به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ براساس گزارش بنیاد ملی علوم آمریکا، هیات ملی علوم یا NSB در چشم‌انداز ۲۰۳۰ خاطر نشان کرده است که استعداد و افراد نخبه یکی از چهار عنصر حکمرانی علمی و مهندسی است که آمریکا برای ادامه حکمرانی خود در جهان نوآوری در سال ۲۰۳۰ باید به آن نگاه ویژه داشته باشد. از این رو، تکیه بر آموزش ابتدایی و متوسطه و آموزش عالی در زمینه‌های علوم و مهندسی برای رشد استعدادهای بزرگسال آمریکا و همچنین جذب و حفظ استعدادها از سرتاسر جهان ضروری است.
این گزارش تحصیلات کارشناسی و کارشناسی ارشد آمریکا را در زمینه‌های تحصیلی علوم و مهندسی و مقایسه آنها با آمار بین‌المللی توصیف می‌کند. داده‌های این گزارش عموما از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ و سال تحصیلی ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ ارائه می‌شود و به این معناست که این اولین نسخه‌ای است که شاخص‌های دقیق آموزش عالی علوم و مهندسی آمریکا را در طول همه‌گیری کووید ۱۹ نشان می‌دهد.
در این گزارش، رشته‌های علوم و مهندسی شامل رشته‌های زیر می‌شود که به عنوان رشته‌های تحصیلی گسترده از آن یاد می‌شود:
علوم کشاورزی و منابع طبیعی
علوم زیستی و زیست‌پزشکی
علوم کامپیوتر و اطلاعات
مهندسی
علوم زمین، علوم جوی و علوم اقیانوسی
ریاضیات و آمار
علوم چند رشته‌ای و میان‌رشته‌ای
علوم فیزیک
روانشناسی
علوم اجتماعی
و علوم بهداشتی از مقطع دکتری به بعد
رشته‌های تحصیلی مرتبط با علوم و مهندسی نیز شامل حرفه‌های بهداشتی و طرح‌های مرتبط با آن می‌شود که عبارتند از:
امنیت داخلی و ایمنی در مقابل آتش
تربیت معلم علوم و ریاضی
فناوری و رشته‌های فنی
موسسات آموزش عالی علوم و مهندسی
موسسات مختلفی آموزش لازم را برای حفظ و ارتقای علوم و مهندسی آمریکا ارائه می‌دهند. انواع مختلف موسسات امکان دسترسی به آموزش رشته‌های علوم و مهندسی را برای دانشجویان با منابع و نیازهای متفاوت فراهم می‌کنند. به عنوان مثال، مؤسسات دسترسی آزاد که گواهی‌ها و مدارک تحصیلی پایین‌تر از لیسانس را ارائه می‌دهند، برای دانشجویانی که منابع مالی محدود یا تحرک جغرافیایی محدودی دارند، به دلیل تعهدات خانوادگی، بیشتر در دسترس هستند.
مؤسسات چهار ساله شامل کالج‌های کوچک و لیبرال هنر هستند که عمدتاً مؤسسات خصوصی و غیرانتفاعی هستند. دانشگاه‌های عمومی و انتفاعی با دسترسی گسترده عمدتاً بر تدریس متمرکز شده‌اند. و دانشگاه‌های غیرانتفاعی دولتی و خصوصی منتخب که فعالیت پژوهشی و همچنین تدریس قابل توجهی دارند.
علاوه بر این، این مؤسسات به یکدیگر وابسته هستند: کالج‌های اجتماعی، نیروی کار فنی ماهر را آموزش می‌دهند؛ برای افرادی که در مشاغلی کار می‌کنند که به دانش و مهارت‌های STEM خاصی نیاز دارند، اما به مدرک لیسانس نیاز ندارند و مشاغل تحقیقاتی نیز در این مؤسسات وجود دارد. دانشگاه‌های تحقیقاتی، اعضای هیات علمی کالج‌های اجتماعی و همچنین دانشمندان و مهندسانی را که فناوری‌های مورد استفاده کارگران فنی ماهر را توسعه می‌دهند، آموزش می‌دهند.
در سال تحصیلی ۲۰۲۱- ۲۰۲۲ حدود ۶ هزار مؤسسه آمریکایی مدارک تحصیلات تکمیلی، از جمله گواهینامه‌ها و مدارک کاردانی، لیسانس، کارشناسی ارشد و دکتری را اعصا کردند. حدود یک سوم از همه موسسات مدارکی را ارائه کردند که برای تکمیل آنها کمتر از ۲ سال زمان نیاز بود؛ یعنی مدرک کارشناسی یا بالاتر نبودند و بیشتر آنها (هزار و ۶۰۰ از ۲ هزار) موسسات انتفاعی بودند. در مقابل، ۶۰ درصد موسسات دکتری غیرانتفاعی خصوصی بودند.
شاخص‌های علوم و مهندسی
مشارکت مؤسسات در توسعه دانش و مهارت علوم و مهندسی براساس سطح و کنترل متفاوت است. آموزش‌هایی که منجر به استخدام به عنوان نیروی فنی ماهر می‌شود، که شامل تحصیل در هر دو زمینه علوم و مهندسی می‌شود، معمولاً در موسسات سطح گواهی و کاردانی در دسترس است. مؤسسات در سطح دکتری، دانشمندان و اعضای هیات علمی کالج و دانشگاه را برای رهبری تحقیقات علوم و مهندسی و آموزش به دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد آموزش می‌دهند. این موسسات همچنین زیرساخت تحقیق و توسعه (R&D) توسط اساتید و دانشجویان را فراهم می‌کنند.
موسسات علمی اقلیت‌ها
موسسات مخصوص اقلیت‌ها نسبت به تمام موسسات تحصیلات تکمیلی دانشجویان بیشتری را از گروه‌های نژادی و قومی خاص می‌گیرد. ۳۵ کالج و دانشگاه مخصوص سرخپوستان آمریکایی و ۱۰۰ کالج و دانشگاه تاریخی مخصوص سیاه‌پوستان در آمریکا وجود دارند. به غیر از این، ۱۶ موسسه مخصوص جزیره‌نشینان بومی آمریکای جنوبی، ۱۹۱ موسسه برای اسپانیایی‌ها، ۵۱۶ موسسه بومی غیرقبیله‌ای آمریکا، ۳۰ موسسه عمدتا سیاه‌پوستان، ۶۴ موسسه با توزیع نژادی و قومی دانشجویان نیز وجود دارند.
کالج‌های اجتماعی
کالج‌های محلی، کالج‌های دولتی هستند که طرح‌های زیر کاردانی و کاردانی را ارائه می‌کنند که برای تکمیل آن به ۲ سال یا کمتر نیاز دارد. آنها در ارائه برنامه‌های تحصیلی نسبتاً مقرون به‌صرفه، از جمله برنامه‌های تحصیلی علوم و مهندسی تخصص دارند. گواهینامه‌ها و مدارک کاردانی اشکال متداول آماده‌سازی برای مشاغل مرتبط با علوم و مهندسی در نیروی کار STEM هستند.
براساس این گزارش، کالج‌های اجتماعی ۵۰ درصد از گواهینامه‌های علوم و مهندسی و ۷۶ درصد از مدارک کاردانی علوم و مهندسی را که در سال ۲۰۲۱ اعطا شده بود، اعطا کردند.
کالج‌های اجتماعی همچنین ۴۸ درصد از گواهی‌های مربوط به علوم و مهندسی و ۵۵ درصد از مدارک کاردانی مرتبط با علوم و مهندسی را اعطا کردند. از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱ تعداد گواهینامه‌ها و مدارک کاردانی اعطا شده توسط کالج‌های محلی در زمینه‌های علوم و مهندسی افزایش یافته است، اما در رشته‌های زیرمجموعه علوم و مهندسی کاهش یافته است.
محبوب‌ترین رشته‌های تحصیلی علوم و مهندسی و زیرشاخه‌های آن برای هر دو گواهینامه و مدرک کاردانی که توسط کالج‌های محلی اعطا می‌شود، حرفه‌های بهداشتی و رشته‌های زیرشاخه هستند. در میان رشته‌های علوم و مهندسی، کالج‌های اجتماعی بیشترین تعداد گواهینامه‌ها را در علوم کامپیوتر و اطلاعات و بیشترین تعداد مدرک کاردانی را در رشته علوم اجتماعی اعطا کردند.
تحصیلات در مقطع کاردانی، که عمدتاً توسط کالج‌های محلی ارائه می‌شود، همچنین در آماده سازی دریافت کنندگان دکتری علوم و مهندسی نقش دارد. در میان افرادی که بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ در رشته‌های علوم و مهندسی مدرک دکتری گرفتند، ۶ درصد قبلاً مدرک کاردانی گرفته بودند و ۱۲ درصد از دریافت‌کنندگان از دکتری رشته در علوم بهداشتی بوده‌اند.
موسسات انتفاعی
اخیراً، ثبت‌نام در مؤسسات انتفاعی بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ افزایش و سپس تا سال ۲۰۱۸ کاهش یافته است. در اوایل دهه ۲۰۰۰، مقررات به مؤسسات انتفاعی اجازه می‌داد تا از کمک‌های مالی فدرال، از جمله کمک‌های مالی، وام‌های دانشجویی فدرال، درآمد بیشتری کسب کنند. از این رو، تعداد مؤسسات انتفاعی افزایش یافت و از ۲ هزار و ۴۶۳ در سال ۲۰۰۳ به ۳ هزار و ۵۳۳ در سال ۲۰۱۳ رسید و دانشجویان نیازمند مالی بیشتری در این مؤسسات ثبت نام کردند.
بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ وزارت آموزش ایالات متحده مقرراتی را پیشنهاد و اجرا کرد که در صورتی که تعداد کمی از فارغ‌التحصیلان آنها درآمد کافی برای بازپرداخت وام‌های خود داشتند، مؤسسات را از شرکت در برنامه‌های کمک مالی فدرال منع می‌کرد. حداقل تا حدی به دلیل چنین مقرراتی، تعداد مؤسسات تحصیلات تکمیلی انتفاعی کاهش یافت و ثبت نام در مؤسسات انتفاعی از ۲/۴ میلیون به ۱/۳ میلیون دانشجو بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۱ کاهش یافت. در سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ موسسات انتفاعی ۷۹ درصد از گواهینامه‌های دانشجویی را اعطا کردند.
تفاوت‌های جغرافیایی
سیاستگذاران و مسئولان بارها درباره نابرابری‌های جغرافیایی در سراسر آمریکا در زمینه دسترسی به تحصیلات و مشاغل با کیفیت علوم و مهندسی ابراز نگرانی کرده‌اند. مؤسسات آموزش عالی از نظر درصد مدارکی که در رشته‌های علوم و مهندسی اعطا می‌کنند متفاوت است و این تفاوت در سطح ایالتی مشهود است. ورمونت، ناحیه کلمبیا، کالیفرنیا، اورگان، واشنگتن و ماساچوست بیشترین سهم و ایالت‌های غربی آریزونا و یوتا کمترین سهم را در اعطای مدرک لیسانس داشته‌اند.
آموزش آنلاین
حتی قبل از شیوع کرونا، دوره‌های آنلاین در اوایل قرن بیست و یکم افزایش یافته بود. برای بسیاری از دانشجویان - به عنوان مثال، کسانی که برای شرکت در کلاس‌ها مسافت قابل توجهی را طی می‌کنند یا بین تحصیلات پس از دبیرستان و مسئولیت‌های کاری یا خانوادگی تعادل برقرار می‌کنند - دوره‌های آنلاین می‌توانند هزینه رفت و آمد را از نظر زمانی و همچنین منابع مالی کاهش دهند. با پیشرفت فناوری مبتنی بر وب، کیفیت تعامل آنلاین، دسترسی به اینترنت پهن‌باند در دسترس‌تر شد، و هزینه دستگاه‌های الکترونیکی لازم کاهش یافت، درصد دانش‌آموزان دبیرستانی که حداقل یک دوره آنلاین را گذراندند افزایش یافت.
درصد دانشجویانی که در آموزش آنلاین ثبت‌نام کرده‌اند، چه دوره‌های انفرادی یا برنامه‌ها، بر اساس سطح جایزه و رشته تحصیلی متفاوت است. در سال‌های ۲۰۱۵-۲۰۱۶ کلاس‌های آنلاین عموماً در بین دانشجویان کارشناسی ارشد نسبت به دانشجویان مدرک، کاردانی، کارشناسی یا دکتری محبوبیت بیشتری داشتند.
۴۶ درصد از علوم، مهندسی و ریاضیات، ۵۵ درصد از روانشناسی و سایر علوم اجتماعی، و ۶۰ درصد از دانشجویان کارشناسی ارشد بهداشت و پزشکی در یک کلاس آنلاین شرکت کردند. تعداد کمتری از دانشجویان دکتری در دوره‌های آنلاین شرکت کردند: ۱۳ درصد در برنامه‌های علوم، مهندسی و ریاضیات، ۳۱ درصد در برنامه‌های روانشناسی و سایر علوم اجتماعی و ۴۲ درصد در برنامه‌های بهداشت و پزشکی.
از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶، سهم دانشجویانی که دوره‌های آنلاین را گذرانده‌اند در هر سطحی از مدرک تحصیلی تا دکتری و تقریباً در همه رشته‌ها افزایش یافته است.
در مقایسه با درصد دانشجویانی که حداقل یک دوره آنلاین را گذرانده‌اند، دانشجویان کمتری در برنامه‌های تحصیلات تکمیلی که کاملاً آنلاین بودند ثبت‌نام کردند. در میان دانشجویان دکتری، درصد بیشتری از کسانی که در روانشناسی و سایر علوم اجتماعی (۲۴ درصد) و در بهداشت و پزشکی (۲۷ درصد) در برنامه‌های آنلاین ثبت نام کردند؛ نسبت به دانشجویان در رشته‌های علوم، مهندسی و ریاضیات (پنج درصد). درصد دانشجویان دکتری در رشته‌های علوم، مهندسی و ریاضیات که در برنامه‌های آنلاین ثبت‌نام کرده‌اند از ۲ درصد در سال ۲۰۱۲ به پنج درصد در سال ۲۰۱۶ افزایش یافته است.
در دوره پاندمی، اقدامات بهداشت عمومی مؤسسات را ملزم می‌کرد تا آموزش حضوری را محدود کنند. در نتیجه، شرکت در آموزش آنلاین پس از پایان دوره متوسطه بین پاییز ۲۰۱۹ و پاییز ۲۰۲۰ به طور چشمگیری سرعت یافت. در سال ۲۰۲۰، این سهم به حدود سه چهارم افزایش یافت. درصد دانشجویانی که فقط دوره‌های آموزش از راه دور را گذرانده‌اند بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ بیش از ۲ برابر شده و از ۱۸ درصد به ۴۵ درصد افزایش یافته است.
افزایش مشارکت آموزش از راه دور بین سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ با کنترل مؤسسه متفاوت بود، با افزایش بیشتر برای مؤسسات غیرانتفاعی خصوصی و عمومی نسبت به مؤسسات انتفاعی، اگرچه مؤسسات انتفاعی همچنان درصد بیشتری از دانشجویان را که دوره‌های آموزش از راه دور را می‌گذرانند داشتند. موسسات انتفاعی در اواخر دهه ۱۹۹۰ شروع به ارائه آموزش‌های آنلاین بیشتری کردند و تا دهه ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ ادامه یافت. در نتیجه، درصد دانشجویان مؤسسات انتفاعی که فقط دوره‌های آموزش از راه دور را گذرانده‌اند، از ۶۳ درصد در سال ۲۰۱۹ به ۶۷ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است که تفاوت چهار درصدی را نشان می‌دهد.
در مقابل، درصد دانشجویان مؤسسات غیرانتفاعی خصوصی که فقط دوره‌های آموزش از راه دور را گذرانده‌اند از ۲۱ درصد به ۳۹ درصد افزایش یافته است. در میان دانشجویان مؤسسات دولتی، این درصد از ۱۳ درصد به ۴۶ درصد افزایش یافته است.
انتهای پیام/
نظر شما