محمد شریفی‌مقدم؛ دبیرکل خانه پرستار در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره میزان کمبود پرستار در کشور گفت: تامین نیروی انسانی با شاخص‌های مختلف سنجیده می‌شود و مهم‌ترین آن نسبت پرستار به جمعیت است. کشورهای اروپایی به ازای هر هزار نفر ده پرستار دارند و برای دریافت حداقل خدمات پرستاری به سه پرستار برای هر هزار نفر نیاز است. سازمان بهداشت جهانی هم اعلام کرده که هرچقدر تعداد پرستار از این حد استاندارد (سه نفر) کمتر باشد، به همان نسبت به مردم خسارت وارد می‌شود. در نتیجه کمبود پرستار ارتباط مستقیمی با سلامت مردم دارد. در کشور ما این شاخص ۱.۶ است.
بیشتر بخوانید
کمبود ۱۰۰ هزار نفری منابع انسانی در وزارت بهداشت
او افزود: شاخص بعدی نسبت تعداد پرستار به تخت است که در کشور ما میزان استاندارد ۲.۵ اعلام شده اما آنچه در واقعیت وجود دارد ۱.۱ است. در واقع باید برای رسیدن به حداقل استانداردها یک برابر جمعیت فعلی پرستاران، نیروی جدید جذب شود.
شریفی‌مقدم عنوان کرد: وظیفه حاکمیت تامین سلامت مردم است و یکی از ابزارهای رسیدن به این هدف هم تامین نیروی کافی است. علاوه بر این این نیروها هم باید کارآمد باشند اما همان تعداد کافی را هم نداریم چه برسد به تامین نیروی متخصص و ایجاد رضایت شغلی در آن‌ها!
او افزود: آخرین آزمون استخدامی وزارت بهداشت در سال ۱۳۹۹ انجام شده است؛ در سال ۱۴۰۰ هیچ آزمونی نداشتیم و در سال جاری هم تاکنون خبری از برگزاری آزمون منتشر نشده است. علاوه بر این سالانه تعدادی هم بازنشست می‌شوند و برخی هم مهاجرت می‌کنند.
دبیرکل خانه پرستار در پاسخ به این سوال که چه چیزی سد راه برگزاری آزمون است، گفت: در وزارت بهداشت مافیا وجود دارد و سیستم‌ها شفاف نیستند. نظام سلامت ما از بخش‌هایی است که بودجه هنگفتی را جذب می‌کند و علاوه بر این از منابع دیگر مانند بیمه‌ها و مردم هم پول تزریق می‌شود اما نبود شفافیت و حساب‌رسی منجر به ایجاد این شرایط شده است. در واقع جذب نیروی انسانی منافعی برای سیستم مافیایی ندارد. اختلاف کارانه‌ها در هیچ کجای دنیا بیش از سه برابر نیست اما ما اختلاف صد برابری داریم!
او ادامه داد: تصمیم‌گیرندگان نظام سلامت خود ذی‌نفع هستند. تعارض منافع باعث می‌شود که بودجه در جایی اشتباه هزینه شود. طبقه‌ای بر وزارت بهداشت حاکم است که جان مردم برایشان اهمیت ندارد. علم روز دنیا می‌گوید که پایه تحول در نظام سلامت نیروی انسانی است و علاوه بر این که برای آموزش و متخصص شدن این نیرو تلاش می‌کنند، جذابیت‌های شغلی هم فراهم می‌شود تا نیروهای کارآمد و راضی داشته باشند اما در ایران وزارت بهداشت ترجیح می‌دهد که نیروهای موقت و طرحی جذب کند. نیروی موقت هم مطیع است زیرا امنیت شغلی ندارد و هرچه بیمارستان بخواهد انجام می‌دهد.
شریفی‌مقدم بیان کرد: مسئولان وعده‌های بسیاری می‌دهند و حالا هم که روز پرستار نزدیک است، وعده‌ها هم بیشتر شده است. اگر اراده‌ای برای انجام کار باشد، مشکلات حل می‌شود؛ چطور افزایش کارانه پزشکان یک شبه اتفاق افتاد؟ چطور انقدر خاموش و بدون توجه رسانه‌ها این کار را انجام دادند؟ پس اگر بخواهند کاری کنند، می‌توانند اما اراده ندارند.
او ادامه: مردم از کمبود پرستار خسارت می‌بینند. با قول دادن که مشکل حل نمی‌شود. ما مدام شاهد فوت مردم در اثر این کمبود هستیم اما مردم متوجه این موضوع نمی‌شوند. در آمریکا ۹۵ درصد از مدیران بیمارستانها غیرپزشک هستند و درصدی هم که پزشک هستند در زمان ریاست، طبابت نمی‌کنند اما در کشور ما همه رئیسان پزشک هستند. مدیریت علم است و اینکه کسی پزشک خوبی باشد، لزوما مدیر خوبی نیست. این مدیران چطور مدیریت می‌کنند درحالی که مشغول طبابت و تدریس هستند؟ در دنیا مدیران باید تمام وقت در محل کار حاضر باشند اما در ایران این اتفاق نمی‌افتد.
انتهای پیام /
نظر شما