به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، آمایش آموزش عالی طرحی است که بیش از ۱۰ سال از تهیه و تدوین آن می‌گذرد؛ اما در این مدت نتوانسته به درستی در آموزش عالی کشور اجرا شود. کارشناسان معتقدند یکی از مشکلات اصلی این طرح در مبانی سند آمایش آموزش عالی نهفته است. به این معنا که این سند به همه نظریه‌های توسعه آمایش آموزش عالی توجه نکرده است.
یدالله مهرعلیزاده در گفت‌وگو با ایسکانیوز با بیان این که تنوع دیدگاه‌ها و نظریه‌های توسعه آمایش آموزش عالی و ناهماهنگی استراتژی، نخستین چالش نظام آمایش سرزمین و آمایش آموزش عالی در ایران است، اظهار کرد: همچنین رویکرد فکری نظام طراحی و برنامه‌ریزی توسعه سرزمینی، یکپارچه نیست.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز با اشاره به این که سند آمایش آموزش عالی در سال ۱۳۸۹ از سوی وزارت علوم تهیه شد، افزود: این سند، مساله آمایش آموزش عالی را از منظر برنامه‌ریزی استراتژیک آن هم با بهره‌گیری از تحلیل SWOT (فرصت‌ها، تهدیدها، قوت‌ها و ضعف‌ها) دیده است و به همین دلیل کمتر به مساله آمایش آموزش عالی به عنوان زیرمجموعه آمایش سرزمین توجه کرده است.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: آمایش سرزمین شامل ساماندهی و نظام‌بخشی به فضای طبیعی، اجتماعی و اقتصادی در سطوح ملی و منطقه‌ای است. مشکلی که وجود دارد این است که این رویکرد در تبیین زمینه تعامل میان سه عنصر انسان، فضا و فعالیت و ارائه چیدمان منطقی فعالیت‌ها در عرصه سرزمین و آموزش عالی عملکرد درستی نداشته است.
مهرعلیزاده با تصریح بر این که سند آمایش آموزش عالی به توسعه فضایی و سرزمینی آموزش عالی بیشتر از منظر اقتصادی دیده است تا توسعه سرزمینی و تحقق رابطه انسان، فضا و آموزش عالی، گفت: بنابراین، مهم‌ترین چالش، وجود دو دیدگاه مسلط یعنی دیدگاه توسعه اقتصادی آموزش عالی در مقابل دیدگاه توسعه فضایی آموزش عالی است.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز با تاکید بر این که اگر این دو رویکرد اساسی هماهنگ شوند، می‌توان به مبنای مناسبی برای تهیه برنامه درازمدت توسعه دست یافت، یادآور شد: متاسفانه مدیران ارشد کشور، نمایندگان مجلس و ذی‌نفعان سیاسی و اجتماعی نسبت به معیارهای آمایش آموزش عالی در زمینه گسترش کمی و توسعه آموزش عالی بی‌توجهی هستند.
وی با بیان این که تدوین مبانی نظری مناسب در حوزه آموزش عالی کشور، نیازمند شکل‌گیری یک مغزافزار مرکزی یا زیست‌بومی از عقلانیت در آموزش عالی کشور همگام با بسیاری از دلسوزان و صاحب‌نظران است، افزود: باید نهاد یا ساختاری فراسیاسی در آموزش عالی وجود داشته باشد که ضمن اشراف بر تحولات داخلی و بیرونی، مدیریت مثبت و قاعده‌مندی اعمال کند.
مهرعلیزاده در پایان اظهار کرد: مدیریت کلان آموزش عالی کشور ایران، محتاج نهادی فراسیاسی در حوزه آموزش عالی است تا فارغ از جریانات سیاسی و رفت و آمد دولت‌ها، بتواند جامعه را مطالعه کرده و جهت‌گیری‌های آموزش عالی در عرصه‌های اقتصادی-اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را مورد شناسایی و بررسی قرار دهد.
انتهای پیام/
نظر شما