتر بخوانید
ایران صد برابر شاخص‌های جهانی فرونشست دارد
او ادامه داد: زمانی که محیط زیست کشور اولویت مسئولان نیست، بسیاری از ساخت و سازهای عمرانی و طرح‌های انتقال آب که اثر تخریبی بر محیط زیست دارند، انجام می‌شوند درحالی که هیچ کدام مجوز زیست محیطی ندارند. البته بودجه‌ای هم درنظر گرفته نشده که این طرح‌ها و فعالیت‌های عمرانی مورد ارزیابی زیست محیطی قرار گیرند. اعتبارات و بودجه کافی وجود ندارد و طبیعتا با این شرایط محیط زیست رها است و هر روز هم وضعیت بدتری پیدا می‌کند.
محبوب‌فر درخصوص بزرگ‌ترین نقص موجود در سیاست‌گذاری‌های محیط زیست توضیح داد: من اشاره می‌کنم به حوادث خوزستان، اصفهان و چهارمحال بختیاری که مردم آمدند و صدای خود را برای مسئولان بلند کردند و حرفشان این بود که برای محیط زیست کشور ارزش قائل شوید، منابع آب را درست مدیریت کنید تا فرونشستی وجود نداشته باشد. من معتقدم که بزرگ‌ترین نقص در حوزه سیاست‌گذاری‌های محیط زیست، این بوده که فقط رئیس سازمان تغییر کرده اما حتی اگر رئیس هم فردی متعهد و دلسوز باشد صدای او در مجموعه دولت شنیده نمی‌شود. گذشته از این صدای فعالان این حوزه و مردم هم شنیده نمی‌شود.
پژوهشگر بحران‌های محیطی عنوان کرد: همه می‌گویند که رکن اول دموکراسی انتخابات است اما من معتقدم همین که صدای مردم شنیده شود، صدای شهروندانی که می‌خواهند نفس بکشند و به آلودگی هوا، بحران آب و فرونشست‌ها اعتراض دارند، دموکراسی رخ داده است اما نه تنها صدای آن‌ها شنیده نمی‌شود بلکه سرکوب هم می‌شود. نشیندن صدای معترضان به فعالیت‌های مخرب محیط زیست بزرگ‌ترین نقص در سیاست‌گذاری این حوزه است.
محبوب‌فر اضافه کرد: آقای سلاجقه بارها گفته که من معتقد به استخراج آب‌های ژرف نیستم و انتقال آب بین حوزه‌ای را نمی‌پذیرم چراکه این فعالیت‌ها مخرب اکوسیستم هستند اما صدای او شنیده نمی‌شود. برای مثال چندین هفته است که روستاییان و فعالان محیط زیست به فعالیت‌های معدنی در روستای چلاو مازندران اعتراض کرده‌اند و بعد از تخریب بسیار محیط زیست توسط این معدن، پرونده به دادگاه ارجاع داده شد و قوه قضائیه حکم داد که فعالیت معدن کاوی علی رغم تخریب بسیار باید ادامه پیدا کند. یا مردم بارها به جاده‌سازی در جنگل‌های هیرکانی اعتراض کردند چراکه تردد کامیون‌ها به اسم فعالیت‌های معدن کاوی باعث از بین رفتن پوشش گیاهی و حیوانات منطقه شده است اما کسی به اعتراض آن‌ها توجه نکرد.
او تاکید کرد: مافیای اقتصادی در این مورد دخیل است و انقدر قدرت نفوذ بالایی دارد که حتی اجازه شنیده شدن صدای رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست را هم نمی‌دهد.
به گزارش ایسکانیوز، پس از مشخص شدن ردیف بودجه ۱۴۰۱ برای سازمان حفاظت محیط زیست جمعی از فعالان این حوزه به این موضوع اعتراض کردند و در همین راستا برخی از کنشگران محیط زیست از مسعود میرکاظمی رییس سازمان برنامه و بودجه شکایت کردند. فعالان می‌گویند که در لایحه بودجه ۱۴۰۱ سهم سازمان محیط زیست فقط معادل ۱/۶ درصد کل بودجه کشور است و در مقابل در همین لایحه طرح‌ها و پروژه‌های زیادی مطرح شده که فاقد مجوز محیط زیستی هستند و به زعم کارشناسان محیط زیست اجرای آن‌ها تبعات مخرب زیادی برای محیط زیست به دنبال دارد.
انتهای پیام /
نظر شما