به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، هر ساله به این نقطه از سال که نزدیک می‌شویم، با بحران تازه‌ای تحت عنوان آلودگی هوا مواجهیم. این بحران اگرچه در سال‌های قبل در اوایل یا اواسط زمستان آغاز می‌شد اما هر سال که به جلو می‌رویم، به تعداد روزهای آلوده تهران و حتی کرج افزوده می‌شود.

کیفیت هوای تهران؛ ناسالم برای گروه‌های حساس

طبقات فوقانی برج‌های تهران دیگر زیبا نیستند

اگر وارد یکی از برج‌های این شهر شویم و به بالاترین نقطه حرکت کنیم و عکسی از پنجره بگیریم، به سختی می‌توانیم برج‌های تهران را ببینیم. حتی برای آنانی که ساکن مناطق شرقی استان تهران هستند، دیدنِ دماوند، امکانپذیر نیست.اما اینها به چه معناست؟ آیا به معنای این است که تمام زندگی را رها کنیم و از جسم و روان خود عبور کنیم؟ اگر چنین کنیم، در نهایت وضعیت نامساعدتری را در سنین کهنسالی شاهد نخواهیم بود؟

تردمیل برای حفظ سلامتی در جوانی

با اینهمه شهروندان این 2 استان، هر ساله برای حفظ جان خود و البته سلامتی جسمی‌شان برای خرید  تردمیل  یا دیگر تجهیزات هوازی، اقدام می‌کنند. اقبال قابل توجه پایتخت نشینان از این وسایل در این برهه از سال، نشانگر این است که شرایط هرچقدر نامناسب هم باشد، اما بدترین حالت، حفظ نکردن سلامت روان و تن است.

با این حال گویا امسال قرار است وضعیت هوا بدتر از این نیز بشود و به نظر می‌رسد حتی یک تردمیل ارزان، یک  دوچرخه ثابت خانگی  یا حتی یک الپتیکال  هم لازم باشد که اگرچه نمی‌توان از گذاشتن آن در مقابل پنجره و دویدن یا پدال زدن روی آن به همراه دیدن منظرۀ زیبای شهر لذت برد، اما دست‌کم می‌توان از ریه و مجاری تنفسی محافظت کرد.

متاسفانه در کنار بحث آلودگی هوا ناشی از علتهای مختلف که توسط ارگان‌ها در حال بررسی است، با مشکل عجیب دیگری هم مواجهیم. اکنون به ریه شهروندان تهرانی در کنار سموم گوناگونی که تنفس می‌کنند، گوگرد هم اضافه شده است.

بعد از کلسیم و فسفر، فراوان‌ترین ماده معدنی در بدن انسان، گوگرد است و در پیاز، بروکلی و سیر هم یافت می‌شود. با این حال همانطور که بسیار شنیده‌ایم که حتی آب زیاد هم برای بدن می‌تواند ضرر داشته باشد، مصرف زیاد گوگرد هم به همین منوال است.

اواخر همین آذرماه بود که مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران گفت که میزان غلظت آلاینده دی‌اکسیدگوگرد به خصوص در ساعات میانی روز، بسیار فراتر از حد استاندارد قرار داشته و روندی افزایشی را طی کرده است.

میرزائی قمی در همین رابطه گفت: بررسی وضعیت شاخص این آلاینده در شهر تهران از سال 94، نشان می­‌دهد که با وجود ثبت شاخص فراتر از حدود مجاز در برخی از ایستگاه­‌ها در سال­‌های گذشته، هیچ‌گاه میانگین شاخص برای کل شهر تهران وارد شرایط آلوده نشده و پنج‌شنبه هفته گذشته، اولین روز آلوده به لحاظ آلاینده دی‌اکسیدگوگرد در طی هفت سال گذشته است.

این حجم از این آلاینده بر فراز شهر تهران، یعنی مرگ نه چندان خاموش اما تدریجی شهروندان تهرانی. گوگرد می‌تواند سلول‌های مغزی را از بین ببرد و نتیجتا فرد را دچار آسیب‌های مغزی کند.

برای پیشگیری از این مرگ تدریجی، یکی از بهترین اقدامات ورزش است. پر واضح است که نقش ورزش چیست و نوشتن بیشتر، سیاه کردن بی دلیل است.

اما ورزش در چنین شرایطی چگونه ممکن است؟

اگر الان یک شهروند، ساکن در یکی از نقاط مرکزی شهر تهران –که از آلوده‌ترین مناطق به حساب می‌آید- بگوید که لباس ورزشی‌اش را پوشیده و کتانی‌هایش را به قصد دویدن در خیابان اطراف منزلش به پا کرده، حتما از اطرافیانش می‌شنود که دیوانه است!

این مهم، علت یابی هم نیازی ندارد. کافیست از پنجره اتاق به بیرون نگاهی انداخته شود تا حجم آلاینده‌هایی که قرار است وارد ریه‌ها شوند را ببیند.

نکتۀ قابل تامل این است که ورزش‌های هوازی اعم از دویدن و پیاده روی فراتر از حالت عادی، نیازمند اکسیژن بیشتری برای رسیدن به خون و گردش خون است. حال با دویدن در خیابان و تنفس سنگین بدون استفاده از ماسک، نه تنها سلامتی به دست نمی‌آید بلکه به طور جدی به خطر می‌افتد.

یکی از فلسفه‌های وجودیِ دستگاه‌های هوازی همین بحث آلودگی در شهرهای صنعتی است. ترکیب استفاده از پنجره‌های دوجداره و سه جداره و همچنین تجهیزات هوازی مثل الپتیکال، دوچرخه های ثابت و انواع تردمیل، می‌تواند فضای ایده‌آلی را حتی در بحرانی‌ترین شرایط برای زیست انسانی رقم بزنند.

اگر کمی به تمام این موارد بیندیشیم، در خواهیم یافت که یک هزینه معقول در محیط جغرافیایی صنعتی، به مراتب فایدۀ قابل توجهی به نسبت هیچ کاری نکردن است.

چرا که همانطور که گفته شد، ورزش کردن بیرون از محیط منزل را که باید فراموش کرد اما در عین حال ورزش نکردن هم معایبی دارد.

بهترین ساعت برای استفاده از تردمیل در خانه چه ساعتی است؟

باید به این مهم نیز توجه داشت که اگرچه ما از یک تردمیل خانگی برخوردار شده‌ایم اما بسته به اینکه منزلمان در کدام نقطه از شهر قرار دارد، باید ساعت استفاده را هم در نظر بگیریم.

علت این است که حتی با وجود ترکیب ذکر شده از دستگاه هوازی و پنجره دو یا سه جداره، باز هم باید احتیاط کرد چراکه نمی‌توان به میزان صد در صدی هم از ورود آلاینده‌ها به داخل محیط منزل جلوگیری کرد.

ما فرض را بر این گذاشته‌ایم که شهروندی که این دستگاه را تهیه کرده در یکی از مناطق پر ترافیک و مرکزی شهر تهران ساکن است و تمام فاکتورهای فوق الذکر را هم رعایت کرده است.

با اینهمه بهترین ساعات برای ورزش، همان ساعاتی هستند کمترین میزان آلودگی و میزان پراکندگی آلاینده ها را داریم. این مورد توسط دستگاه‌های مربوطه که اقدام به اطلاع رسانی در حوزه آلودگی و میزان غلظت آلاینده‌ها می‌کنند، اعلام می‌گردد.

پیشتر نیز بیان شد که علت این همه محاسبه این است که در حین انجام فعالیت های سنگین مثل دویدن، بدن ما به بیشترین میزان اکسیژن برای وارد شدن به خود را دارد و چه بهتر که این میزان اکسیژن به همراه حداقلی ترین حجم آلودگی باشد.

انتهای پیام/