به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از کرمان، محور کهنوج – کرمان یکی از مسیرهای پرتردد و استراتژیک استان کرمان است که نقش مهمی در جابه‌جایی مسافر و کالا بین جنوب استان و مرکز آن ایفا می‌کند. با این حال، ضعف‌های زیرساختی و کمبود نظارت‌های مستمر بر این مسیر، به معضل بزرگی برای رانندگان، مسافران و مسئولان تبدیل شده است.

مطابق آمارهای پلیس راه و اداره راهداری استان، این محور یکی از نقاط حادثه‌خیز استان کرمان به شمار می‌رود. از سال ۱۳۹۹ تا کنون، بیش از ۱۵۰ مورد تصادف جاده‌ای در این مسیر ثبت شده که بخش قابل توجهی از آن‌ها منجر به خسارات جانی و مالی سنگین شده است. علل اصلی این حوادث، عدم استانداردسازی کافی جاده، ضعف در روشنایی، نبود علائم هشداردهنده کافی و کیفیت پایین آسفالت گزارش شده است.

علاوه بر مشکلات زیرساختی، نظارت ناکافی بر شرایط ایمنی خودروها و رفتار رانندگان در این محور نیز به معضل افزوده است. گزارش‌ها حاکی از تردد برخی خودروهای سنگین با نقص فنی، اتوبوس‌های مسافربری بدون گواهینامه راننده و خودروهای فرسوده است که خطر جدی برای امنیت جاده‌ای ایجاد می‌کند. کارشناسان حمل و نقل جاده‌ای معتقدند که نبود بازدیدهای فنی منظم و برخورد جدی با تخلفات از دلایل اصلی استمرار این وضعیت است.

این شرایط به ویژه برای مسافرانی که روزانه بین کهنوج و کرمان رفت‌وآمد می‌کنند، نگرانی‌های زیادی به وجود آورده است. نبود امکانات ایمنی پایه مانند گاردریل، تابلوهای راهنمایی استاندارد و امکانات اورژانسی کافی در طول مسیر، موجب شده تا در زمان بروز حادثه، امدادرسانی به موقع با مشکلات فراوانی روبرو شود.

بررسی‌های دقیق‌تر نشان می‌دهد ضعف زیرساخت‌ها و کم‌توجهی به نظارت مستمر در محور کهنوج – کرمان، تأثیرات گسترده‌ای بر ابعاد اقتصادی، اجتماعی و ایمنی این منطقه گذاشته است. این مسیر که به عنوان یکی از شریان‌های حیاتی ارتباط جنوب استان با مرکز آن شناخته می‌شود، نقشی کلیدی در توسعه اقتصادی دارد؛ اما کیفیت نامطلوب جاده و نبود نظارت کافی باعث کاهش بهره‌وری و افزایش هزینه‌های جابه‌جایی شده است.

از منظر اقتصادی، خسارات ناشی از تصادفات و توقف‌های ناخواسته در این محور، موجب افزایش هزینه‌های حمل و نقل کالا شده است. تولیدکنندگان و کسب‌وکارهای محلی به‌ویژه در بخش کشاورزی و صنایع کوچک، به دلیل تاخیر در رسیدن محصولات به بازار، با کاهش درآمد و افزایش ضایعات مواجه شده‌اند. همچنین، بار ترافیکی سنگین به خودروهای سنگین آسیب زده و نیاز به تعمیرات مکرر را افزایش داده است که به نوبه خود هزینه‌های بیشتری بر فعالان اقتصادی تحمیل می‌کند.

در حوزه اجتماعی، پیامدهای ضعف زیرساخت و نظارت در این محور شامل افزایش نرخ تصادفات جاده‌ای و تلفات انسانی است که فشار زیادی بر خانواده‌ها و سیستم بهداشت و درمان وارد می‌کند. همچنین کاهش اعتماد عمومی به ایمنی جاده‌ها و ناامنی روانی، به محدود کردن سفرهای ضروری و کاهش تعاملات اجتماعی منجر شده است. نگرانی مردم محلی و مسافران از نبود امکانات امدادرسانی و تأخیر در حضور تیم‌های اورژانس، موضوعی است که بارها در گزارش‌های مردمی مطرح شده است.

از منظر مدیریتی، ضعف هماهنگی بین دستگاه‌های مسئول مانند راهداری، پلیس راه و اورژانس، موجب شده تا اقدامات پیشگیرانه و واکنش سریع به حوادث ناکافی باشد. نبود زیرساخت‌های پایش و ثبت دقیق اطلاعات ترافیکی، مشکلات نظارتی را تشدید کرده و مانع از اتخاذ تصمیمات استراتژیک در این حوزه شده است. همچنین عدم تخصیص بودجه کافی و اولویت‌دهی ناکافی به پروژه‌های بهبود این محور از دیگر عوامل اصلی به شمار می‌رود.

برای بهبود وضعیت محور کهنوج – کرمان، ضروری است که برنامه‌ای جامع و هماهنگ بین دستگاه‌های مختلف طراحی و اجرا شود. این برنامه باید شامل بازسازی و استانداردسازی جاده، نصب علائم ایمنی و روشنایی کافی، افزایش تعداد گشت‌های نظارتی و بازدیدهای فنی خودروها باشد. همچنین ارتقای توان امدادرسانی با تجهیز مراکز اورژانس و آموزش تیم‌های واکنش سریع باید در دستور کار قرار گیرد. بهره‌گیری از فناوری‌های نوین مانند دوربین‌های مداربسته و سامانه‌های هوشمند کنترل ترافیک نیز می‌تواند به کاهش تصادفات و بهبود امنیت جاده کمک کند.

خبرنگار: زهرا اسکندری

انتهای پیام/