به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، طبق قانون سه درصد از استخدامیهای هر ارگان و سازمانی باید به معلولان اختصاص داشته باشد اما امروزه بهزیستی که حمایت از معلولان یکی از وظایف تعریف شده آن در قانون است از استخدام این افراد در اورژانس اجتماعی این مجموعه سرباز میزند که این اقدام با اعتراض جامعه معلولان کشور مواجه شده است. مهمترین نقدی که برای این عمل بهزیستی مطرح میکنند این است که بهزیستی بدون بررسی صلاحیت و توانمندی افراد و تنها به دلیل داشتن معلولیت مانع استخدام آنها میشود. تعدادی از فعالان جامعه معلولان در پیامهایی که برای ایسکانیوز فرستادند از این اقدام بهزیستی گلایه کردند.
چرا جامعه معلولان نباید در انتخاب رئیس این سازمان دخیل باشند؟
بهادر احمدی یکی از افرادی است که در اثر یک حادثه دچار معلولیت شده و ساکن استان کرمانشاه است؛ احمدی در حوزه روانشناسی و مددکاری اجتماعی تحصیل کرده و به واسطه فعالیت در رسانههای محلی این استان تلاش کرده تا کمکی به جامعه معلولان کند. احمدی در گفتو گو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز از وضعیت اشتغال و کارشکنیهای بهزیستی گفت: فعالیتهای رسانهای ما باعث شد که مسئولان پای کار بیایند اما این حضورشان سوری است و تغییر جدی در وضعیت معلولان ایجاد نشده است. من تحصیلات حوزه مددکاری دارم و زمانی که برای استخدام اقدام کردند به من گفتند که بخشنامه آمده و باید فردی استخدام شود که سالم است. وظیفه اورژانس اجتماعی مداخله در بحران است و علاوه بر آن بخشهایی برای اپراتوری و مشاوره دارد که ۳۰ درصد از سهمیه استخدام در این بخشها طبق قانون میتواند معلولان اختصاص داشته باشد اما این اتفاق صورت نمیگیرد.
بیشتر بخوانید
کارشکنی بهزیستی در استخدام معلولان
او افزود: چرا جامعه معلولان که بخش مهمی از بهزیستی هستند، نباید در انتخاب رئیس این سازمان دخیل باشند؟ گاهی هم برخی افراد در این سازمان استخدام میشوند که مرتبط به این حوزه نیستند و این در حالی است که بهزیستی معلولان توانمندی که تحصیلات مرتبط دارند را نادیده میگیرد. در توجیه این کار میگویند که هفت سال پیش معلولی در مشهد در حال کار دچار تشنج شد و پس به همین دلیل بخشنامه شده که معلولان برای استخدام مناسب نیستند این درحالی است که قانون از بخشنامه بالاتر است اما بهزیستی با اتکا به یک بخشنامه ما را استخدام نمیکند. من بهترین تصویرگر استانم و با دوچرخه به شهرهای استان سفر کردهام، چطور میگویند که توانمند نیستم؟
روزی ۵۰ کیلومتر دوچرخه سواری میکنم اما میگویند ناتوانی
احمدی با بیان اینکه معلولان با امید و آرزو تحصیل میکنند اما بعد شغل پیدا نمیکنند، بیان کرد: من به ارگانهای مختلف نامه نوشتم و گفتم که من بارها از مسئولان تقدیرنامه گرفتهام و چطور مسئولان من را در انجام فعالیتهای مختلف توانمند و نخبه میدانند اما در استخدام من را باور نمیکنند؟ من روزی ۵۰ کیلومتر دوچرخه سواری میکنم و به روستاهای مختلف رفته و وضعیت معلولان را از نزدیک دیدهام که در چه شرایط سختی زندگی میکنند. ما معلولان خودمان تلاش کردیم تا ثابت کنیم که توانمندیم اما زمانی که به راحتی در زمان استخدام میگویند که تو ناتوان هستی تمام امیدمان ناامید میشود.
او ادامه داد: من امروز داوطلبانه برای معلولان مددکاری میکنم اما در استخدام میگویند که نمیتوانم این کار را انجام دهم. من دامداری میکنم و این حرفها را برای منافع شخصی نمیزنم بلکه میخواهم صدای معلولان باشم. حتی در رسانهها میگویند که تحصیل معلولان در دانشگاهها رایگان است اما من معلولانی را میشناسم که دانشگاه برای ۷۰۰ مدرک تحصیلیشان را تحویل نمیدهد. بیکاری و انزوای معلولان آسیبهای اجتماعی ایجاد میکند.
سمیه رضایی یکی از نابینایانی است که از وضعیت اطلاعرسانی برای استخدامها گلایه داشت و در این باره به ایسکانیوز گفت: ما به مدیرکل سابق بهزیستی استانمان گفته بودیم که سایت بهزیستی برای ما در دسترس نیست و زمانی که در سایت اطلاعرسانی میشود ما متوجه نمیشویم اما توجهی نکردند و این دومین سالی است که ما در جریان برگزاری آزمون استخدامی قرار نمیگیریم. کارمندان بهزیستی هم میگویند که معلولان توانایی فعالیت در اورژانس اجتماعی را ندارند. بهزیستی که متولی من است از پذیرش من امنتناع میکند و از این بابت متاسف هستم.
فاصله شعار تا عمل
امتناع از استخدام معلولان بدون بررسی تواناییهای آنها و صرفا با اتکا به این که معلول هستند، به مفهوم نادیده گرفته شدن این قشر از جامعه توسط سازمانی است که خود باید پرچم دار حمایت از معلولان باشد اما در عمل این را نشان نمیدهد. سالانه تعداد زیادی از افراد به واسطه حوادث متعدد به ویژه تصادفات معلول میشوند و باید در نظر داشت که بیکار شدن و انزوای این افراد میتواند جامعه را دچار آسیبهای اجتماعی کند که فقر تنها یکی از آنها است.
انتهای پیام /
نظر شما